Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De onvervulde liefde van een Griekse Julia

(voor Maria Polydouri (1902 - 1930))

Je bent geboren op 1 april 1902 in Kalamata, op het schiereiland Peloponnesos. Jouw moeder was de feministe Kyriaki Markatou en jouw vader was de filoloog/leraar Eugene Polydouris. Jij ging in Kalamata naar de middelbare school en je ging twee jaar naar een school in Gytheio op het schiereiland Mani en in Filiatra, waar vroeger Erana lag. En je ging naar de Arsakeio school aan de Panepistimiou-straat in Athene, opgericht in 1837.
Op jouw 14-de debuteerde jij met het prozagedicht 'De pijn van de moeder'. Dit gedicht verwijst naar een dode matroos, die bij Filiatra aanspoelde, en het is door de klaagzangen op Mani beïnvloed, die jij gehoord hebt. Op jouw 16-de werd jij ambtelijk bestuurster van Messenia en toonde jij een grote interesse in het feminisme.

In 1920 overleden jouw ouders binnen enkele weken. In 1921 werd jij naar de prefectuur Attica overgeplaatst en ging jij rechten aan de Universiteit van Athene studeren. In de prefectuur Attica ontmoette jij de dichter Kostas Karyotakis, geboren op 11 november 1896 in Tripoli. Jij kreeg een korte liefdesrelatie met Kostas, die heftig, onmogelijk en wanhopig was. Deze vurige, seksuele relatie heeft jouw leven en poëzie sterk beïnvloed. Hij had al twee dichtbundels gepubliceerd, in 1919 'De pijn van mensen en dingen' en in 1921 'Nepenthe'. In de zomer van 1922 ontdekte jij dat hij syfilis had, wat destijds ongeneeslijk was en een schande voor zijn familie. Hij heeft het jou meteen verteld en hij wilde de relatie meteen stoppen. Jij vroeg hem desondanks ten huwelijk, ook al kon je dan geen kinderen met hem krijgen. Vanwege zijn mannelijke trots weigerde hij jouw huwelijksaanzoek. Jij twijfelde aan zijn eerlijkheid en jij vond dat hij zijn ziekte gebruikte om jou in de steek te laten. Hij wilde en kon niet echt van jou houden. Ook vanwege zijn al sluimerende, suïcidale depressie.

In 1924 ontmoette jij de advocaat Aristotelis Georgiou, die in Parijs had gewoond en gewerkt. Begin 1925 ben jij met hem verloofd en jij was zeer toegewijd aan hem, meer dan aan jouw werkzaamheden, waar jij jezelf niet meer op kon concentreren. Na een voortdurende afwezigheid verloor jij jouw baan bij de gemeente en beëindigde jij jouw rechtenstudie. Je ging aan de Kounallaki Drama School studeren en je kreeg de hoofdrol in het toneelstuk 'The Little Rag'. In de zomer van 1926 verbrak jij jouw verloving met Aristotelis en ging jij naar Parijs, waar jij dameskleding maken studeerde. Omdat je tuberculose kreeg, kon je niet werken. Je werd in het Hôpital de la Charité opgenomen. Dit ziekenhuis stamde uit 1613 en is door de hospitaalorde van Sint-Jan van God opgericht. Het is rond 1935 afgebroken en men heeft er de Faculté de médecine de Paris voor in de plaats gezet. Na dit ziekenhuis ging je naar het Sotiría-sanatorium op 12 Zagoras straat in Athene, in 1902 opgericht als een sanatorium voor tuberculose-patiënten. Daar vernam je dat Kostas zelfdoding had gepleegd.

Kostas Karyotakis heeft zichzelf op 20 juli 1928 onder een eucalyptusboom in Preveza met een revolver door zijn hart geschoten. Dat gebeurde, nadat hij zichzelf in zee had proberen te verdrinken, wat mislukte, omdat hij te goed kon zwemmen en steeds weer naar boven dreef. Hij werd 31 jaar. Je was er natuurlijk kapot van en je wilde hem volgen.

In het ziekenhuis en het sanatorium schreef jij jouw meeste en beste gedichten. In 1928 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Het getjilp dat flauwvalt' en in 1929 verscheen jouw dichtbundel 'Echo over chaos'. Jij overleed in de ochtend van 29 april 1930, nadat een vriend van jou bij jou een overdosis morfine had geïnjecteerd. Dat was in de Christomanos-kliniek. Kostas was de liefde van jouw leven en zonder hem had jouw lijdensweg geen zin meer. Je besloot euthanasie te plegen. Of noem het zelfdoding, het resultaat was hetzelfde. Je wilde zo snel mogelijk jouw veelal droomgeliefde achterna. Uit verdriet en verlangen. Je had vurig-erotische, neoromantische en verdrietige liefdesgedichten en liefdesbrieven voor en aan Kostas geschreven. Jij werd 28 jaar. Jij liet nog een dagboek en een roman over het conservatisme en de hypocrisie van jouw tijd na.


Alleen omdat je van mij hield

Ik zing alleen omdat jij de afgelopen jaren van mij hield.
En in de zon, in het voorteken van de zomer en in de regen,
en in de sneeuw, zing ik alleen omdat jij van mij hield.
Alleen omdat jij mij op een nacht in jouw armen hield
en jij mij kuste op mijn lippen, alleen daarom ben ik
zo mooi als een wijd-open lelie en heb ik een rilling
in mijn ziel, alleen omdat jij jouw handen op mij hield.
Alleen omdat jouw ogen mij aankeken met de ziel die keek,
versierde ik trots de ultieme kroon van mijn wezen,
alleen omdat jouw ogen naar mij keken.
Alleen omdat jij mij opmerkte toen ik passeerde
en door jouw blik zag ik mijn slanke schaduw passeren
als een droomspel, pijnlijk,
alleen omdat jij mij opmerkte toen ik jou passeerde.
Omdat jij mij aarzelend riep en jij naar mijn hand reikte
en jij een verbijstering in jouw ogen had - een totale liefde,
omdat jij mij aarzelend riep.
Omdat, alleen omdat jij het leuk vond, daarom bleef
mijn passeren prachtig. Het was alsof jij mij volgde
naar waar ik ook ging, alsof jij passeerde
om ergens dichtbij mij te zijn.
Omdat, alleen omdat jij het leuk vond.
Alleen omdat jij van mij hield, ben ik geboren,
daarom is het leven aan mij gegeven.
In het onbevallige, onvervulde leven was mijn leven vervuld.
Alleen omdat jij van mij hield, ben ik geboren.
Alleen voor jouw zuivere liefde gaf de dageraad
rozen in mijn handen. Zodat ik jouw weg voor een moment
kon verlichten. De nacht vulde de ogen met sterren,
alleen voor jouw zuivere liefde.
Alleen omdat jij mij zo prachtig hebt liefgehad
leefde ik met het besluit om jouw dromen
te vermenigvuldigen, mooi is iemand die als
de zon ten onder gaat. En zo lieflijk zoet
sterf ik. Alleen omdat jij zo prachtig
van mij gehouden hebt.


Maria Polydouri

De volkszangeres Elefthería Arvanitáki, geboren op 16 oktober 1957 in Piraeus, zingt dit gedicht in een eigen interpretatie.

Schrijver: Joanan Rutgers
11 april 2021


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 2 stemmen 43



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)