Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe wereldroem een heroïneprostituée tijdelijk optilde

(voor Christiane Vera Felscherinow)

Je bent geboren op 20 mei 1962 in Hamburg. In een liefdeloos en gewelddadig gezin. Jouw alcoholistische vader sloeg jullie regelmatig en jouw moeder Elisabeth T. was erg afhankelijk van hem. Op jouw zesde verhuisde jij naar de grauwe forensenwijk Gropiusstadt in Berlijn, naar een flatwoning op de elfde verdieping. Jouw vader misbruikte jouw zus en jou. Hij was opvliegend en kwaadaardig. Jouw moeder deed niets, want zij was meer met haar buitenechtelijke minnaar en haar uiterlijk bezig. Je was een heel erg eenzaam kind. Tijdens één van de mishandelingen wilde jij vanuit jouw doodsangst uit een raam springen, maar dat mislukte. Er waren ook financiële problemen, wat na de scheiding van jouw ouders niet veranderde. Je wilde er gewoon bij horen en je worstelde met de wereld. Op jouw basisschool werd angstig weggekeken. Je kwam in een hermetisch afgesloten isolement terecht, waardoor je in de drugs verlichting zocht. De opheffing van geestelijke pijn.

Vanaf jouw 12-de gebruikte je diverse soorten drugs, zoals hasj, LSD en verdovende pillen. In de kerkelijke discotheek 'Jugendkeller Haus der Mitte' kwam je voor het eerst in contact met soft- en harddrugs. Vanaf jouw 13-de was je verslaafd aan de heroïne, gescoord in de discotheek 'Sound', en was je een prostituée op de Kinderstrich (kinderzone) bij het station Berlin Zoologischer Garten aan de Hardenbergplatz, naast de dierentuin, in Charlottenburg-Wilmersdorf. In de Jebenstrasse achter het station was de tippelzone en drugsscene. Op haar debuutalbum 'Nina Hagen Band' uit 1978 staat het nummer 'Auf'm Bahnhof Zoo', waarin Nina Hagen over de vrouwenliefde op het damestoilet zingt, dezelfde toiletten, waar jij jouw heroïne gebruikte.

Jouw beste vriendin Babette Döge overleed op 19 juli 1977 in de Brotteroder Strasse door een overdosis heroïne. Haar vader Wolfgang Döge had zelfdoding gepleegd, toen zij een klein kind was. Haar moeder Lili was een danseres en fotomodel geweest. Zij hertrouwde met de jazz-pianist Eugen Cziczeo, met wie ze zoon Roger kreeg. Babette is bij haar opa en oma opgegroeid. Jij bezocht haar daar. Zij had een mooie pick-up en veel platen, maar ze wilde liever naar haar moeder terug. Babette is 14 jaar geworden. Er waren nog twee beste vrienden van jou, die door de heroïne overleden.

In de herfst van 1978 verscheen het biografische boek 'Wir Kinder vom Bahnhof Zoo' bij Stern-Verlag. Het was eerder in het weekblad 'Stern' gepubliceerd, met als kop 'Kinderprostitutie'. Jouw biografie is vastgelegd door Kai Hermann (1938, Hamburg) en Horst Rieck (1941). Zij hebben jou op 15-jarige leeftijd ontmoet. In 1981 verscheen de film 'Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo' van Ulrich Edel (1947, Neuenburg). De filmproducent was Bernd Eichinger. De hoofdrolspeelster was Natja Brunckhorst (1966), die 13 jaar was. Natja had een relatie met de acteur Dominic Raacke, met wie zij in 1991 een dochter kreeg. Jouw favoriete zanger ten tijde van de interviews was David Bowie. David maakte de soundtrack en hij speelde zichzelf in de film, tijdens een concert. Bij de Duitse première van de film werd jij door David in een limousine opgehaald. Daarvoor had je veel cocaïne genomen. In het echt viel hij tegen, hij was mager en hij had een baard. Hij leek op jouw vader, de man, die jou het meeste pijn had gedaan.

