Door depressie dodelijk verstoten en vereenzaamd

(voor Silvia Seidel (1969 - 2012))

Jij bent geboren op 23 september 1969 in München. Jouw ouders waren Hannelore en Wolfgang Seidel. Jouw acteercarrière begon in het Münchense Boulevardtheater Die Kleine Freiheit in de Maximilianstrasse, opgericht in 1951 door de Joodse actrice/regisseuse Trude Kolman, met als cabaretschrijver Erich Kästner. Jouw filmcarrière begon in 1984 met de film 'Die Unendliche Geschichte'. Van 1986 tot 2011 speelde jij in drie afleveringen van de misdaadserie 'SOKO 5113', gebaseerd op de memoires van Dieter Schenk. In 1987 werd jij als balletstudente ontdekt voor de hoofdrol in de kerst-miniserie 'Anna' met 6 afleveringen. Deze serie over de ballerina Anna was zeer succesvol en geschreven door Justus Pfaue. Ook met Patrick Bach, Despina Pajanou en Ilse Neubauer. De balletlerares Korinna Söhn had een bijrol. In 1988 verscheen 'Anna - Der Film' en schitterde je opnieuw. 'Anna' werd echter jouw Swiebertje-effect, wat jij nooit kon evenaren of overstijgen. In een interview zei je: 'Ten tijde van 'Anna' grensde de interesse in mij bijna aan hysterie. Ik kon mezelf niet uitstaan, ik kon niet eens tegen complimenten. Ik was toen erg zelfvernietigend, ik hield niet van mijn lichaam.'.

In 1988 kreeg jij voor 'Anna' een Bambi en jij kreeg de Gouden Camera. Miljoenen Duitsers waren tijdens 'Anna' aan de buis gekluisterd en in heel Duitsland wilden de meisjes ineens massaal naar de balletscholen. Jouw vader had na 'Anna' het management overgenomen en hij deed slechte investeringen. In 1990 speelde jij in 'Glaube'. Toen jij 6 à 7 jaar was, werd jouw moeder depressief en toen jij 18 jaar was, probeerde jouw moeder voor het eerst zelfdoding te plegen. Ze was een hele lieve moeder voor jou, maar de depressie maakte een wrak van haar. Ze huilde vaak in haar verduisterde slaapkamer. In 1992 pleegde jouw ernstig depressieve moeder zelfdoding met een overdosis tabletten. Zij werd 52 jaar. Jij leed zwaar door de zelfdoding van jouw moeder. Na haar overlijden verhuisden jouw vader en jij naar een rijtjeshuis in de buitenwijk Grünwald. De verhuurders waren Ellen en Alice Kessler. Jouw vader smeet met jouw geld en hij hield jou absurd streng onder zijn duim. Jij mocht alleen doen wat hij wilde. En van nature was jij al zo schuchter. In 1995 speelde jij in 'Luise knackt den Jackpot', naast Julia Biedermann en Marianne Sägebrecht, en in 'Mompen!'.

Jij was vaak werkloos en niet bij machte om de huur te betalen. Je speelde in diverse tv-films en tv-series, zoals 5 keer in 'Der Alte', 2 keer in 'Die Rosenheim-Cops', in 'Siska', 'Forsthaus Falkenau', 'Unter Verdacht', 'Leipzig Homicide' en 'Weissblaue Geschichten'. En je speelde in 19 theaterproducties. In 2003 speelde je in de komedie 'Das bisschen Haushalt' van Sharon von Wietersheim, naast Valerie Niehaus, Susanne Schäfer, Beatrice Richter, Viola von der Burg en Anne Cathrin Buhtz. Toen jouw vader overleed, was hij 81. In 2003 kreeg jij een liefdesrelatie met de bekende, Ierse schrijver/filmmaker Patrick McGinley (1977, Brussel), die in München is opgegroeid en nu in Sydney woont. Jij gaf meer liefde, dan jij kon ontvangen/binnen laten. In de herfst van 2011 verbrak Patrick de relatie. Jij vertelde hem, dat jij hem had bedrogen. Die eerlijkheid werkte niet bij hem. Hij verliet jou vooral, omdat jij meerdere keren pogingen tot zelfdoding deed. Niemand kon jou helpen met jouw strijd tegen jouw depressie. Jouw vrienden lieten jou in de steek en jij vereenzaamde. Jij probeerde Patrick terug te krijgen, maar hij blokkeerde alles. De huurprijs van jouw appartement was 900 euro per maand en je had weer financiële problemen.

