Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een door de nazi's vermoorde, Oekraïense dichteres

(voor Olena Ivanivna Teliha (1906 - 1942))

Jij bent geboren als Elena Ivanovna Shovgeneva op 21 juli 1906 in het dorpje Ilyinskoe, nabij Moskou, waar jouw ouders in de zomervakanties verbleven. In 1917 verhuisden jullie naar Kiev, waar jij naar het gymnasium ging. Jouw vader Ivan Showheniv (1874 - 1943) was een bekende waterbouwkundige en professor aan de National Technical University of Ukraine, de KPI, in 1898 opgericht door de suikermagnaat/filantroop Lazar Brodskyi. De Brodsky Synagoge op Peremohy avenue 37 in het district Solomenskiy in Kiev is ook door hem gefinancierd. De nazi's gebruikten deze synagoge als een paardenstal voor hun leger. Jouw vader vluchtte voor de bolsjewieken van Kiev naar Tsjechoslowakije, want als werknemer van de Oekraïense Volksrepubliek kwam hij in gevaar. In juli 1922 gingen jullie met hem naar Podebrady in Tsjechië, waar het kasteel van Podebrady staat en waar de moeder van Franz Kafka, Julie Löwy, is geboren. Jij bent daar aan het gymnasium afgestudeerd en vervolgens studeerde jij vanaf de herfst van 1923 Oekraïense taal- en letterkunde aan het Oekraïens Pedagogisch Instituut in Praag.

In Praag ontmoette jij de Cubaanse kozak Mychailo Teliha, geboren op 21 november 1900 in Okhtyrskyi en een bandura-bespeler, wat een Oekraïense luit-citer is, zeer geschikt voor de begeleiding van zang. Hij was ook een ex-officier in het leger van de UNR, van de Oekraïense Volksrepubliek. Hij was een burgeractivist en hij vocht in de Oekraïense onafhankelijksheidstrijd (1917 - 1920), waarna hij naar Tjechoslowakije ging. In 1926 zijn Mychailo en jij getrouwd en begon jij gedichten en journalistieke geschriften in het Russisch te schrijven. In 1929 verhuisden jullie naar Warschau, waar hij als boswachter werkte. Hij was ook actief in de Unie van Oekraïense Emigranteningenieurs en Technici in Polen. Tussen 1929 en 1939 woonde en werkte jij in Warschau. Jij was lerares op een Oekraïense school en actief binnen de Oekraïense gemeenschap. Jij werd sterk beïnvloed door jouw redacteur Dmytro Dontsov, de meest invloedrijke ideoloog van het radicale, Oekraïense nationalisme, opgegroeid in Zuid-Oekraïne en geboren in Melitopol, waar de Universiteit voor Agrotechnologie staat. Melitopol is inmiddels door de Russische legerbarbaren vanaf de Krim ingepikt, o.a. met nachtelijke lucht- en scheepskruisraketten.

Dontsov is beïnvloed door Nietzsche, de sociaal filosoof Georges Sorel en de schrijver/Pétain-aanhanger Charles Maurras, die als nazi-collaborateur levenslang kreeg. Dontsov was de belangrijkste ideeënbron voor de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN), opgericht in 1929, al was hij hier geen lid van. Hij vertaalde werken van Hitler en Mussolini in het Oekraïens en hij vond dat een onafhankelijk Oekraïne volgens de Duitse nazi-staat gemodelleerd kon worden. De Polen gooiden hem in september 1939 in de Bereza Kartuska gevangenis, waar hij uit ontsnapte. Van 1949 tot 1952 doceerde hij Oekraïense literatuur aan de Universiteit van Montreal. Hij overleed op 30 maart 1973 in Montreal en hij is in de Oekraïens-orthodoxe St. Andrew Memorial Church in South Bound Brook, New Jersey, begraven. Jij werd een bekende, Oekraïense, nationalistische dichteres. Eind 1939 verhuisden Mychailo en jij naar Krakau, waar jij jouw oude vriend, de dichter/prehistoricus/politicus Oleh Olschych, ontmoette. Oleh's vader was de beroemde, Oekraïense schrijver/dichter Oleksandr Oles. Zijn moeder was de lerares Wira Swadowska. Oleh was hoofd van het 'Revolutionaire Hof' van de OUN. Hij stond aan de kant van de gematigde Melnykisten en hij werd op 25 mei 1944 in Lviv door de Gestapo gearresteerd. Hij overleed op 10 juni 1944 tijdens een Gestapo-verhoor in het concentratiekamp Sachsenhausen. Hij werd vermoord en hij werd 36 jaar.

