Occulte magie als een vorm van zelfdoding of moord?

(voor Netta Fornario (1897 - 1929))

Je bent geboren als Marie Emily (Netta) Fornario in 1897 in Caïro, Egypte. Jouw Italiaanse vader Giuseppe Nicola Raimundo Fornario was een professor en directeur van het Medisch Instituut van Milaan. Jouw Engelse moeder Norah Edith Ling overleed toen jij één jaar was. Je werd verzorgd door jouw Engelse grootouders, jouw opa Thomas Pratt Ling, een theehandelaar, en zijn vrouw. Met hen woonde jij in Leigham Holme, aan de Leigham Court Road in Streatham. Op jouw 14-de ging jij naar een verre kostschool en naar Ladies' College, 2 Grassington Road in Eastbourne. Opa Thomas overleed in februari 1909. Soms ging je met jouw vader op reis, o.a. naar Egypte, waar jouw vader een standbeeldje van Osiris voor jou kocht. Jullie kregen ruzie over dit standbeeldje. Jij vond dat het vervloekt was en Giuseppe vond jou belachelijk doen. Daarna hebben jullie nooit meer met elkaar gesproken. Je raakte vervreemd van jouw vader.

Jij was een vegetariër, je had lang, donker haar, waarvan je vaak vlechten maakte, en je droeg alternatieve, kunstzinnige, handgeweven kleding. Als jong volwassene woonde je deels in Italië. In juli 1922 ging je naar Engeland terug en werd je lid van de Rozenkruisers Orde van Alpha et Omega, voortgekomen uit de Hermetische Orde van de Gouden Dageraad. Jij deed aan rituele magie, het leggen van tarotkaarten, het oproepen van geesten en demonen, lange trances, mystiek, alchemie, astrologie en telepathie. Jij hield ook erg veel van feeën. In 1921 werd jij benoemd tot Outer Guardian van een co-maçonnieke (vrijmetselarij) lodge in de Sinclair Road in Hammersmith. Je hebt de occulte opera 'The Immortal Hour' zo'n 23 keer bekeken. In 'The Occult Review' schreef je er een recensie over. Jij was een medium/sjamaan, die kon genezen door in trance te geraken. Jij las een verhaal van jouw favoriete schrijver William Sharp, die over vrij rondlopende feeën schreef, waardoor jij door Iona werd aangetrokken. Je wilde de feeën bestuderen.

In de nazomer van 1929 ging jij van Londen naar het kleine, Schotse eiland Iona. Je was 32 of 33 jaar. Je was eerst een week in trance geweest, voordat je tot dit besluit kwam. Je had een zeer grote hoeveelheid bagage bij je, plus meubilair. Je was van plan om een lange tijd op Iona te blijven. Je vond een huurkamer in Traigh Mhor, nabij het dorp Baile Mòr. Jij logeerde bij de hospita Mevrouw MacRae. Jullie werden vriendinnen van elkaar. Overdag was jij grotendeels over het eiland aan het zwerven en 's nachts deed jij diverse, paranormale handelingen. In de herfst stuurde jij een cryptisch bericht naar jouw huishoudster Mevrouw Varney in Kew. Je schreef: 'Wees niet verbaasd als je lange tijd niets van mij hoort. Ik heb een vreselijke genezingszaak te doen.'. Iona is bekend van St. Columba en de Book of Kells, die daar geschreven is. Jij kwam er de voor-christelijke, Keltische, heilige plekken bezoeken.

Op 17 november 1929 werd jij door razernij geteisterd. In de ochtend was jij druk bezig met het inpakken van jouw bagage. Je zei tegen Mevrouw MacRae, dat jij direct naar Londen terug moest, omdat diverse mensen jou op telepathische wijze aanvielen en wilden pijnigen. Dat er zwarte magie op jou werd verricht. MacRae was sceptisch, want ze zag niets vreemds aan jouw uiterlijk. Ineens zag ze wel dat jouw glanzende, zilveren sieraden helemaal vervuild waren en zelfs zwart waren. Dat betekent, dat jij veel negatieve energie hebt verwerkt. Mevrouw MacRae zei, dat jij die dag onmogelijk kon reizen, want op zondag ging de boot naar het vasteland niet. Toen werd jij zeer woedend en bleef jij op jouw kamer. Na enkele uren was jij gekalmeerd en verliet jij jouw kamer en vertelde jij aan MacRae dat je van gedachten was veranderd en dat je toch op Iona wilde blijven. MacRae zag dat je ouder was geworden en dat je ver voor jou uit staarde. Je ging één van jouw gebruikelijke, dagelijkse wandelingen maken, maar je kwam die middag niet terug.

Op 17 november 1929 kreeg jouw vader Giuseppe een vreemd, onheilspellend gevoel. Hij voelde dat er met jou iets mis was. Het was een telepatisch voorgevoel. Hij heeft het zichzelf nooit vergeven, dat hij jou niet gewaarschuwd en beschermd heeft door bij jou te zijn.

