Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Van de hoererij naar de Parnassus-schrijverij

(voor Virginie Despentes)

Je bent geboren als Virginie Daget op 13 juni 1969 in Nancy. Jouw ouders waren postbodes, die via de arbeidersbond CGT aan demonstraties meededen, waarbij ze jou meenamen. Op jouw tweede jaar zong je al L'Internationale. Jouw moeder kocht Fantômette-romans van Georges Chaulet voor jou, maar in het geheim las je de stripboeken en bekeek je de cartoons van Jean-Marc Reiser en Georges Wolinski, die op 7 januari 2015 door zwaargestoorde terroristen is vermoord.

Op de basisschool vocht jij voortdurend met grotere jongens. Marilyn Monroe was een tijd jouw idool, maar ergens in jouw tienertijd veranderde dat. Via een leraar Frans begon je te schrijven en je was geïnspireerd door de dichter/componist Hubert-Félix Thiéfaine en de muziekgroep Joy Division. Door die leraar ontdekte je dat de literatuur cruciaal is. Op jouw 15-de werd jij tegen jouw wil meer dan twee maanden in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen. De psychotherapie faalde en je ging van instelling naar instelling, terwijl de politie jou vaak arresteerde. Op jouw 17-de liftte jij van Londen naar Frankrijk en werd jij verkracht. Je hebt de vreselijke impact van dit trauma jarenlang ontkend. Pas twintig jaar later erkende je de meteoorinslag van de verkrachting en hoe jou dat als vrouw kapot heeft gemaakt, misvormd, en waarom je schrijfster bent geworden. In jouw essay 'King Kong Théorie' (2006, Éditions Grasset) wijd je daar een hoofdstuk aan.

Op jouw 17-de ging jij naar een filmschool in Lyon. Je woonde in de wijk La Croix-Rousse, waar je als prostituee in massagesalons en peepshows werkte. Je was bierverslaafd en je las het ruige werk van de alcoholist Charles Bukowski. Je was babysitter, supervisor voor een computernetwerk, werkster voor het distributiebedrijf Auchan, platenverkoopster en huishoudster in Longwy, terwijl je een bachelorgraad behaalde. In Lyon werkte je eveneens als huisbediende, freelance rockmuziekjournaliste en recensente van pornofilms. Je had contact met punkers en anarchisten. Jouw prostitutie was een gevolg van geldnood. In 1992 kreeg jij last van een ernstige eczeem. Je hebt 'Baise-moi' in één maand geschreven. Het werd door negen uitgevers afgewezen.

In 1993 woonde je samen met de schrijfster Ann Scott (1965, Boulogne-Billancourt) in een flat. Jullie deden model- en prostitutiewerk. Ann had een liefdesrelatie met de DJ Delphine Palatsi, alias Sextoy, geboren op 7 oktober 1968 in Saint-Mandé. Delphine was openlijk lesbisch en zij overleed op 3 februari 2002 in Nogent-sur-Marne. Ze werd 33 jaar en ze is in de begraafplaats Père-Lachaise begraven. Samen met Ann bezocht jij de lesbische nachtclub 'Le Pulp' op 25, Boulevard Poissonnière, waar Delphine DJ was. Ann schreef over Delphine in 'Superstars' (2000, Flammarion) en 'Poussières d'anges'. In 1994 was jij boekenverkoopster in de Virgin Megastore aan de Champs-Élysées.

Op jouw 25-ste koos je voor het pseudoniem Virginie Despentes. In 1994 verscheen jouw debuutroman 'Baise-moi' (Neuk mij) bij Florent Massot. Florent wil de wereld via de boeken veranderen en een radicaal en spiritueel bewustzijn uitlokken, met de nadruk op de ecologische en feministische belangen. Zijn uitgeverij werd in mei 1994 opgericht. Via de tv-baas Thierry Ardisson en de schrijver/journalist Laurent Chalumeau stijgt de verkoop van 'Baise-moi'. In 1996 verscheen 'Les Chiennes savantes'. In 1998 verscheen 'Les Jolies Choses' bij Grasset, een remake van 'Illusions perdues' van Honoré de Balzac. Je schreef het onder invloed van cocaïne in vier dagen. In 1998 ontving je de Prix de Flore en de Prix littéraire Saint-Valentin. In 2002 verscheen 'Teen Spirit', een verwijzing naar Nirvana's song 'Smells Like Teen Spirit'. De debuutroman van Ann Scott 'L'asphyxie' is een eerbetoon aan Kurt Cobain.

In 2004 verscheen jouw autobiografische roman 'Bye Bye Blondie'. Het gaat over vervreemding, zelfverloochening en de pijn van de sociale uitsluiting. In 2010 verscheen 'Apocalypse Bébé' en in 2015 verscheen het eerste deel van de trilogie 'Vernon Subutex'. In 2015 verscheen ook deel 2 en in 2017 deel 3. Je leefde samen met de journalist Philippe Manuvre, totdat je op jouw 35-ste openlijk lesbisch werd. Je was tien jaar (tot 2014) de metgezellin van de Spaanse filosoof Paul B. Preciado (1970, Burgos), die eerst Beatriz Preciado was. In 2000 verscheen de verfilming van 'Baise-moi', door Coralie Trinh Thi en jou geregisseerd. Met in de hoofdrol Karen Bach (Lancaume), in 1973 in Lyon geboren. Karen was een ex-porno-actrice. Ze pleegde op 28 januari 2005 zelfdoding met een overdosis medicijnen in Parijs. Ze werd 32 jaar. De andere hoofdrolspeelster was de porno-actrice Raffa-la Anderson (1976, Montfermeil).

Van 'Vernon Subutex' deel 1 is een televisieserie gemaakt. Je won de Prix Anaïs-Nin 2015, de Prix Landerneau en de Prix Le Vaudeville 2015. 'Bye Bye Blondie' is in 2012 verfilmd, met Emmanuelle Béart en Béatrice Dalle in de hoofdrollen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 juni 2020


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)