Melanie Shanahan - Walk With Me

(voor Melanie Shanahan (1964 - 2003))

Jij bent geboren als Melanie Therese Shanahan in januari 1964 in Australië, volgens mij in Sydney. Jij werd beïnvloed door politieke singer-songwriters, vooral door het Afro-Amerikaanse a capella ensemble Sweet Honey in the Rock, in 1973 opgericht door Bernice Johnson Reagon. Jij hebt geen georganiseerde zanglessen gevolgd. Vanaf 1975 trad jij op in Sydney. Rond 1985 ging jij naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanië, om de milieubeweging te steunen. Hier vormde jij de vrouwelijke a capella band Arramaieda, die van 1987 tot 1995 bestond. Vernoemd naar een inheemse vrouw op Bruny Island, die een geweldige zangeres was en veel kracht en vitaliteit had. De groep had eerst 9 of 10 leden. In 1988 hebben jullie tien songs opgenomen. Naast jou waren er Rachel Hore, Deborah Wace, Ruth, Heather en Trish. De muziekcassette is opgenomen in The Sound Cellar in Hobart en verscheen bij LMC Tasmania, waar nu het hoofdkantoor van Bibliotheken Tasmanië zit.

In 1990 bestond Arramaieda uit Rachel Hore, Deborah Wace en jou. In december 1990 namen jullie twaalf songs bij de ABC Studios op, wat nationale roem opleverde. Er volgde een tournee door Australië en jullie stonden op het Adelaide Fringe Festival. Mike Jackson was laaiend enthousiast met zijn recensie in The Canberra Times en hij plaatste jullie tussen The Flying Pickets en Blindman's Holiday. In 1992 verscheen het studio-album 'More Ways Than One' bij Natural Symphonies. Met Rachel Hore, Teresa Castley, Kirsten MacKenzie en jou. Zes van de veertien songs zijn door jou geschreven. Karen Fredericks van 'Green Left Weekly' schreef, dat elk nummer schijnt als een juweel. Met naast de titelsong o.a. 'Flying Away From You', 'The Sea', 'Troubled Souls', met de refreinaffirmatie 'I'm teaching my heart to sing', 'Tell It To Me Now' en 'Struggle and Survive', met als opbeurend motief 'She will not lose', gewijd aan de vrouwen, die voor de vrijheid vechten. 'More Ways Than One' is het best verkochte a capella album in de geschiedenis van Australië. In augustus-september 1992 toerde Arramaieda met Kevin (Kev) Daniel Carmody (1946, Cairns). In 1995 werd Teresa Castney door Pascale Rose, geboren op Mauritius, vervangen. Jullie zongen mee op het album 'Images & Illusions' van Carmody.

In 1995 kreeg jij psychische problemen, waardoor Arramaieda werd opgeheven. Met de a capella muziekgroep Coco's Lunch zong jij op hun debuutalbum 'Raise The Tender Heart' uit 1996. Samen met Lisa Young, Sue Johnson, Nicola Eveleigh, Sallie Harvey en Anita Skandarajah. Met naast de titelsong o.a. 'Unity', 'Angel' en 'Joy'. Jij wilde graag politiek relevante muziek zingen, waardoor jij op de eerste twee albums van de vrouwelijke zanggroep Akasa meezong. Jij was mede-oprichtster van Akasa. Het debuutalbum verscheen in 1999, met Diana Clark, Vicky King, Andrea Watson en jou. Het werd opgenomen door Ross Cockle. Met o.a. 'Walk With Me', 'Drifting', 'Slave', 'Rereahu', 'Human Zoo', 'Singing The Land', 'Pin Ye Bo', 'Ella's Song', 'Tell Me Now' en 'Fly Bird', door jou opgedragen aan de Aboriginals. Jouw zo zuiver, schitterend en intens gezongen 'Walk With Me' is te googlelen met 'Stream Walk With Me Melanie Shanahan and...'. De tekst luidt:

'Walk with me, hold my hand, I don't want to walk alone, give me courage, show me love, give me the wisdom to rise above, grant me serenity, help me know that You're with me, show me an open path, maybe when I see Your hand, I'll open my eyes, sometimes live has a bitter stay/state, so I ask You to walk with me, hold my hand, no, I don't wanna walk alone'

In maart 2002 verscheen het tweede album van Akasa 'World Citizen', met Vicky King, Heidi Bradburn, Mihi Rangi en jou. In Melbourne was jij ook koorleidster van Living Out Loud, The Boite Millennium Chorus, Yirriba en Safara. Jij was een zeer gewilde zanglerares en jij klaagde nooit over jouw psychische lijden. Jij gebruikte jouw muziek als medicijn. Jij kon ook uitstekend gitaar en piano spelen. Jij had een diep mededogen met de lijdende mensen en jij vond het afschuwelijk hoe de Australische regering de vluchtelingen behandelde. Rachel Hore is koorleidster, zanglerares en songwriter. Rachel studeerde af aan het NSW Conservatorium of Music. In 2014 kreeg zij een Medal of the Order of Australia voor haar werk met koren en gemeenschappen. Kev Carmody is haar oom. Jij was van 1998 tot 2002 lid van Akasa. Teresa Castley studeerde Engelse literatuur, Frans, Latijn, filosofie en religiewetenschappen aan de Universiteit van Sydney. Diana May Clark woont in Melbourne en zij is getrouwd met de gitarist/componist Doug de Vries. Haar solo-albumdebuut is 'The Other Side of the Girl', met o.a. 'Sunny Daze', 'Batucada Bonde', '8 Measures', 'Blueprint', 'Tango Noir' en 'Hang On'.

Op 10 december 2003 pleegde jij zelfdoding in Melbourne. Jij werd 39 jaar. Op 11 december 2003 werd er in de buitenwijk Eltham een herdenkingsconcert gehouden. Dat was in het Etham's Griffith Park, met o.a. Valanga Khoza, Carl Pannuzzo, Kavisha Mazzella, Akasa, Coco's Lunch en Living Out Loud. Vanaf februari 2005 bestaat Akasa uit Heidi Bradburn, Diana Clark, Vicky King en Andrea Watson. Ze besloten hun concerten met 'Shanahan's 'Walk With Me'', een passend, sereen en aangrijpend eerbetoon voor jou, met veel dank voor al jouw geleverde kwaliteiten. Rory McLeod schreef de herdenkingssong 'Mel, Don't Go', wat op zijn album 'Swings and Roundabouts' uit 2010 staat. Jouw vriend Carl Cleves schreef de herdenkingssong 'Dear Melanie', wat op zijn album 'The House is Empty' uit 2012 staat.

Melanie Shanahan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49