Een ware schoonheid van binnen en van buiten

(voor Cristina Campo (1923 - 1977))

Je bent geboren als Vittoria Maria Angelica Marcella Cristina Guerrini op 28 april 1923 in Bologna. Jouw ouders waren Emilia Putti en Guido Guerrini. Jij was hun enige dochter. Jouw vader was muzikant/componist/dirigent en hij kwam uit Faenza. Jouw moeder was de nicht van de dichter/kunstcriticus Enrico Panzacchi en de zus van de chirurg Vittorio Putti. Jij had een aangeboren hartmisvorming, waardoor jij een zwakke gezondheid had en van jouw leeftijdsgenoten geïsoleerd raakte. Je kon geen geregelde schoolstudies volgen. Tot 1925 woonde je in het huis van professor Vittorio Putti, in het park van het Rizzoli ziekenhuis op G.C. Pupilli i in Bologna. Daarna woonde jij in Parma en vanaf 1928 woonde jij in Florence, waar jouw vader aan het Luigi Cherubini Conservatorium doceerde, wat in Piazza delle Belle Arti was, in 1784 door groothertog Pietro Leopoldo I van Toscane gesticht.

In de Tweede Wereldoorlog was er een bombardement in Florence, waarbij jij jouw beste vriendin, de jonge dichteres Anna Cavaletti, verloor. Jij was toen 15 jaar. Jouw vader sympathiseerde met het fascisme, waardoor hij in 1945 in een geallieerd concentratiekamp zat.

Jij bent in Florence opgegroeid en jij was bevriend met de vertaler Leone Traverso, met wie jij ook een tijd een turbulente liefdesrelatie had. Jij ontmoette de Joodse vertaalster/essayiste Gabriella Bemporad, de dichter/toneelschrijver Mario Luzi, op wie je in het geheim verliefd was, en de schrijver/Jungiaanse psycho-analyticus Gianfranco Draghi, die jou met het werk van Simone Weil in contact bracht en die jou stimuleerde om jouw eerste essays te publiceren. Jij was erg op je zelf, als een kluizenares, en jij meed erkenning en waardering. Jij gebruikte meestal pseudoniemen om te publiceren. Je zei graag: 'Ik schreef weinig en ik had graag minder geschreven!'. Jij vertaalde o.a. Simone Weil, Marianne Moore, Virginia Woolf, Katherine Mansfield, John Donne, Emily Dickinson, William Carlos William, Edward Mörike en Hugo von Hofmannsthal.

In Florence bezocht je de salon van de schrijfster/kunsthistorica/vertaalster Anna Banti, getrouwd met de kunsthistoricus Roberto Longhi. Zij hadden het kunsttijdschrift 'Paragone' opgericht, waar jij aan meewerkte, net als aan 'Conoscenza Religiosa' en 'Questo e altro'. Anna schreef een beroemde, historische roman over Artemisia Gentileschi. In 'Corriere dell' Adda' schreef je de column 'Posta letteraria'. In 1955 verhuisde jij naar de wijk Foro italico in Rome. In 1956 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Passo d'addio' (Geen afscheid) bij uitgeverij Vanni Scheiwiller in Milaan. Jouw vader werd in Rome de directeur van het Conservatorium van Santa Cecilia en het Collegio di Musica. Jij raakte bevriend met Margherita Dalmati, Roberto Bazlen, de filosofe/essayiste Maria Zambrano en Dr. Ernst Bernard, die jou van de agorafobie genas. Jij schreef enkele scripts voor de Rai. Jouw trouwste vriendin was Margherita Pieracci Harwell (1930, Vitolini), die jij op het melkmeisje van Johannes Vermeer vond lijken. Zij was in 1952 afgestudeerd voor literatuur aan de Universiteit van Rome en zij was lerares in Isernia, Anagni en Rome. Zij trouwde met een pastoor, met wie zij in 1961 naar Frankrijk ging en daarna naar Amerika. Inmiddels is zij emeritus hooglerares aan de Universiteit van Illinois, Chicago.