Jij begon actief mee te werken aan de leiding van de Oekraïense nationalisten. Na het begin van de Duits-Russische Oorlog op 22 juni 1941 verhuisden Mychailo en jij naar Oekraïne. Via Lviv gingen jullie naar het door de nazi's bezette Kiev. Daar werd jij hoofd van de Schrijversbond en redactrice van het wekelijkse, literaire tijdschrift 'Litavry'. Jij weigerde met de bezettingsautoriteiten samen te werken. Die hadden trouwens ook een hekel aan de OUN-activiteiten in Kiev. Jij hebt je openlijk tegen de nazi-autoriteiten verzet. Jij weigerde te vluchten en jij verklaarde nooit meer in ballingschap te gaan. In februari 1942 werden Mychailo en jij door de Gestapo gearresteerd. Op 21 februari 1942 zijn jullie in het Babyn Yar ravijn door de nazi's doodgeschoten, vermoord. Volgens andere informatiebronnen werden jullie samen met andere nationalisten in de kelder van de Gsetapo-gevangenis aan de Volodymyrska-straat doodgeschoten, vermoord. Daar zit nu de Slushba bespeky Ukrajiny (SBU), de binnenlandse inlichtingendienst van Oekraïne, op de Volodymyrska-straat 33 in Kiev. Sinds 2019 is het hoofd van deze veiligheidsdienst Ivan Bakanov, een jeugdvriend van president Volodymyr Zelenskyi. Zij woonden in hetzelfde huis en zij gingen naar dezelfde school. Ivan Bakanov leidde het tv-productiebedrijf, dat de politieke komedieserie 'Servant of the People' produceerde, waarin Zelenskyi de president van Oekraïne speelde. Ivan was de partijleider van Sluha narodu en hoofd van Zelenskyi's campagnestaf.

Mychailo en jij zijn in een massagraf op de Lukyanivska Begraafplaats in Kiev uit 1878 begraven. Op de gevangenismuur schreef jij: 'Hier werd begraven en van hieruit naar haar dood Olena Teliha'. Jij werd 35 jaar. Op de Lukyanivska Begraafplaats is ook de kunstschilder Mykola Pymonenko begraven, van wie ik zijn schilderij 'Slachtoffers van fanatisme' noem. En de dichter/schrijver Kost Burewij, die op 15 december 1934 door de Russische militairen in het Oktober-paleis op de Instytutska Street 1 in Kiev is doodgeschoten, vermoord, samen met 27 anderen, zoals de schrijvers Dmytro Falkivskyi, O. Blysko en Hryhorij Kossynka. Zij werden in een massagraf begraven. Kost werd 46 jaar. Het Oktober-paleis is nu het Internationaal Centrum voor Cultuur en Kunst. In 2009 is er in het park van de Nationale Technische Universiteit een monument voor jou en de andere in Babyn Yar vermoorde, Oekraïense nationalisten geplaatst. Een groot kruis met gedenkstenen. In Babyn Yar zijn door de nazi's zo'n 100.000 tot 150.000 mensen vermoord. Door de laffe, volkomen onrechtvaardige, brutale, laaghartige, hebzuchtige, idiote, zwaar geestelijk gestoorde, zinloze, inhumane, goddeloze, door vuile leugens beargumenteerde, achterlijke invasie van het Russische schavuitenleger, die stomdronken, automatische moordenaarsbende, is door een aanval op de televisiemast het Babyn Yar monument, wat er vlakbij staat, beschadigd. Dat is veelzeggend, want die verse killers hebben totaal geen respect voor de zinloos-bloedige historie en de lessen die de mensheid daaruit heeft getrokken.