In 2011 toerde jij met de theaterproducent Stefan Zimmermann, maar daar stopte jij mee, omdat jouw depressie te zwaar werd. Jij zat drie maanden voor een intramurale behandeling in het luxe, steriele Max-Planck-Institut für Psychiatrie op de Kraepelinstrasse 2-10 in München, tot het voorjaar van 2012. Iris von Zastrow bezocht jou daar. Dit ligt vlakbij het Luitpoldpark. De huidige, algemeen directrice is de gedreven en gedegen depressie-specialiste Elisabeth Binder en de medisch directeur is Peter Falkai. Het hoofd voor depressie is Annette Sonntag en het hoofd psychiatrie/psychotherapie is Elisabeth Friess. De psychologen zijn Milena Aleksic en Nina Behle. Voor intramurale opname is Katja Melzer de contactpersoon. Misschien heb je één of meer van hen gekend. Na de behandeling constateerde jij, dat het niet had geholpen. Ik vermoed dat jij voor een echt effectieve behandeling jarenlang had moeten worden opgenomen en behandeld. Ik ben bang dat ze jou die mogelijkheid daar of elders onthouden hebben. Slechte behandelaars kunnen ook funest zijn. In ieder geval heb jij het jezelf onthouden.

Je zocht troost in de alcohol, ook al schonk die dat niet. Jouw stamcafé was 'Bei Maria' op de Baaderstrasse 16/hoek Aventinstrasse in het Glockenbachviertel. De cafébazin Maria Mukalovic was jouw vriendin geworden. Je was eenzaam en je had weinig vrienden. Depressie is net als melaatsheid. Je was vaste klant bij moederfiguur Maria, die toen 59 jaar was. Jij hielp soms mee in de kroeg en jij vertelde haar, dat je nooit meer van iemand kon houden. Alle sjansende mannen in de kroeg wees je af. De depressie nekte je. Bij 'Bei Maria' dronk je elke middag 3 tot 5 bieren en schnaps, Williams en Helene peer en Sliwowitz. Jij had geldproblemen en jij was levensmoe. Maria zag dat jij heel droevige ogen had en jij huilde vaak bij haar. Je zei: 'Ik wil niet meer in de wereld zijn!' en 'Ik ben het laatste stuk vuil!'. Het was Maria, die jou voor het laatst heeft gezien en gesproken. Je was vreselijk bleek en je at niets. Je had wat gewinkeld. Toen Maria jou vroeg om later naar de kroeg te komen, antwoordde jij: 'Maria, ik weet het niet. Maar als ik niet kom, hou ik toch van jou, dat weet je!'. En jij keek daarbij heel diep in haar ogen. Dat waren jouw afscheidswoorden voor Maria.

Jij verscheen niet meer en Maria probeerde jouw vriend te bereiken en zij ging bij jou langs. Er lagen drie nummers van de Süddeutsche Zeitung voor jouw voordeur en er brandde licht in jouw gang. Zij had het licht in jouw huis al dagenlang zien branden, maar zij dacht, dat jij misschien weer voor een nieuwe rol oefende. Omdat jij de voordeur niet opende, belde Maria de politie. De politie vond jou in de keuken, naast een afscheidsbrief. Jij was eenzaam en wanhopig overleden. Op dezelfde manier als jouw moeder, met een overdosis tabletten. Jij hebt op 31 juli 2012 zelfdoding gepleegd en jij werd 42 jaar. Jij bent in het Grünwalder Waldfriedhof in München begraven. Dat gebeurde in stilte met zeven familieleden erbij. Een pastoor zette jouw urn in het familiegraf, naast de urnen van jouw ouders.

Silvia Seidel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56