De redding van Marie Antoinette
De titel suggereert iets, wat helaas niet is gebeurd, maar dat wist je al. Toch hebben velen de wens gekoesterd en koesteren velen nog de wens om koningin Marie Antoinette alsnog van de guillotine op Place de la Revolution te redden. Daar ben ik één van, maar dan zouden de tijdmachines van professor Barabas, dr. Emmett Brown en Doctor Who een realiteit moeten zijn.
Maria Antonia Josepha Johanna van Habsburg-Lotharingen is geboren op 2 november 1755 in Wenen. Zij werd op haar 14-de aan de 15-jarige kroonprins Lodewijk August van Frankrijk uitgehuwelijkt. Op haar 23-ste werd hun eerste kind geboren, Marie Thérèse. Daarna volgden Lodewijk Jozef (1781 - 1789), Lodewijk Karel (1785 - 1795) en Sophie Beatrix (1786 - 1787).
De film 'Marie Antoinette' van Sofia Carmina Coppola volgt het leven van de koninklijke familie in het Kasteel van Versailles aardig waarheidsgetrouw. Kirsten Caroline Dunst (30 april 1982, Point Pleasant) speelt Marie Antoinette op een voortreffelijke wijze. Een interessante bijrol is weggelegd voor Asia Argento, die de courtisane Madame du Barry speelt. Het is prachtig mooi verfilmd hoe de beeldschone Marie 's ochtends door een groot aantal deftige dames wordt aangekleed. Kledingstuk voor kledingstuk en tergend langzaam, waardoor Marie heel grappige gezichtsuitdrukkingen zet en rilt van de kou, terwijl ze haar handen zedig voor haar borsten houdt. De slaapkamer van Marie is werkelijk bizar uitbundig en barst van de etiquette. In de film lukt het Marie maar niet om Lodewijk seksueel op te winden, wat heel kolderiek wordt gebracht. De lol spat van de hele film af. Op de één of andere manier associëren de mensen Marie vaak met een luilekkerland vol hilariteit. Dit lijkt mij sterk overdreven.
Nabij Kasteel Versailles had Marie een eigen landhuis, dichtbij de natuur en met allerlei loslopende dieren. Dat was lekker ver van het vermoeiende, benauwde hofleven zonder privacy. Het morrende volk beschuldigde Marie van geldverkwisting en een schatkistcrisis. Lodewijk smeet het geld ook over de balk richting Amerika. In juni 1791 probeerden Marie, Lodewijk en hun kinderen Marie Thérèse en Lodewijk Karel naar het royalistische bolwerk Montmédy te vluchten, omdat het revolutionaire, hongerige volk Versailles al had geplunderd en verwoest, zoals ze ook de Bastille hadden ingenomen en vernietigd. Ze reisden in een berline en ze werden in Varennes-en-Argonne aangehouden. Dit kon gebeuren, omdat de postmeester/revolutionair Jean-Baptiste Drouet Lodewijk in Sainte-Menehould had herkend, waarna hij de Nationale Garde inlichtte. De vluchtelingen waren nog maar een paar mijl van de redding verwijderd, toen ze naar het Tuilerieënpaleis in Parijs werden teruggebracht, waar ze voortaan steng bewaakt werden.
In "La Place de la Bastille' oppert Leon de Winter ook over de mogelijkheid tot redding van het koninklijk gezin, indien er maar enkele dingen anders waren verlopen. 'Áls de mannen van het posthuis dat stompzinnige zinnetje à Varennes niet hadden opgevangen; als de lijfwachten de brug hadden overgestoken of de officieren even aan de overkant hadden gekeken; als de bevelvoerende officieren van de wachtende huzaren in Varennes slagvaardiger waren geweest...', schrijft Leon. En ook: 'Als Lodewijk naar Versailles was teruggekeerd, had de revolutie later plaatsgevonden.
'Nee', zei ik, 'als Lodewijk was teruggekeerd, was Napoleon geen keizer geworden, hadden wij zijn wetgeving nooit gehad, zou Waterloo een onbekende plaats zijn.'. En, zo zeg ik, dan zou die smerige schoft van een Jean-Baptiste Drouet nooit het Legioen van Eer van die compleet gestoorde dictator Napoleon Bonaparte gekregen hebben. De film met de - blinder! wat een lekkere stoot! - lieftallige Kirsten Dunst eindigt bij het vertrek van het koninklijke gezin van Versailles naar het Tuilerieënpaleis. De vlucht naar Varennes komt er dus ook niet in voor. Dat ervaar ik als een groot mankement, hoewel de film uiterst vermakelijk is. Alle opsmuk is uit de kast gehaald.
