Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Eerste Hofschilder, maar emotioneel een wrak

(voor François Lemoyne (1688 - 1737))

Je bent geboren in 1688 in Parijs. Jouw vader Michel Le Moyne was van Normandische afkomst en hij werkte als postkoerier voor het Koningshuis. Jouw moeder was Françoise Dauvin uit Parijs. Jij was een kind, toen jouw vader overleed. In juli 1693 hertrouwde jouw moeder met de schilder Robert Le Vrai. In 1701 ging je naar de Académie royale de peinture et de sculpture. In 1702 hertrouwde ze met de schilder/portrettist Robert Tournières (1667 - 1752), die jouw eerste leraar werd.

Je ging tot 1713 naar de Académie royale, waar Louis Galloche (1670 - 1761) jouw leermeester was. Vanwege jouw brutaliteit mocht je niet meer naar de schilderkunstklassen, maar na jouw excuses wel weer en in 1711 won je een Prix de Rome voor 'Ruth glane dans les champs de Booz'. In 1718 werd je lid van de Académie royale. Jouw alom geprezen schilderij 'Hercule et Cacus' was het toegangsbewijs. Jouw leerlingen waren destijds Charles Joseph Natory en François Boucher. Van de zomer van 1723 tot begin augustus 1724 was jij in Italië, waar jij met name de Venetiaanse grootmeesters naschilderde, zoals Titiaan en Tintoretto, Verder Veronese uit Verona, Palma il Vecchio en Il Correggio. Je was in Napels en in Rome, waar je Natoire, de koster van de Académie de France ontmoette.

Terug in Parijs schilderde jij de plafonds van de Jacobijnse kerk en de Église Saint-Eustache, drie schilderijen in de Kathedraal van Sens, een Maria-Hemelvaart in de priorij van Saint-Julien-Chapteuil, maar ook mythologische afbeeldingen, zoals in 1723 'Le Bain de Vénus' en 'Persée et Andromède', in 1724 'Hercule et Omphale' en in 1729 'Vénus et Adonis'. Voor jouw schilderij 'La Continence de Scipion' uit 1726 beloonde Hertog Louis-Antoine de Pardaillan de Gondrin jou met 2500 boeken. Het was een gedeelde, eerste prijs met Jean-François de Troy, die voor zijn 'Le Repos de Diane' ook 2500 boeken kreeg. Vooral in Versailles werd jij als de nieuwe Charles Le Brun gezien. In 1730 trouwde jij met Marie-Josèphe Stiémart, de zus van de schilder François-Albert Stiémart, die in 1725 koningin Marie Leszczynska, de vrouw van Louis XV, had geschilderd.

In 1732 mocht jij van Lodewijk XV de Salon d'Hercule in Versailles decoreren. Je deed er vier jaar over. Op 30 mei 1733 werd jij hoogleraar aan de Académie royale. In 1733 overleed jouw vrouw Marie-Josèphe Stiémart. Andere leerlingen van jou waren: Donat Nonnotte, Charles-Michel-Ange Challe en Clément-Louis-Marie-Anne Belle. Ze bewonderden allemaal de helderheid, fantasie en gratie van jouw schilderijen. Je werkte veel, wat jouw gezondheid schaadde. Je sliep slecht, je was nerveus en je maakte je zorgen. Dat je geen hogere posities bereikte, speet je, maar je wilde liever de gelijke van Titiaan en Veronese zijn.

Het plafond van de Salon d'Hercule heeft jou veel energie gekost. Je was oud en lusteloos geworden. Je was geestelijk en fysiek uitgeput. Op 26 september 1736 werd jou werk 'L'Apothéose d'Hercule' in de Salon d'Hercule geopend. Je hebt er 140 mythologische figuren geschilderd. Je was de gelijke van Giambattista Tiepolo en een Venetiaanse grootmeester. Voltaire zei: 'Er is geen groter schilderwerk in Europa dan het plafond van Lemoyne!'. Op 30 september 1736 benoemde Lodewijk XV jou tot Premier peintre du Roi. Maar eenmaal jouw doel bereikt, zakte je in elkaar. Je belandde in een diepe depressie. Je kon de spanning van jouw nieuwe status niet verdragen. Op 2 november 1736 overleed jouw grootste beschermheer, Louis-Antoine de Pardaillan de Grondin, duque d'Antin, in zijn herenhuis aan de Rue de la Chaussée-d'Antin.

Je dronk een nicotine-drank om wakker te blijven. Je leed aan een diepgewortelde, aanhoudende melancholie en jouw arts Monsieur Bellocq zag dat jouw gezondheid razendsnel verslechterde. Graaf Anne Claude de Caylus dacht aan een opname in een verpleeghuis, maar dat wilde jij absoluut niet. Op 4 juni 1737, om elf uur 's ochtends, na het lesgeven in jouw huis aan de Rue des Bons-Enfants in Parijs, heb jij jezelf in jouw kamer opgesloten. Jouw vriend François Berger wilde jou uit jouw depressie halen door jou mee te nemen naar het platteland. Aan het einde van de avond klopte hij op jouw kamerdeur. Hij hoorde jou kreunen. Jij opende de deur en François zag hoe jouw lichaam bloedde. Je had jezelf met jouw zwaard zeven keer gestoken. François alarmeerde een chirurg en een politieman, maar dat had geen zin meer. Op jouw schildersezel stond jouw laatste werk 'Le Temps révélant la vérité'. Je werd 49 jaar.

Schrijver: Joanan Rutgers
1 mei 2020


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)