De hemelse schoonheid keerde Huiswaarts

(voor Christine Pascal (1953 - 1996))

Jij bent geboren op 29 november 1953 in Lyon. Jouw oudere zus was Angélique en jouw jongere zus was Emma. Op jouw 20-ste ging jij letteren aan de faculteit Lyon studeren. Jij volgde ook dramatische kunst cursussen aan het Conservatorium à rayonnement régional de Lyon op 4, Montée Cardinal-Decourtray, opgericht op 8 oktober 1872 door de dirigent Eugène Édouard Bocquet dit Mangin. In jouw tijd was Michel Lombard de directeur. In 1974 debuteerde jij in de film 'L'Horloger de Saint-Paul' van Bertrand Tavernier, gebaseerd op de roman 'De Horlogemaker van Everton' uit 1954 van Georges Simenon. De dochter van Bertrand, de schrijfster Tiffany Tavernier, speelde ook mee in deze film. Zij was toen zeven jaar. Zijn zoon is de acteur Nils Tavernier. Jij speelde in vijf films van Bertrand; in 1975 speelde je Émilie in 'Que la fête commence', in 1976 speelde je in 'Le Juge et l'assassin', ook met Isabelle Huppert (1953, Parijs), in 1977 speelde je Anne Torrini in 'Les enfants gâtées', met een scenario van Charlotte Dubreuil en jou. En in 1986 speelde je Sylvie in 'Autour de minuit'.

In 1974 speelde jij ook in het drama 'Les guichets du Louvre' van Michel Mitrani, naast Judith Magre, die ook in 'Elle' van Paul Verhoeven speelde. In 1976 speelde jij in 'La meilleure façon de marcher' van Claude Miller, naast Patrick Dewaere, die op 16 juli 1982 zelfdoding pleegde door zichzelf in zijn Parijse huis met een geweer dood te schieten. Hij werd 35 jaar. In 1974 kreeg Patrick samen met de actrice Miou-Miou (Sylvette Herry) de dochter Angèle Herry-Leclerc, een schrijfster, en in 1979 kreeg hij samen met de actrice Elsa Chalier de dochter Lola Dewaere, een actrice. In 1977 speelde jij ook in 'Les Indiens sont encore loin' van Patricia Moraz, naast Isabelle Huppert, die de hoofdrol in 'Elle' van Verhoeven speelde. In 1979 speelde jij de hoofdrol in 'Félicité', wat door jou geschreven en geregisseerd is. Ook met Monique Chaumette (1927, Parijs). Deze film begint met een suïcidescène. In 1983 speelde je met Miou-Miou en Isabelle Huppert in 'Coup de foudre'. In 1983 speelde je ook in 'Faux fuyants', naast Rachel Ortas, die de zangeres van de popgroep Luna Parker was. In 1985 speelde je in 'Signé Charlotte' van Caroline Huppert, de zus van Isabelle Huppert, die de hoofdrol speelde.

In 1978 was jij de productie-assistente van de Zwitserse filmmaker Yves Yersin voor de film 'Les Petites Fugues'. Op de set ontmoette jij toen de Zwitserse filmproducent Robert Boner (1949, Zwitserland). In 1982 zijn Robert Boner en jij met elkaar getrouwd en nam jij de Zwitserse nationaliteit. Robert heeft samen met jou 'Le petit Prince a dit' en 'Adultère, mode d'emploi' geschreven. Hij was ook de producer, net als van 'Zanzibar'. Hij werkte ook als producent aan de documentaire/film 'Arthur Rimbaud - Une Biographie' uit 1991 van Richard Dindo (1944, Zürich), waarin Christiane Cohendy Isabelle Rimbaud speelde, Madeleine Marie Vitalie Rimbaud, Jean Dautremay Paul Verlaine, Bernard Bloch Ernest Delahaye en Albert Delpy Georges Izambard. Deze documentaire van 141 minuten is op You Tube te bekijken. In 1984 werd jij in de Marcel Proust Vragenlijst gevraagd hoe jij zou willen overlijden. Jij antwoordde: 'En me suicidant, le moment venu' (Door zelfdoding te plegen, wanneer de tijd komt).

In 1984 regisseerde jij de thriller 'La Garce', met Isabelle Huppert in de hoofdrol. In 1989 regisseerde jij 'Zanzibar', met Fabienne Babe in de hoofdrol. In 1992 regisseerde jij de dramafilm 'Le Petit Prince a dit' en in 1995 regisseerde jij de komedie 'Adultère, mode d'emploi', met Karin Viard en Hélène Fillières. In 1994 speelde jij in 'Regarde les hommes tomber' en in 'Les patriotes', naast Emmanuelle Devos, die in 2009 in 'Coco avant Chanel' speelde, naast Audrey Tautou. Tenslotte speelde jij in 1994 in de tragi-komedie 'Le sourire' van Claude Miller, getrouwd met de actrice Annie Glenn. Je speelde naast Emmanuelle Seigner. Op een foto, genomen op 19 juli 1996, zit jij in een blauw-witte duster op een bank te roken en vermoedelijk te telefoneren. Je ziet er moe en kwetsbaar uit. Ergens daarna heb jij jezelf laten opnemen in de beroemde Clinique du Château de Garches (Nightingale Hospitals Paris) op 11 bis, rue de la Porte Jaune in Garches, Hauts-de-Seine, een buitenwijk van Parijs. De burgemeester was Jacques Gautier. Jij leed aan een zware depressie en jij was suïcidaal. Jij zou worden behandeld voor jouw zeer moeilijk behandelbare borderline persoonlijkheidsstoornis en waarschijnlijk was daar al mee begonnen. Jouw psychiater Daniel Tap behandelde jou voor deze zeer ernstige, psychiatrische stoornis.

De Château-kliniek is het voormalige huis van de familie van Antoine de Saint-Exupéry, die in een vliegtuig zelfdoding pleegde. De witte, buitengewoon chique kliniek is in 1930 opgericht door o.a. Marie Bonaparte, Prinses van Griekenland. Er is plaats voor zo'n 44 patiënten met zeg maar een ruime beurs. Op 30 augustus 1996 pleegde jij zelfdoding door in de Château-kliniek uit een hoog raam te springen. Jij werd 42 jaar en jij bent in de Cimetière du Père Lachaise begraven.

Jouw man Robert Boner vond dat de veiligheid in de kliniek onvoldoende was en hij diende een klacht in. De verantwoordelijke psychiater Daniel Tap kreeg één jaar voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van 10.000 euro. Zijn advocaat Olivier Metzner ging in beroep. Volgens internet bevindt zich ene psychiater Daniel Tap op 36, rue du Colisée in Parijs en zou hij ook op 36, rue Lubeck gevestigd zijn geweest. In de Château-kliniek zitten nu o.a. de psychiaters Marie-Laure Clery-Melin en Marc Masson in het behandelteam. Ergens na jouw verblijf is er een oude man met een bipolaire stoornis in het gapende trappenhuis uit 1930 in de Château-kliniek naar beneden gesprongen en overleden. Het begint op een detective-verhaal van Agatha Christie te lijken. Of een horror-film van Alfred Hitchcock. Blijkbaar heeft de vrijblijvendheid en bewegingsvrijheid in dat positief ingestelde, extreem luxe genezingsoord jou er niet van weerhouden om uit een hoog raam te kunnen en willen springen.

Christine Pascal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 49