In Rome ontmoette jij ook de filosoof/godsdiensthistoricus Elémire Zolla, die jou met mystiek en oosterse filosofieën in aanraking bracht. Zijn vader Venanzio Zolla was een schilder en zijn moeder Blanche Smith was een muzikante. Vanaf 1959 tot jouw overlijden woonde jij met Elémire samen. Hij was na 10 jaar verloving heel kort met de dichteres Maria Luisa Spaziani getrouwd, die een affaire met Eugenio Montale had. In 1969 begon hij het tijdschrift 'Conoscenza Religiosa', waarin jij dus ook publiceerde. Jullie waren beiden lid van 'La voce', die zich verzette tegen liturgische veranderingen van het Tweede Vaticaans Concilie. Jullie bewerkten de anthologie 'I mistici' uit 1963. In 1964 overleed jouw moeder en op 13 juni 1965 overleed jouw vader. Jij verhuisde naar een pension en in 1968 naar een apartement. Jij correspondeerde en telefoneerde met de verlegen filosoof Andrea Emo, die afgezonderd leefde. Hij was getrouwd met Josephine Pignatelli van Monteroduni, met wie hij twee dochters kreeg. Je was ook bevriend met Mario Luzi, getrouwd met de schrijfster Elena Monaci, en met de dichter/filosoof/poppenspeler Guido Ceronetti, getrouwd met Erica Tedeschi, de dochter van de schrijfster en Auschwitz-overlevende Giuliana Fiorentino Tedeschi, wiens man, de architect Giorgio Tedeschi, overleed op 25 januari 1945, tijdens de evacuatiemars uit Auschwitz.

In 1965 verhuisde jij naar de Aventijn, dichtbij de Benedictijnse abdij van Sant' Anselmo. Door jouw liefde voor de liturgie kwam jij in de Benedictijnse abdij van Sant' Anselmo in Rome, waar Gregoriaans werd gezongen. En je bezocht het Collegium Russicum. Jij was een volgeling van de Priesterlijke Broederschap van St. Pius X, in 1970 opgericht door de aartsbisschop Marcel Lefebvre. In 1988 werd Marcel door paus Johannes Paulus II geëxcommuniceerd, omdat hij zonder pauselijke toestemming 4 bisschoppen had ingewijd. Ze zaten elkaar behoorlijk dwars, die religieuze, venijnige topfiguren. Jij adoreerde Marcel als een heilige. Jouw laatste gedichten verschenen in 'Conoscenza Religiosa', waar Djuna Barnes en Jorge Luis Borges ook in publiceerden. Jij hield van de orthodoxe ritus en jij geloofde veel in het onzichtbare. Jij bezocht de salon van de schrijfster Elena Croce (1915 - 1994), getrouwd met de historicus/antifascist Raimondo Craveri. Hun kinderen waren Piero en Benedetta, een schrijfster. De dochters van Benedetta zijn Isabella en de hoogst charmante en pientere schrijfster/activiste Margherita D'Amico.

Jij hield het meeste van de Ethiopische en Byzantijns-Slavische liturgieën. Met drums, sistri, gongs en klavecimbels. Om de vijf zintuigen te openen, om het onzichtbare binnen te laten. Met de geur van de miron, de chrysant. De geuren van de Armeense kerk zijn onvoorstelbaar, waar ze 3 dagen 57 diverse aroma's kookten. Je zei: 'Onthoud dat je een ziel hebt en dat een ziel alles kan doen. De Westerse beschaving lijkt me niet langer een beschaving, het heeft niets meer van het karakter van een beschaving. Beschaving wordt met liefde overgedragen, dit is iets wat wordt vernietigd met woede.'.

Jij overleed op 10 januari 1977 in Rome door hartfalen. Jij werd 53 jaar en jij bent in de monumentale begraafplaats van de Certosa di Bologna begraven.

Cristina Campo Elémire Zolla

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45