De tirannieke hebzucht van Poetin gaat over lijken, ook die van zijn eigen bevolking. Zijn krankzinnige idee van over hoe groot zijn Russische Rijk moet zijn, is ter bevrediging van zijn narcistische, lijpe vermaak en gaat ten koste van echte, levende mensen, die hem nog nooit ontmoet hebben en hem niets gedaan hebben. Hij mag zich dan fysiek onschendbaar wanen, geestelijk is hij dat absoluut niet en miljarden mensen zijn er van overtuigd, dat hij knettergek is en dat hij in een gesloten psychiatrische inrichting thuis hoort, maar hoe krijgen we hem daar? Net als met zijn evenknie Adolf Hitler moet er van binnen uit een aanslag op hem gepleegd worden. Met meerdere Von Stauffenbergs, die dan natuurlijk wel in hun opzet slagen. Dat ziekelijke geprojecteer van die neurotische, oude lelijkerd is ook zo doorzichtig als maar kan, met dat oeverloze gezwam van hem over nazi's in Oekraïne en Europa en Europa als 'imperium van leugens' beschouwen. Als een valse hond kaatst hij continu de bal terug, zonder aan introspectie en bezinning te doen. Zijn kleine, geniepige, visachtige sluipschuttersoogjes verraden een groot gebrek aan psychologisch inzicht. Hij is het contact met de werkelijkheid kwijt en hij is een soort sekteleider, zegt de uitgever van The Moskow Times Derk Sauer, die op een kilometer afstand van zijn zwaarbeveiligde privépaleis woont. In vaktermen heet het dat zo iemand hallucineert en waandenkbeelden heeft en acuut moet worden opgenomen. Zo iemand vormt een gevaar voor zichzelf en bij hem vooral voor de anderen. Daar hebben we antipsychotica voor en in zijn geval dwangbuizen en het platspuiten van zijn vergiftigde, giftige, schizofrene ratio.

En dan dat stupide gedreig met kernwapens, terwijl hij dit quasi-gewichtig en quasi-betrokken voor de camera met twee Neanderthalers bespreekt, twee uit de kluiten gewassen, analfabetische imbecielen, die rechtstreeks uit een goedkope horrorfilm komen en alles doen wat hun meester maar wil, behalve, helaas, hem de strot afbijten, omdat hun meester namelijk zelf een opper-Frankenstein is, een Dracula, die zichzelf met onschuldig bloed probeert te voeden, maar al zijn slechte daden slaan op hemzelf terug en zijn bloedeloze gestel zal binnen afzienbare tijd door de meest krachtige, magische geesteskrachten uit alle windstreken verpulverd worden. De Hogere Liefdevolle Levenskrachten, waaronder alle aardse voorouders, die hij nu zo vreselijk tergt, zullen hem zijn levenskrachten ontnemen, want hij isoleert zich namelijk ook van de Levengever zelf, waaruit ook hij is voortgekomen, ook al denkt hij vanuit zijn grootheidswaan wel zonder te kunnen en waant hij zichzelf de Schepper van de aarde. Alleen demonische krachten vermoorden onschuldige mensen en vernietigen met veel moeite gemaakte huizen en gebouwen. Natuurlijk zijn al die moorddadige soldaten bezeten door duivelse krachten en is Poetin door de grootste, kwaadaardige duivel bezeten. Het is van het grootste belang om zoveel mogelijk exorcisten naar al die door demonen bezetenen te sturen. Alleen een door de vrije, liefdevolle, vredelievende geesten massaal uitgevoerd exorcisme kan deze walgelijke oorlog eindigen. De kwade geesten uitdrijven en naar het niets verdrijven. Als vluchtige stoffen doen oplossen. Symbolisch elimineren. Wegblazen.

Avondlied

Buiten de ramen is de dag koud,
in de ramen - de eerste lichten...
Sluit je haat en woede op in mijn handpalmen

Leg op mijn knieën
de stenen van wrede dagen
en leg het zilver van
uw alsem aan mijn voeten.

Om een licht, open hart
te laten zingen als een vrije vogel,
dat jij, de sterkste, rust,
rust op mijn lippen.

En ik kus warm, zacht,
als het gelach van een kind,
ik zal de vurige hel
in uw ogen en gedachten doven.

Maar morgen, wanneer de eerste trompet
de ruimtes opensnijdt,
zal ikje in rook verzamelen, ik zal je
in zwarte duisternis verzamelen.

Huilen neem je niet mee -
ik huil later wel!
Ik zal je een wapen geven:
De kus is scherp als een mes.

Om je in de ijzeren fluit te hebben -
voor het schreeuwen en voor stilte - is
de Mond beslissend als een schot,
hard als het lemmet van het zwaard.


Olena Ivanisna Teliha

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
2 maart 2022


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)