Een prinses, die voor het gypsyleven koos
(voor Clara Ward (1873 - 1916))
Je bent geboren op 17 juni 1873 in Detroit. Jouw vader was de kapitein/scheepsbouwer/staalfabrikant Eber Brock Ward, die op 2 januari 1875 overleed als multi-miljonair. Jouw moeder was Catherine Lyon, een nicht van de senator Benjamin Franklin Wade. Jouw broer was Thomas, die jouw vader's bedrijven in Ludington beheerde en waar je als kind vaak vertoefde. Op 20 mei 1890 trouwde je in Parijs met Marie Joseph Anatole Élie, prins de Caraman-Chimay, die op 4 juli 1858 in Parijs geboren was. Hierdoor werd je een prinses. Jij was 16 jaar en hij was 31 jaar.
Op 30 mei 1891 werd jullie dochter Marie Anatole Catherine Elisabeth geboren en op 6 augustus 1894 werd jullie zoon Joseph Marie Pierre Anatole Alphonse geboren. Op 19 januari 1897 zijn jullie gescheiden, omdat je een affaire met een zigeuner-violist had. Dat was de Hongaarse Rigó Jancsi, die in een restaurant speelde, waar jullie dineerden. In december 1896 begon jouw relatie met Rigó. Een krant in Ludington verkondigde het nieuws, dat jij met een zigeuner vree. De prins vroeg direct een echtscheiding aan.
Je woonde in het Château de Chimay in de Belgische provincie Hainaut, gebouwd rond 1000 na Christus. De Amerikanen waren dolblij met jou als een nieuwe prinses. Catherine Willis Gray (1803 - 1867) was de eerste, Amerikaanse prinses, getrouwd met Prins Napoleon Achille Murat, de zwager van Napoleon Bonaparte. Achille was dik bevriend met de schrijver/filosoof Ralph Waldo Emerson, de mentor/vriend van Henry David Thoreau. In Parijs bezochten de prins en jij de duurste restaurants, wat de klandizie begunstigde.
Rigó en jij reisden naar Hongarije. In Boedapest zijn een chocolade biscuit en een chocolade slagroomgebak 'Rigo Jancsi' vernoemd naar jullie schandaal opwekkende affaire. Rigó en jij trouwden in Hongarije en jullie verhuisden al snel naar Egypte, waar jij Rigó lezen en schrijven leerde. Je werd nog steeds de prinses van Chimay genoemd, maar jouw financiën slinkten. Jouw Amerikaanse familie moest bijspringen. Je was beroemd en bloedmooi, wat je gebruikte om op diverse podia te poseren, zoals de Folies Bergère op 32, rue Richer in Parijs en de Moulin Rouge. Daarbij droeg je nauwsluitende kostuums, oftewel bodystockings. Je deed aan poses plastiques (flexibele houdingen) als een bijna naaktmodel, wat een vorm van erotisch entertainment was.
Henri de Toulouse-Lautrec maakte in 1897 een lithografie van jou en Rigó, getiteld 'Idylle Princière', terwijl je schaars gekleed was. Je bent vaak gefotografeerd en je verscheen vaak op ansichtkaarten. Kaiser Wilhelm II heeft jouw foto in het Duitse Keizerrijk verboden, omdat hij jouw schoonheid te ontregelend en gevaarlijk vond. Rigó was ontrouw aan jou en jullie zijn kort na het huwelijk gescheiden. Daarna had je een liefdesrelatie met de Italiaan Peppino Ricciardo, een ober, die je in een trein ontmoette.
In 1904 zijn Peppino en jij getrouwd, maar het huwelijk was van korte duur. Jouw vierde en laatste man was Signor Cassalota, een stationmanager van de kleine, Italiaanse spoorweg, die reizigers hielp om de Vesuvius te bezichtigen. Marcel Proust was idolaat van jou en de nicht van Baron Charlus uit 'À la recherche du temps perdu' is door jou geïnspireerd. Op 9 december 1916 ben je in jouw villa in Padua door een longontsteking overleden. Je werd 43 jaar.
Geplaatst in de categorie: idool