Toen het donker werd, sloeg MacRae alarm. Het was veel te gevaarlijk om 's nachts over het eiland te dwalen. De volgende ochtend was je er nog niet, terwijl de spullen op jouw kamer allemaal netjes op hun plek stonden. Na twee dagen werd jouw lichaam gevonden, wat vrij lang is voor zo'n klein eiland. Je bent door Hector MacLean van Sligneach en Hector MacNiven van Maol Farm gevonden. Je lag naast Sithean Mor, de Faery Hill van Iona. In het gras was met een dolk een kruis gesneden en jij lag op de top van dat kruis. De dolk lag ergens in de buurt. Je droeg alleen een dunne, zwarte mantel. Je was verder helemaal naakt en je droeg een zilveren kruis, dat zwart geworden was. Volgens een andere bron lag jouw zwarte mantel opgevouwen naast jou. Je had krassen op jouw tenen en hielen. Je had ook een dolk in één van jouw handen. In jouw andere hand had jij een stapel onbegrijpelijke brieven van een onbekende. Waarschijnlijk met magische teksten. Een andere bron heeft het over jouw 'zware, zilveren kruisbeeld', wat zwart was geworden. Er werden vreemde, blauwe lichten nabij jouw lichaam gezien en men had een man in een lange, donkere mantel gezien.

Jij lag tussen de Machar en Loch Staonaig, in een holte in de hei, naast de feeënheuvel. Het uitgesneden kruis is een methode om met de feeën in contact te komen. Jij probeerde wellicht de 'groene straalelementalen' te kanaliseren, de feeën of geesten, die de levenskracht van de natuur beschermen, waardoor de dingen groeien en genezen. Jij voerde een magisch genezingsritueel uit via astrale projectie. De dokter kon het tijdstip van overlijden niet bepalen. Hij kon de doodsoorzaak ook moeilijk bepalen. Hij noemde het 'blootstelling aan de elementen' en 'hartfalen'. Hij constateerde dat jij tussen 22.00 uur op 17 november 1929 en 13.30 uur op 19 november 1929 bent overleden. Er zaten diepe krassen op jouw lichaam en onder jouw voeten. Misschien door de vrieskou en de harde wind. Jouw collega-magiërs waren ervan overtuigd, dat jij door een telepatische aanval van iemand ver weg bent vermoord. Jouw vriendin, de magische occultiste Dion Fortune, beschuldigde de magische occultiste Moina Mathers van zwarte magie vanuit het hiernamaals. Moina was op 25 juli 1928 overleden. Moina zou de krassen op jouw lichaam hebben aangebracht.

De inhoud van de brieven, die jij vastklampte, is door de politie nooit geopenbaard. Een gemiste kans, want magiekenners konden er misschien wel wat uit afleiden. Jij had diabetes en een defect van het hypofyse lichaam (klier). Jij vastte en jij was uitgeput, zodat onderkoeling heel goed mogelijk is. Dat jij op een natuurlijke manier bent overleden, kan natuurlijk prima, maar de andere opties blijven ook open staan. Bij iemand, die met geheimzinnige zaken bezig is, daar hangt vanzelfsprekend een ruimte van geheimzinnigheid omheen. Wie met geesten omgaat, creëert spookachtige sferen. Ben jij vermoord door iemand van de Alpha et Omega uit Londen? Was het een psychische aanval van één of meerderen? Was die onbekende in een lange, donkere mantel jouw moordenaar/moordenares? Maar er zijn geen wurgsporen gevonden. Noch een dodelijk gif. Of kon die dokter dat niet vinden? Ben je dan misschien door rituele vervloekingen vermoord? Is zoiets überhaupt mogelijk? Mijn antwoord is nee. Hoe diep een mens zich ook in de rituele magie verdiept, uiteindelijk blijkt alles een fata morgana, op los zand gebaseerd. Gewichtigdoenerij. Spielerei. Machtsspelletjes.

Jij was heel ziek, bleek en moe. Je sliep veel, want dat had jij nodig om bij te komen van jouw hooggespannen spirituele werkzaamheden. Dat jij psychisch instabiel was, is duidelijk, maar dat je daarom suïcide hebt gepleegd, is onduidelijk. Door jouw diabetes kan jij heel verward geworden zijn, wat tot een overlijden kan leiden. Tel daarbij jouw trance-staat op en ieder mens zou in paniek raken en gekke dingen gaan doen. Misschien leed jij aan paranoïde schizofrenie en was die magie-verdieping helemaal niet goed voor jou en triggerde dat nou juist jouw geesteszieke symptomen. Je was in een hoge staat van magische trance gekomen, waarbij je jouw lichaam niet meer onder controle had. Jouw lichaam deed dingen zonder jouw bewustzijn. Vandaar de dolkkrassen in jouw nek. Jouw astrale projectie was heel groot, zo groot, dat je niet meer in jouw lichaam terug kon keren. Soul-loss. Onherstelbare, voortdurende psychose. En dat allemaal zonder de nodige begeleiding. In volkomen eenzaamheid. Een hartstilstand kan zelfs zonder al die slechte omstandigheden gebeuren.

Jij overleed op 19 november 1929 en jij werd 33 jaar. Je bent op 21 november 1929 bij de Koningen van Schotland begraven. Onder een kleine, platte, vierkante grafsteen. Er liggen 48 Schotse koningen, 8 Noorse koningen en 4 Ierse koningen op Iona. In 1203 stichtte de Orde van de Zwarte Nonnen (Benedictinessen) een klooster op Iona. Hun priores was Beathag. In die tijd werd er ook een benedictijnse abdij voor monniken gebouwd. Die onbekende in zijn lange, donkere mantel kan dus zomaar de geest van een monnik of een non in een zwart habijt zijn geweest. Iemand die niets van al die occulte hekserij moest hebben. Iemand die jou dodelijk tegenwerkte. Dus zeker niet Moira Mathers, want die was net als jij dol op al die magische fratsen. Dus wieweet was priores Beathag wel jouw geestelijke vijandin en moordenares of één van die benedictijnse monniken. Puur om de spanning er een beetje in te houden, moet je maar denken.