Van de oppervlakkige, wrede mensheid vervreemd

(voor Joël Lehtonen (1881 - 1934))

Je bent geboren op 27 november 1881 op de Harju boerderij in Haukiniemi. Jouw mentaal zwakke moeder was Karoliina Heikarainen, die jou na zes maanden op een veiling verkocht. De laatste kinderveiling in Finland was in 1935. Deze kinderen waren slaven, die extreem wreed werden behandeld en misbruikt. Jij leefde drie jaar in liggende toestanden en deze ellendige kindertijd bepaalde jouw slechte gezondheid als volwassene. In 1885 kwam jij bij de geestelijke Augusta Wallenius terecht, waar jij elf jaar bleef. Jouw achternaam werd Lehtonen en jouw leven was behoorlijk verbeterd. Je ging van 1893 tot 1897 naar de Grammar School en daarna naar de grammatica school in Savonlinna, de Lyseo Middelbare School aan Kirkkokatu 1. Daarna zat je op de Coeducational School in Kuopio en het Finse Real Lyseo aan de Kalevankatu 8-10 in Helsinki. De schrijfster/beeldend kunstenares Katariina Soui ging ook naar deze school.

Augusta was in Helsinki gaan wonen en jij studeerde esthetica en moderne literatuur aan de Universiteit van Helsinki, maar na een jaar werd jij weggestuurd, omdat jij met de oproepstaking van 1902-1904 had meegedaan. Jij was tegen de dienstplicht. Jij schreef al voor de kranten en jij was een journalist voor o.a. Mikkeli en Porvoo. Verder begon je neoromantische gedichten te schrijven. In de zomer van 1905 ging jij naar Haukiniemi en ontmoette jij jouw moeder en jouw halfbroer Aleksander Muhonen (1873 - 1921). In december 1905 kocht jij een Inhanmaa boerderij op ruim 30 hectare in het dorp Tolvanniemi. Het woongedeelte was in tweeën verdeeld. Aleksander en zijn familie woonde in de ene helft en jij in de andere helft. Jij woonde er meestal alleen in de zomer. Aleksander deed de landbouw en jij tuinierde en schreef. Aleksander moest jou ook geheel verzorgen. Dat was de deal. Jij debuteerde in 1904 met de gedichtenbundel 'Permanent: herfstnachtdroom'. In 1904 verscheen ook jouw eerste roman 'De duivelsviool'. In 1905 verscheen de roman 'Mataleena: een lied voor de geboortestreek' en in 1906 'Wild: verbeelden'.

Van 1907 tot 1908 reisde je naar Italië en Zwitserland. Je kreeg interesse in de Romaanse literatuur en je schreef het reisboek 'Myrtti en Rododendron', wat in 1911 verscheen. Je kende natuurlijk het Rhododendronpark in Zuid-Haaga. In 1911-1912 ging je naar Parijs, waardoor je 'Rode Molen' uit 1913 schreef. Je leefde zuinig en je schreef vol ijver om de Inhanmaa boerderij te onderhouden en om geld te sparen. In 1915 kocht je de villa 'Hörneborg' in Zuid-Haaga, rond het huiselijke station Huopalahti en nabij Helsinki. In de zomers in jouw Inhanmaa boerderij herstelde jij jouw reuma met teer- en kleibaden. Je verzorgde de tuin en je communiceerde met jouw gasten, zoals met Mrs Sylvia Avellan en haar vriendin Miss Edit Grenman, de operazanger Harald Bjorkman, de politicus/diplomaat Eino Rudolf Holsti en zijn vrouw Hellin Aliina Horelli, de kunstschilder Juho Rissanen, die zes jaar met de beeldhouwster Hilda Flodin getrouwd was, de kunsthistoricus/domineeszoon Ludwig Wennerström, getrouwd met Siiri Laila Gummerus, Kalle Ikonen, de zoon van het nabijgelegen Tynkkylänjoki-landhuis, en vanaf 1916 de masseuse Lydia Thomasson, met wie jij in 1920 trouwde.

Jij had een liefdesaffaire met Sylvia Avellan, geboren als Sylvia Renqvist (1870 - 1920). Zij was getrouwd met de leraar Niilo Johannes Avellan. In 1896 werd hun kind Olavi geboren en in 1902 Irja. Jij had haar/hun in 1906 voor het eerst ontmoet. Je correspondeerde met Sylvia tot haar overlijden. Jouw brieven aan haar zijn in 1969 door de literatuurwetenschapper Pekka Sakari Tarkka gepubliceerd. De relatie met jouw halfbroer Aleksander verslechterde, omdat jij zijn bedrijfsbeheer afkeurde en de boerderij te klein was voor zijn tien kinderen. Vanaf 1920 kreeg jij een AOW. In 1921 werkte Aleksander als timmerman op de scheepswerf Lehtiniemi in Savonlinna, waar hij door een ongeluk is overleden. Jij vervreemde van de boerderij en in 1922 heb je hem verkocht. Jij woonde vooral in jouw villa 'Hörneborg', behalve in de zomers, wanneer je naar het buitenland reisde. In 1922 verscheen jouw sombere roman 'Verliefde kreupele', wat in 1975 door Esko Favén is verfilmd. Jij hebt ook heel veel vertaalwerk geleverd.

In 1924 kreeg jij een vissershuis op het kleine Vohli-eiland Vanajavesi, genaamd 'Lintukoto'. In de zomer van 1924 kon jij vanwege jouw rugpijn niet meer schrijven. Vanaf 1933 kreeg jij meer pijn van jouw spinale artritis en had jij een bijna geheel stijve rug. Je leed aan een zware depressie en slapeloosheid. In 1933 verscheen jouw laatste roman 'Slag om de Geesten', waarin jij opvallende kritiek op Hitler leverde. Het toont jouw hopeloosheid en hoe jij niet meer in de toekomst en de mensen geloofde. Op 20 november 1934 heb jij zelfdoding gepleegd door jezelf aan de Heldenweg in Zuid-Haaga op te hangen, in het kantoor van jouw huis, onder een geschilderde sterrenhemel op het plafond. Je werd 52 jaar en je bent in de Hietaniemi Begraafplaats in Helsinki begraven.

Joël Lehtonen Sylvia Renqvist

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 38