Over de film zei je: 'Het beschrijft niet hoe ik ben opgegroeid, hoe ik door mijn ouders werd verwaarloosd.'. Er wordt vooral op het heroïnegebruik ingezoomd. Jij werd een soort beroemdheid en er waren Duitse tienermeisjes die jouw kledingstijl imiteerden en rond Bahnhof Zoo verbleven. Tussen 1982 en 1985 woonde jij in Zürich bij de familie Keel, de eigenaren van Diogenes Verlag, in 1952 opgericht door Daniel Keel, getrouwd met de schilderes/beeldhouwster Anna Keel. In die tijd ontmoette jij o.a. Friedrich Dürrenmatt, Patricia Highsmith en Patrick Süskind, die nu in München en Montolieu een kluizenaarsbestaan leidt. Jij leefde in twee werelden, hoewel, je gebruikte ook heroïne met de artiesten en beroemdheden. Jij haalde jouw heroïne in het Platzspitz Park (Needle Park), waar de heroïnegebruikers samen kwamen. Er overleden mensen door hepatitus C en HIV-virussen. Er waren ook gewelddadige conflicten tussen rivaliserende bendes. Op jouw 19-de was jij in Amerika om de film over jou te promoten. Jij werd gearresteerd voor heroïne- en opiumbezit, waardoor je het land moest verlaten.

In de vroege jaren 80 was je bevriend met de bassist/zanger Alexander Hacke van de experimentele band Einstürzende Neubauten, die nog steeds bestaat. Samen met Alexander vormde jij de band Sentimentale Jugend. Jullie produceerden twee albums, met o.a. de cover 'Satisfaction' van de Rolling Stones, 'Wunderbar' en 'Gesundheit!'. Alexander en jij woonden samen. Jullie sobere flatwoning stond in een arme wijk met voornamelijk Turkse mensen. Jullie hadden twee honden en jij speelde gitaar. Je zei: 'Volwassenen zijn allemaal monsters!'. Je was en bent bijzonder knap en intelligent. Je had weer contact met jouw zus en moeder. Alexander en jij verschenen in de film 'Decoder' uit 1984, gebaseerd op de boeken van William S. Burroughs, die aan de heroïne, morfine en cannabis verslaafd was. Alexander gebruikte ook heroïne en hij was een vriend van een vriend, die hem voor de media verborg. Jouw vriendin Stella uit de Bahnhof-drugsscene is gebleven. Zij omschrijft een heroïnetrip als 'Gleichgültigkeit' (gevoelloosheid). Jij woonde vier jaar op een eiland in Athene, tussen andere maatschappelijk uitgestotenen. Je woonde zo ongeveer in heel Europa.

In 1996 werd jouw zoon Elias geboren. Met hem woonde jij in een nieuwbouwwijk in Teltow. In 2008 zijn jullie naar Amsterdam verhuisd, waar jij in de drugsscene verkeerde. In augustus 2008 verloor jij tijdelijk de voogdij over Elias en woonde hij bij pleegouders. In 2011 overleed Bernd Eichinger op zijn 61-ste door een hartaanval. Hij was belangrijk voor jou, net als twee anderen, die ook overleden. Bernd was de geliefde van Juliane Sperr, die de film 'Christiane F.' bewerkte. Juliane pleegde op haar 45-ste zelfdoding.

In december 2013 vertelde jij, dat je methadon neemt en dat je af en toe een joint rookt. Jouw grootste verslaving is nog steeds de alcohol. Je hebt het drugsgebruik nooit willen opgeven. Je zegt: 'Ich wusste nichts anderes. Ich beschloss ein anderes Leben als andere Menschen zu leben. Ich brauche keinen Vorwand um aufzuhören.'. Eind jaren 80 kreeg jij hepatitus C door een besmette naald. Je hebt levercirrose, maar je weigert een interferonbehandeling, vanwege de bijwerkingen. In 2013 zei je: 'Ich werde bald sterben, das weiss ich. Aber ich habe in meinem Leben nichts verpasst. Mir geht es gut. Das ist also nicht das, was ich empfehlen würde. Das ist nicht das beste Leben, aber es ist mein Leben.'. Op 10 oktober 2013 verscheen jouw tweede autobiografie 'Mein Zweites Leben'. De medeschrijfster was Sonja Vukovic. Je waarschuwt de mensen om drugs te gebruiken. Je schrijft over de grote hoeveelheid pijn in jouw leven en dat jij zeer vroeg zal sterven.

Je leeft al ruim 10 jaar zonder een man en zonder sex met een man, wat je graag zo houdt. Jouw mannelijke vrienden zijn allemaal mannen, waar je geen sex mee hebt gehad. Op jouw linkeronderarm staat een slecht gemaakte tatoeage van een nachtuil. Je drinkt teveel alcohol en je zegt, dat jouw lever jouw dood wordt. Een voorspelling, die niet zo moeilijk is, wanneer je door blijft drinken. Jouw huisdier is een chowchow en je bent boven de verwachting van velen reeds 58 jaar.

Schrijver: Joanan Rutgers
8 januari 2021


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 4 stemmen 217



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)