Door hautaine mannen uitgekotst en verwijderd

(voor Helene von Druskowitz (1856 - 1918))

Je bent geboren op 2 mei 1856 in Hietzing bij Wenen, waar het Schönbrunn Paleis staat, de zomerresidentie van aartshertogin/koningin Maria Theresia, en waar de bedevaartskerk Maria Hietzing staat. Je was drie jaar, toen jouw vader overleed. Je had twee broers. Je kreeg pianolessen aan het Conservatorium van Wenen. In 1874 was je afgestudeerd aan het Piaristengymnasium in Wenen. Later in 1874 verhuisde je met jouw moeder naar Zürich, waar jij filosofie, archeologie, moderne talen en Duitse/Oosterse studies bestudeerde. Op jouw 22-ste behaalde jij aan de Universiteit van Zürich een Dr.phil. doctoraat op een proefschrift over 'Don Juan' van Lord Byron. Hierna werkte jij als docente literatuurgeschiedenis aan diverse universiteiten in Wenen, Zürich, München en Bazel. Je gaf ook lezingen in Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje.

Je publiceerde werken over Immanuel Kant, Arthur Schopenhauer, de filosoof/socioloog Herbert Spencer en de empiristische filosoof/art Paul Rée, die op 28 oktober 1901 tijdens een bergwandeling in de Inn-rivier te pletter viel, wat misschien zelfdoding was. Hij werd 51 jaar. De bofkont had wel een tijd met de uiterst aantrekkelijke Lou Andreas-Salomé samengewoond. In 1881 ontmoette jij in Wenen de gravin/schrijfster/horlogemaakster Marie von Ebner-Eschenbach, die met haar neef Moritz von Ebner-Eschenbach getrouwd was. Jij belandde in Marie's literaire kring en je kreeg een band met de historica/filosofe Meta von Salis, die kunstgeschiedenis en filosofie aan de Universiteit van Zürich studeerde. In 1884 ontmoette je Friedrich Nietzsche, Lou Andreas-Salomé, de schrijfster Betty Paoli en Rainer Maria Rilke. Friedrich en Lou ontmoette je via de kring rondom de schrijfster Malwida von Meysenbug, die ook met Richard Wagner, Paul Rée en de mysticus/kunsthistoricus/romanschrijver Romain Roland bevriend was.

Nietzsche schonk jou een exemplaar van het vierde deel van 'Also sprach Zarathustra', wat hij in eigen beheer publiceerde. Hij had dezelfde uitgever als jou, de Berlijnse uitgever Robert Oppenheimer. Jij verweerde je tegen de meningen van Nietzsche, die in 1887 aan zijn vriend, de dichter/schrijver Carl Spitteler schreef: 'Die kleinen Literatur-Gans Druscowicz isst alles andere als meine Stedentin!'. Carl won in 1919 de Nobelprijs voor de Literatuur en met zijn vrouw Maria Op den Hooff kreeg hij samen twee dochters, Anna en Marie-Adéle. Jij was een openlijke lesbienne en jij pleitte voor de absolute gelijkheid tussen de seksen. In 1886 overleed er een broer van jou en in 1888 was jouw tweede broer overleden en overleed jouw moeder. Jij raakte steeds meer aan de alcohol en de drugs verslaafd. Jij had vanaf 1887 een langdurige liefdesrelatie met de Duitse operazangeres Therese Müller (Malten), geboren op 2 januari 1930 in Insterburg. Jullie woonden samen in Dresden.

Van 1893 tot haar overlijden op 2 januari 1930 woonde zij in de Therese-Malten-Villa op de Wilhelm-Weitling-Strasse 3 in Dresden-Zschieren. Die villa was inclusief een muziekzaal met een vleugel omringd door trofeeëndecoratie. De villa staat aan de Elbe en tegenover Schloss Pillnitz, wat ooit het eigendom van gravin von Rochlitz Magdalena Sibylla von Neitschütz was, de minnares van de Saskische keurvorst Johann Georg IV, getrouwd met Eleonore von Saksen-Eisenach. Johann en Magdalena kregen een dochter, Wilhelmine Marie Friederike. Magdalena overleed op 4 april 1694 in Dresden. Zij werd 19 jaar. Johann overleed op 27 april 1694. Hij werd 25 jaar. Voor beiden werd de pokken als doodsoorzaak genoemd, maar er was helemaal geen pokkenepidemie. Ze werden beiden vergiftigd. Magdalena is eerst in de Sophienkirche begraven en daarna anoniem, nadat de opvolger en broer van Johann, Friedrich August I, haar grafkist liet openen om tekenen van hekserij te ontdekken. De moeder van Magdalena, Ursula Margerethe von Haugwitz, werd gemarteld en opgesloten. Haar bezittingen werden haar ontnomen. Het lijkt mij een afleidingsmanoeuvre van Friedrich August I, die veel eerder voor de dubbele gifmoord in aanmerking komt.

In 1891 zijn Therese en jij gescheiden, waarna jij in een pijnlijke crisis terecht kwam. Je was een zware alcoholiste en je rookte. In 1891 ben jij eerst tegen jouw zin naar een psychiatrisch ziekenhuis in Dresden gestuurd. Op 14 juni 1902 ben jij in het psychiatrisch ziekenhuis van Mauer-Öhling opgenomen. De diagnose luidde: megalomanie (hoogmoedswaanzin), misandria (mannenhaat) en paranoia. Je werd arbeidsongeschikt verklaard, maar je bleef publiceren. Zo publiceerde je in 1905 een felle reactie op het boek 'Über den physiologischen Schwachsinn des Weibes' van de psychiater Paul Julius Möbius, getiteld 'Pessimistische Kardinalsätze, ein Vademecum für die freie Geister'. Jij bekritiseerde de religie, het seksisme en de filosofie van Nietzsche. Jij vond dat mannen als een vloek de mensheid vernietigen, waarmee je erg generaliseerde en misantropisch was. Je zat vol mannenhaat, wat een logische reden had, want je bent voor en na jouw geestelijke ineenstorting door diverse mannen seksueel misbruikt, terwijl je nota bene openlijk lesbisch was.

Je noemde de man 'het meest giftige en gevaarlijke experiment in het hele universum'. Je schreef: 'De man is een gek, een freak en een beest. Hij heeft een belachelijke seksualiteit, walgelijke gezichtsbeharing en hij maakt griezelige, aanstootgevende gorgelgeluiden.'. Het erge is, dat je dit niet als komisch bedoelde. Je reageerde ook op de antifeministische standpunten van Nietzsche. Je stichtte twee tijdschriften voor vrouwenemancipatie: 'Fehderuf' en 'Der heilige Kampf'. Je had een radicale kritiek op de patriarchale cultuur. Je zat de laatste 27 jaren van jouw leven in een psychiatrisch ziekenhuis. Het psychiatrisch ziekenhuis van Mauer-Öhling, het Landesklinikum Mauer, is in Art Nouveau stijl gebouwd. De bipolaire bankierszoon Georg von Rothschild was daar ook opgenomen in een eigen villa. Jij overleed op 31 mei 1918 het Landesklinikum Mauer door dysenterie en je werd 62 jaar.