Radiosignalen uit een bizar utopia
(voor Cees van der Pluijm (1954 - 2014))
Je bent geboren als Cornelis Leonardus (Cees) van der Pluijm op 12 januari 1954 in Radio Kootwijk, een dorpje van ruim 100 mensen, wat rondom de zendmast is gebouwd. 'Ik ben geboren aan de voet van de Watertoren', schreef je. Het dorpje ligt in een bos- en heiderijk gebied op de Veluwe. Vanaf 1918 werden het zenderpark en de woningen voor de werknemers gebouwd. Jij woonde er tot jouw 21-ste en jij schreef poëzie en proza over Radio Kootwijk, zoals over Gebouw A, het Zendgebouw, dat in 1923 door de architect Julius Luthmann is voltooid. Het bestaat uit gewapend beton en het is 48 meter hoog. Het lijkt op een uit de klauwen gelopen bunker en een futoristisch spookgebouw.
Ene Linie van der Pluijm-Coret, mogelijk jouw moeder, leidde het amateurtoneelgezelschap 'Het Masker' en in Hotel Radio kwamen bekende acteurs en regisseurs cursussen geven. Er was een rijk verenigingsleven. Je ging in 1966 naar de brugklas van het Katholiek Veluws College in Apeldoorn en van 1967 tot 1970 naar het Aartsbisschoppelijk Klein-Seminarie in Apeldoorn. Van 1970 tot 1972 ging je naar de Havo en behaalde je het diploma. Daarna ging je naar de Pedagogische Academie in Apeldoorn. Vervolgens studeerde je Nederlands, Algemene Literatuurwetenschap en Zuid-Afrikaanse taal- en letterkunde aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. En je studeerde nog aan de Universiteit van Amsterdam.
In 1980 verscheen de light verse bundel 'Herenspraak. Vier dozijn sonnetten' onder jouw pseudoniem Paul Lemmens en samen met Drs. P (Heinz Hermann Polzer), waar je in jouw studentijd bevriend mee bent geraakt. Jouw andere pseudoniemen waren: Peter Coret, Steven Stalknecht en Liesbeth Porringa. In 1983 verscheen 'Dat lentebal. 33 balladetten', samen met Drs P. In 1984 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Het lustprieel' bij uitgeverij De Prom, wat je samen met Robert Alquin, het pseudoniem van Jos Versteegen (1956, Panningen), schreef. In 1986 verscheen 'O, dat je doodgaat'. In 1988 verschenen 'Vanitas' en 'Goffert'. Jouw eerste vier dichtbundels verschenen onder jouw pseudoniem Peter Coret. In 1991 verscheen de schelmenroman 'Hete klippen', wat je samen met Robert Long schreef. In 1992 verscheen het theaterstuk 'D'r moet iets met apen in', over aids en seksualiteit.
Je was ook een uitgever en je gaf les aan de Schrijfopleiding van de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Je gaf les in o.a. poëzie schrijven. beschouwend schrijven en literatuurbeschouwing. Je was jarenlang redactielid van Literair Café Nijmegen in cultuurtempel 042. Van 1994 tot 2013 schreef jij columns voor de Gay Krant van Henk Krol. Je was een LHBT-activist en je was tientallen jaren actief voor het COC in Nijmegen. In Arnhem was je parkdichter bij de Vereniging Vrienden van Sonsbeek. In 1998 verschenen het brievenboek 'Beste Robert, Waarde Cees' , met een briefwisseling tussen Robert Long en jou, en 'Zonder bril kan ik niet zien. Gedichten maken met verstandelijk gehandicapten', waarvan jij de eindredactie had. Je kreeg een gedegen kritiek van de neerlandici Huub Mous (1947) en Coen Peppelenbos (1964, Raalte), die met veel humor vlijmscherp wisten toe te steken.
Je werkte samen met Robert Long, Drs. P en Jules de Korte. Je was hun tekstbezorger en je publiceerde samen met hen. Op 13 december 2006 overleed Robert Long. In 2008 verscheen 'Het laatste jaar. De brieven uit 2006'. In 2010 verscheen jouw laatste dichtbundel 'Voorlopige eindbestemming' en in 2014 verscheen 'Radio Kootwijk. Biografie van een zendstation en een dorp in het hart van de Veluwe'. Op 27 oktober 2014 signeerde je in Gebouw A in Radio Kootwijk. Je plaatste tegen de 1000 handtekeningen en 7000 mensen bezochten Gebouw A. Op vrijdag 12 december 2014 kreeg jij een hartstilstand door een bloedvergiftiging. Op zondag 14 december 2014 werd het duidelijk dat je een ernstige hersenbeschadiging had opgelopen en dat herstel onmogelijk was. De ondersteunende machines zijn uitgezet en je bent vredig in het ziekenhuis te Arnhem overleden. Je werd 60 jaar.
Drs. P overleed op 13 juni 2015. In mijn exemplaar van 'Voorlopige bestemming' heb je op 23 november 2010 geschreven: 'Voor Maud, altijd loyaal, altijd collega, altijd vriendin', met jouw handtekening eronder. Ik vraag me af wie die Maud wel is en waarom ze haar exemplaar naar de kringloopwinkel bracht.
Saudade
Er loopt hier elke dag een jongen door mijn uitzicht
Hij wandelt door het klare noorderlicht, rechtop
Het kerkhof over naar het bos toe, zijn gezicht
Staat ernstig, bijna streng, hij heeft een haakse kop
Met stugge Beekse, bijna boerse stoere trekken
Ik zie hem ook wanneer ik in de Plusmarkt ben
Dan duwt hij winkelwagens weg of vult hij rekken
Hij wandelt in zijn pauze - 't is of ik hem ken
Soms knikt hij als ik schielijk langs hem heen loop
Met een pak melk of een fles wijn of een stuk kaas
Hij heeft het altijd zichtbaar druk, rent als een haas
Zichzelf en mij voorbij, een stormwolk aan de lucht...
Hij is mijn jeugd: niet meer te leen, te huur, te koop
Maar uitzichtloos voorbij, voorbij en op de vlucht
Cees van der Pluijm
Geplaatst in de categorie: idool
Cees van der Pluijm
45
Geef je reactie op deze inzending: