Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Net als Tristan en Isolde

(voor Kay Sage (1898 - 1963))

Je bent geboren als Katherine Linn Sage op 25 juni 1898 in Albany, New York, waar oorspronkelijk de Mohicans woonden. In 1614 bouwde de Nederlandse ontdekkingsreiziger Hendrick Christiaensen er Fort Nassau voor de bonthandel. In 1624 werd Fort Oranje gebouwd. In 1644 veroverden de Engelsen het fort en het dorp Beverwijck en noemden ze de plek Albany, naar de Hertog van Albany, de latere koning James II. Jouw familie was rijk door de houtindustrie. Jouw vader Henry Manning Sage was een politicus. Jouw moeder was Anna Wheeler Ward en jouw oudere zus was Anne Erskine, die later met een Zwitserse legerofficier trouwde. Kort na jouw geboorte ging jij met jouw moeder in Europa reizen. Je bezocht jouw vader geregeld en je correspondeerde met hem.

Je woonde met jouw moeder in Rapallo, nabij Genua, waar Ezra Pound vele jaren woonde. In 1551 werd er in Rapallo het Castello sul Mare gebouwd ter verdediging tegen de Barbarijse zeerovers. Je bezocht vele steden, ook Parijs. Je sprak vloeiend Italiaans en Frans. Jouw ouders zijn in 1908 gescheiden. Jouw vader hertrouwde in 1911 met Cornelia McClure Cogswell, met wie hij twee kinderen kreeg, Cornelia en Henry. Je ging o.a. naar de Foxcroft School nabij Middleburg in Virginia, waar je levenslang bevriend raakte met de kunstenares/kunstverzamelaar Flora Payne Whitney, de dochter van Gertrude Vanderbilt. In 1919-1920 studeerde je aan de Corcoran Art School in Washington en vanaf 1920 studeerde je enkele jaren kunst in Rome. Je genoot volop van het buiten schilderen in de Roman Campagna met jullie leraar Oronato Carlandi. Hier leerde je perspectief te schilderen. Toch vond je jezelf autodidactisch in hoe je uiteindelijk ging schilderen.

Rond 1923 werd je verliefd op Prins Ranieri di San Faustino, een sterke zielsverwant. Op 30 maart 1925 zijn Ranieri en jij getrouwd. Tot 1935 leefde je een doelloos en suf leven in de high society, maar artistiek gezien was je aan het broeden. Jouw vader overleed op 25 september 1933 en jouw zus Anne overleed in 1934 door tuberculose. In 1935 verliet je Ranieri en in december 1936 had je jouw eerste solo-expositie in de Galleria del Milione in Milaan. In maart 1937 ging je naar Parijs, waar je een luxueus appartement huurde. Je kocht het schilderij 'La Surprise' van jouw idool Giorgio de Chirico. Je ging surrealistisch schilderen en je werd verliefd op de surrealistische schilder Yves Tanguy (1900 - 1955), die in 1927 met Jeannette Ducrocq was getrouwd en die in 1938 een liefdesaffaire met de kunstverzamelaar Peggy Guggenheim had. In 1938 kregen Yves en jij een liefdesrelatie.

André Breton dacht dat jouw werk door een man was gemaakt. Jij ondersteunde de surrealisten financieel, maar zij voelden zich beledigd door jouw rijkdom en jouw volgens hun arrogante houding. Jouw relatie met Yves betekende een einde van de vriendschap tussen Yves en André. Door deze hautaine afwijzing van André en zijn surrealisten ging jij jezelf steevast een surrealist noemen. In oktober 1939 keerde je naar Amerika terug. In november 1939 kwam Yves bij jou in New York City, Jullie hadden beiden een solo-expositie in de Gallery van jullie vriend Pierre Matisse. Op 17 augustus 1940 zijn Yves en jij in Reno getrouwd. Jullie woonden in een boerderij met twee ateliers in Woodbury. Je was onbenaderbaar, tegenstrijdig, afkerig, snel kwaad, humeurig, eenzaam, verbiedend en heerszuchtig. Wanneer Yves dronken was, sloeg hij zijn hoofd keihard tegen de hoofden van de andere mannen. Hij bedreigde jou soms met een mes, maar hij bleef jouw enige vriend, die alles begreep.

Op 15 januari 1955 kreeg Yves een fatale beroerte. Hij is gecremeerd en jij werd walgelijk depressief. Je had staar, waardoor je minder schilderde. In 1957 verscheen jouw Franstalige dichtbundel 'Demain, Monsieur Silber'. Jouw autobiografie 'China eggs' bleef onvoltooid. Op 28-29 april 1959 nam jij een overdosis slaappillen, maar je werd door een huishoudster gered. Een staaroperatie hielp weinig en het zware drinken en roken eiste zijn tol. Je maakte kleine sculpturen van draad, stenen, glas, kogels en andere vreemde objecten. In april 1960 regelde Catherine Viviano een retrospectieve schilderijenexpositie van jou. In augustus 1961 zei je: 'I have said all that I have to say. There is nothing left for me to do but scream!'. Op 8 januari 1963 heb je een dodelijke kogel door jouw hart geschoten. Je werd 64 jaar.

Volgens jouw wil heeft Pierre Matisse in 1964 jouw as en de as van Yves voor de kust van het strand van Douarnenez uitgestrooid. Douarnenez, met zijn indrukwekkende Île Tristan, wat sterk verbonden is met de tragische liefdesgeschiedenis van Tristan en Isolde. Op dat eiland woonden ooit de rovende en moordende krijgsheer Guy Éder de La Fontenelle en de schrijver Jean Richepin. Tijdens eb is dit eiland te voet bereikbaar.

Schrijver: Joanan Rutgers, 20 januari 2020


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)