Het opgerukte, waanzinnige volk had de Zwitserse garde in Versailles vermoord. De vluchtreis naar Varennes duurde van 20-21 juni 1791 tot 25 juni 1791. In augustus 1792 werden Marie en Lodewijk naar de Tour du Temple gebracht, een gevangenis. Op 2 september 1792 werd Marie's eerste hofdame Marie-Louise Thérèse de Savoye, prinses de Lamballe, door de guillotine vermoord. Zij werd 42 jaar. Volgens enkele roddelaars had zij een lesbische relatie met Marie. Marie-Louise wist eerder naar Engeland te vluchten, maar zij keerde na de Varennesvlucht naar Marie terug. Haar trouw was aandoenlijk en heroïsch. Zij was trouwens een doorleefde vrijmetselares. Zij werd naar de Prison de La Force gebracht, waar zij werd verminkt en verkracht. Daarna hebben ze haar naakt achter een wagen door de Parijse straten gesleurd. Na de onthoofding hebben ze haar hoofd op een spies naar de Tour du Temple gebracht om Marie satanisch te chockeren. Na één dag heeft haar schoonvader haar hoofd in haar familiegraf geplaatst.
In september 1792 werd de monarchie afgeschaft. Koning Lodewijk XVI van Frankrijk werd op 21 januari 1793 door de guillotine vermoord. Op 1 augustus 1793 werd Marie naar de Conciergerie gebracht, een voorportaal van de dood door de guillotine. Marie was dik bevriend met de zus van koning Lodewijk XVI, Elisabeth Philippine Marie Hélène van Bourbon (1764 - 10 mei 1794), die ook door de guillotine is vermoord. Zij werd 30 jaar en zij is een officiële heilige en martelares. Haar beenderen zijn via de Cimetière des Errancis in de Catacomben van Parijs terecht gekomen, waar de beenderen van zo'n 6 miljoen Parijzenaren liggen.
Prins Charles-Joseph de Ligne, geboren te Brussel, beweerde dat Marie een aantal, buitenlandse minnaars had, waarvan Axel von Fersen er zeker één was. Op 16 oktober 1793 was het zover en werd Marie op de Place de la Revolution in Parijs door de guillotine vermoord. Marie schreef een laatste brief aan Elisabeth, waarin ze aan haar kinderen vroeg, om de dood van hun ouders niet te wreken. Die brief werd bij Maximilien de Robespierre gevonden.
Jacques-Louis David maakte een simpele tekening van Marie op weg naar de guillotine. Marie werd op een mestkar naar het schavot gereden. Haar armen waren op haar rug vastgebonden en zij droeg een raar, simpel mutsje in een taartvorm. Haar haar was kort geknipt om de valbijl niet te hinderen. Belachelijk natuurlijk. Haar mond was verbitterd verstrakt, maar zij toonde geen enkele angst. Omdat zij gehaast het schavot opliep, stapte zij per ongeluk op de voet van de beul Charles-Henri Sanson, waarover ze zich excuseerde. Haar laatste woorden waren: 'Mijn God, wees mij genadig! Mijn ogen hebben geen tranen meer om voor mijn arme kinderen te huilen. Vaarwel, vaarwel! Vaarwel mijn kinderen, nogmaals, ik ga naar jullie vader!'. En dit allemaal in tegenstelling tot de vuile afgunst van het stupide gepeupel, die verrekkelingen, kelder- en zolderratten, die met een gruwelijk leedvermaak stonden toe te kijken. Nadat de walgelijke misdaad was gepleegd, doopten vele achterlijke dwazen hun mouwen in Marie's bloed. De bloeddorstige aasgieren, roofzuchtige vampieren en lafhartige bodylifters. Marie werd 37 jaar.
Velen hebben haar leven bezongen, o.a. Katy Perry in 'Hey Hey Hey', waarin zij in de videoclip als een sterke vrouw in een klucht wordt afgebeeld, met een soort Jeanne d'Arc als wraakengel met een Alziend Oog op haar borstenheuvels. Het gekke is dat Lodewijk als de boosdoener en (in)directe moordenaar wordt bekeken. Tja, als ze nooit met Lodewijk was getrouwd... En dan zijn er bijvoorbeeld Lady Gaga met 'Marie Antoinette/Paparazzi', Sheryl Crow met 'Oh Marie' en The Strokes met 'What Ever Happened'. Het Kasteel van Versailles en Marie's landhuis zijn weer helemaal in de oude luister hersteld, maar het wrange en definitief hartverscheurende is, dat niemand dat met het enorm kostbare en voor velen zo dierbare leven van Marie Antoinette kan doen. Ten diepste is God met een guillotine vermoord. En dat is Godzijdank ook een contradictio in terminis.
Marie's dochter Marie Thérèse overleed op 19 oktober 1851 in Wenen. Zij was getrouwd met Lodewijk Anton van Bourbon. Zij bleven kinderloos. Zij is begraven in het klooster van Kostanjevica in Goritz. Zij werd 72 jaar en op haar grafsteen staat: 'Douairière de la Reine de la France'.
8 februari 2021
Geplaatst in de categorie: idool
Marie
57
Geef je reactie op deze inzending: