De ouwe volksnar Marc-Marie Huijbregts en zijn memento mori
Marc-Marie Cornelis Huijbregts is geboren op 21 december 1964 in Tilburg. Na de Havo werd hij eerst door de Toneelschool in Maastricht afgewezen (daar zullen de slapende verantwoordelijken later grote spijt van hebben gekregen!) en daarna deed hij een tijd de HBO-opleiding personeelsbeleid in Breda, maar hij koos al gauw voor de musicalwereld. In 1986 werd hij bij de musical 'Company' aangenomen. Daarna kreeg hij rollen in andere musicals, in toneelstukken, de opera en talloze televisieseries, zoals 'We zijn weer thuis', ''t Schaep met de 5 pooten' en 'De Wereld Draait Door'. In 1991 kreeg zijn solo-programma met liedjes een zware kritiek te verduren. Hij bleef acteren en in 1998 ontmoette hij de stand-upcomedian/tekstschrijver Raoul Louis Heertje (1963, Bussum), die hem uitnodigde voor een open-podiumavond bij de Comedytrain, een gezelschap van stand-upcomedians, in 1990 door Raoul opgericht. De thuisbasis van dit gezelschap is Café Toomler onder het Hilton Hotel in Amsterdam. In 2006 heeft Jan Jaap van de Wal het artistieke leiderschap van Comedytrain overgenomen, met ondersteuning van Eric van Sauers, Hans Teeuwen en Theo Maassen.
In 2000 verscheen Marc-Marie's eerste solo-cabaretvoorstelling 'Marc-Marie H.', gevolgd door 'M-M Huijbregts' (2002), 'Opdat ik niet vergeet' (2006), 'Marc-Marie Punt' (2009), 'Florissant' (2013), 'Getekend' (2016), 'Onderweg naar Morgen' (2018, oudejaarsconference) en 'Uitgesproken' (2021). Dat is allemaal best te overzien dus. Aan de leestafel in het Café De Jaren aan de Nieuwe Doelenstraat 20 in Amsterdam ontmoette Marc-Marie zijn geliefde, de Algerijnse chef-kok Karim, met wie hij in 2004 is getrouwd. De ouders van Karim weten nog steeds niet dat Karim met een man is getrouwd. Karim's moeder stuurt Marc-Marie geregeld jurken en sjaaltjes. Hij is voor Karim's ouders 'die mevrouw uit Holland'. Om het homohuwelijk van Karim voor Karim's ouders stil te houden, verschijnen ze zo min mogelijk samen in het openbaar. Toch staan er genoeg foto's van hen op internet en hoeft er maar één te zijn, die in het Algerijnse dorpje van Karim's ouders internet heeft. Volgens mij is het allang uitgelekt en hebben ze in Algerije ook genoeg internet voor handen. Op internet barst het natuurlijk ook van de leugens en de roddels. Zo wordt er o.a. beweert dat het huwelijk van Marc-Marie en Karim op de klippen is gelopen, maar daar is totaal geen sprake van, als ik Marc-Marie's uitspraak in zijn cabaretprogramma 'Uitgesproken' kan geloven. Verder is Marc-Marie inmiddels verliefd op Lady Maud uit 'Boer Zoekt Vrouw', maar die charmante veelprater boer Evert Hé!...
Volgens Marc-Marie heeft Tim Hofman een Jezus-complex en geniet hij zelf teveel van zijn goedheid en krijgt hij daar een erectie van. Zoiets wordt dan breed uitgemeten door de bloeddorstige, sensatiegerichte, commerciële media. Veel van dit soort oppervlakkigheden stuurt Marc-Marie tegenwoordig zelf de ether in via zijn roddelpodcast 'Marc Marie & Aaf Vinden Iets', ook zichtbaar op You Tube, en samen met de eveneens praatzieke kwebbeltante Aaf Brandt Corstius gemaakt. In 1999 won M-M het Cameretten Festival. M-M en Karim houden beiden erg veel van reizen en lekker koken. In 2008 kochten zij samen voor 750.000 euro een huis in Tilburg. Inmiddels zal dat huis over de miljoen euro waard zijn. In Amsterdam heeft M-M een appartement boven Dansschool Oostveen aan de Amstelveenseweg 132. In 2018 heeft M-M de dansschool anex kelder en bovenwoning er voor 1,2 miljoen euro bij gekocht, zodat het hele pand nu van hem is. Hij heeft een geschoolde contratenorstem. Hij had drie bijna-doodervaringen en hij is niet bang voor de dood, maar wel voor een grote lijdensweg. Officieel is hij nog rooms-katholiek, maar dat noemt hij 'recreatief katholiek', omdat hij alleen tijdens de feestdagen komt opdagen. De heilzame, christelijke betekenis van lijden is hem, zoals bij zovelen, blijkbaar ontgaan. Daar is de moderne cultuur van pijn en verdriet verdrijven/uitschakelen ook schuldig aan. Op 7 mei 2020 was M-M in de Goudse Schouwburg met zijn voorstelling 'Uitgesproken'. De gordijnen gingen open en daar zat hij met een zwarte trui, waarop zijn naam Marc-Marie is geborduurd. Op zijn gympies zaten glitters.
Hij begon eerst met het publiek te communiceren en het zou ons vanzelf duidelijk worden, wanneer de voorstelling zou beginnen. Hij sprak voornamelijk met enkele oudere vrouwen op de eerste rij, die in de zorg werken of verzorgd worden, dat was soms niet duidelijk. Twee van hen heten Natasja en Menora. Menora was naar een Joodse kandelaar genoemd en ze had een patatje oorlog in 'De Ballon' gegeten. Dat vond M-M wel komisch klinken, een kandelaar in een ballon. Hij had zelf in het Thaise restaurant 'Bangkok City' aan de Lange Tiendeweg 57 gegeten. Menora of Natasja of iemand anders had een halve loempia gegeten. Haar man ook, maar die had er meer bij gegeten. Zijn vrouw had een maagverkleining ondergaan, vandaar. Op dat niveau ging het gesprek net even iets te lang verder, maar gelachen werd er wel. Overigens viel zijn befaamde, vrouwelijke, hoge piepstem in het echt reuze mee. Tijdens de muziek van de Italiaanse componist Jean-Baptiste Lully vroeg M-M wie Lully kent. Een oude man achter mij, Maarten, reageerde en kende hem van de CD's en zei, dat je zijn naam op zijn Frans moet uitspreken, maar M-M bleef liever Lúlly zeggen. Met ene Johan uit Capelle aan de IJssel sprak hij over zijn werk bij het protestantse kerkbestuur, wat van 25 naar 4 mensen was gedaald. 'Dat zou natuurlijk iets met Johan te maken kunnen hebben!', opperde M-M melig.
Johan zei dat hij wel in een leven na het overlijden gelooft en M-M zegt dat hij dat niet (meer) gelooft. Daar had ik graag iets over gezegd, maar mijn zegje kwam later. Er kwam een black-out, even een lichtverduistering, het teken dat de voorstelling begon. Het begon met een fietsbel en het verhaal wat daar aan vast zit. M-M vertelde over zijn aanvaring met een een uiterst agressief stel in een auto op de Herengracht. Het verhaal is allang bekend, maar toch. In augustus 2021 sneed een auto hem de pas af en besloot hij even met zijn vriendelijke (geen fuck op!) fietsbel te rinkelen om aan te geven, dat hij er ook nog is. De dikke vrouw begon aan de binnenkant van de auto als een pitbull tekeer te gaan. Zij, een dragonder van jewelste, een kogelstootster uit de jaren 1930, sloeg hem echt keihard in zijn gezicht. Daarna stapte haar kerel ook uit en dat was niet om de boel te sussen, zoals M-M eerst dacht, nee, hij zei, dat ze hem in het water zouden kieperen en zij schold hem uit voor 'homolul', wat hij een nog enigszins vriendelijk scheldwoord vond. Ineens klonk er een pistoolschot en deed M-M alsof hij door die twee idioten werd doodgeschoten, wat volgens hem best had kunnen gebeuren, want ze vermoorden mensen wel voor minder. Die doodsangst moet hij dus echt gevoeld hebben. Theater als therapeutisch verwerkingsmiddel.
M-M sprak met ons over het feit, dat het leven zomaar kan zijn afgelopen en hij noemde enkele voorbeelden, die ook kunnen gebeuren. Zo noemde hij de Amerikaanse president James Garfield, die op 19 september 1881 is overleden door de schoten, die Charles Julius Guiteau op hem heeft afgevuurd. M-M trad in details inzake de operatie, die James moest ondergaan, waarbij hij van voren helemaal werd opengesneden. Een gruwel voor M-M natuurlijk, die dat idee bezweert door het aan ons te vertellen. James werd 49 jaar en Charles Julius is op 30 juni 1882 opgehangen. Hij werd 40 jaar. Verder noemde M-M een vrouw, die graag vleermuizen in een grot fotografeerde. Die vrouw kreeg vleermuizenpoep onder haar schoenen en later tijdens de maaltijd likte ze dat van haar schoen, waardoor zij overleed. M-M zong een zeer gevoelig lied over een jongeling en zijn onschuldige dromen. Hij weet echt te ontroeren, omdat hij over zichzelf zingt. Bovendien klinkt hij heel wat authentieker dan bijvoorbeeld een Paul de Leeuw en is zijn stem duizendkeer mooier. M-M noemde zijn voorstelling een pleisterplaats en daarna doemen alle gevaren weer op, zeg maar. Hij begon zijn show dan ook met te zeggen, dat dit wel eens zijn laatste show kan zijn. Zijn improvisatietalent is geniaal en onuitputtelijk, maar het was wel wat oppervlakkig en er beklijft vrij weinig, wat ook een reden voor 'de laatste show' kan zijn.
'De anus is de rode draad van de show!', zei hij, wat niet bepaald een verheffende opmerking is. Zo noemde hij Ron Brandsteder en zei hij: 'Hij zit hier toch niet hé!'. Hij vertelde, dat Ron Brandsteder met Patty Brard getrouwd was, wat op zich al vreselijk is, en dat Ron een glazen tafel had, waar hij onder ging liggen, terwijl Patty op de tafel ging poepen. Patricia Paay is er niets bij! M-M noemde ook Farrah Leni Fawcett, die op 25 juni 2009 door anale kanker overleed en 62 jaar werd. Omdat Michael Jackson even later op dezelfde dag overleed, ging alle aandacht naar het overlijden van Michael Jackson. 'Dat kan ook nog!', herhaalde M-M diverse keren. Wanneer (ik ben vergeten wie hij noemde) vlak na mij komt te overlijden, dan gebeurt mij dat ook. Hij tobt met zijn ouderdom en verval. Hij noemde hoe de huid van zijn handen alle kanten op fladdert, wanneer hij ze onder zo'n droogmachine bij de toiletten houdt. In Thailand at hij een verkeerde garnaal en kreeg hij voedselvergiftiging. In het vliegtuig droeg hij een witte broek en nam hij een stukje biefstuk, waarna het helemaal mis ging en de diarree zijn hele broek en zitplaats vervuilde. In het vliegtuigtoilet probeerde hij het uit zijn broek en onderbroek te wassen en deed hij de natte kleren weer aan. Met een showerig colbertje erover deed hij alsof er niets aan de hand was.
Ondertussen vroeg hij ook weer wat aan Maarten en Johan en de dames op de eerste rij. Over wat er belangrijk was in Gouda. Dat Gouda 750 jaar bestaat werd door Marianne op het zijbalkon genoemd. De eerste-rij-dames hadden de talloze rood-witte vlaggetjes gemaakt, die overal in de stad hangen, met name over de Karnemelksloot. M-M wilde een operalied van de gegevens over Gouda maken. Hij vroeg zich af of de dames van de vlaggetjes ook naar de vlaggetjes zijn gaan kijken, wat ze niet hebben gedaan, al worden ze wel eens zomaar naar buiten gestuurd om wat te gaan lopen. Over Youp van het Hek zei hij 'Die is er ook' en hij heeft respect voor bejaarden, die nog werken. Johan zei, dat ze in Capelle aan de IJssel 300 euro voor hun voortuin moeten betalen. Per jaar of hoe vaak werd mij niet duidelijk, maar ik zat mezelf ook een beetje op te vreten, want ik wist wel een ander benoembaar feit over Capelle, dus trok ik de stoute schoenen aan en begon ik ineens in te haken op M-M's laatste open vraag, waarna ik zei, dat er in Capelle aan de IJssel een dominee is, die heel erg tegen homo's is! M-M vroeg hoe ik heet en ik aarzelde even, maar zei toen 'Joanan!'. Dat werd eerst als 'Johan' en Johanan' verstaan, maar ik zei het nogmaals duidelijk en dat het Hebreeuws is. M-M zei, dat het operalied over Gouda ging, maar dat hij het zeker voor Capelle kon gebruiken. Toen hij het operalied oefende, zei hij, dat er ineens een dominee doorheen spookte. Er leek wel enorm veel energie van boven te komen, toen ik het aandurfde om dit tegen M-M te zeggen. Daarna zakte ik als een pudding in elkaar.
Op een gegeven moment leek M-M sprekend op mijn vader en dacht ik rand-psychotisch te zijn. Hij leek er echt 100% op. Bij een volgende gelegenheid, die niet kwam, zou ik zeker ook over mijn vader hebben gesproken. M-M heeft een keer aan reïncarnatietherapie gedaan, op zoek naar vorige levens, maar dat werkte niet bij hem. Er klonken zeegeluiden en hij moest visualiseren dat hij in een bootje lag. Hij maakte zich al gauw te druk over eventuele lekkage in het bootje en of hij misschien in een plas water lag. Hypnose mislukt. Over hetero-mannen vertelde hij: 'Die sjouwen met heel veel tassen achter hun shoppende vrouwen aan en mogen pas, wanneer zij een hele dag braaf hebben gedaan, wat hun vrouwen willen, 's avonds aan hun vagina's zitten.'. Hij zei ook: 'In Oekraïne is het oorlog en in Gouda maakt men zich druk om losliggende straattegels!'. Het Goudse operalied van M-M klonk voortreffelijk en was volop humoristisch, zoals bijna alles van M-M, die van niets nog iets grappigs kan maken. Er kwamen nog wat ooms en tantes van hem voorbij en het slotlied was Engelstalig, over vrij vliegende vogels en je eigen plek in de kosmos kiezen. Er werd flink voor hem geklapt en na twee keer voor het applaus te zijn teruggekomen, fladderde, nee, zweefde hij weg.
8 mei 2022
Geplaatst in de categorie: idool
Marc-Marie
110
Geef je reactie op deze inzending: