Mike Boddé eert Sandra Vech

Op 11 september 2022, tijdens de eerste uitzending van 'Podium Klassiek', de opvolger van 'Podium Witteman', ging Mike Boddé van start met zijn lied 'Sandra', een diepgevoelig lied over een vroegere medeleerlinge van hem, die zelfdoding heeft gepleegd. Ik dacht, een verse uitzending, een nieuw lied, maar dat was niet het geval, want het lied is in 2011 al op You Tube gezet en waarschijnlijk bestaat het al veel langer. Nou zingt Mike allerbelabberdst en is het mij een raadsel, dat die brave borst zoveel zangtijd tijdens de zendtijd krijgt, maar dat heeft alles met zijn staat van dienst te maken, wat overigens niets zegt over zijn huidige staat als zanger.

De presentatie van 'Podium Klassiek' is nu in handen van Floris Kortie, die er al was, en hemeltjelief zeg, Dieuwertje Blok! alsof Sinterklaas ieder moment kan opduiken! Dieuwertje is echt een schat van een mens, maar de vooroorlogse bloes, die ze droeg, deed de klassieke muziek geen goed. Zulke bloezen weigeren ze zelfs bij de kringloopwinkels. Gelukkig zijn de charmante, ongenaakbare dames van Fuse altijd opperbest gekleed, al bracht dit wel een schril contrast teweeg. Mike had overigens een schitterende bloes aan, heel kunstzinnig gekleurd. Ondanks zijn dikte, vanwege zijn medicijngebruik, blijft hij mooie kleren dragen. Dat zal dan wel een opfleurend aspect van de anafranil zijn, die zijn psychiater Leo Timmerman ooit voor hem heeft uitgezocht en wat nog steeds een goede match blijkt te zijn, ook omdat zijn creativiteit er niet door is ingezakt. Zijn gevoelsleven is er ook niet door afgevlakt, zegt hij, zoals veel mensen vaak denken bij antidepressiva. Natuurlijk wel verdoofd, vertraagd en afgekapt, maar dat vertelt hij er niet bij. Hij vertelt wel meer dingen niet, ondanks zijn openhartige boek 'Pil'. Over anderen weet hij des te meer en dat is ook juist de bedoeling, want van al dat gegraaf in zichzelf werd hij maar zwaar depressief.

Mike is onlangs te voet naar Santiago de Compostella gegaan en dat heeft hem weer de nodige liedjes en verhalen opgeleverd, die we binnenkort allemaal in 'Podium Klassiek' de revue zien passeren. Ik vermoed dat hij onderweg geregeld een gezellig restaurant is ingedoken, want de wandeltocht heeft zijn buikomvang niet doen verminderen. Ik denk dat hij allang blij is, dat hij zichzelf niet meer zo verdomde depressief hoeft te voelen en dat die gewichtskwestie een bijkomende, prima te accepteren aspect is. Gek genoeg misstaat het hem niet eens en maakt het hem extra gezellig. Het is toch fijn om hem weer op de beeldbuis te mogen zien en hij vertelt vaak de meest interessante weetjes en kwinkslagen. Alleen dat zingen van hem, dat is meestal zo onverdraaglijk vals, dat het lachwekkend is en dat kan toch niet de bedoeling zijn, ook al heeft hij stevige cabaretroots. Zijn vrouw Ineke is een lyrische sopraan, maar ook niet bij machte om zijn zangkunst te verbeteren. Inmiddels is hij zeker wel een beroemde pianist, ondanks wat hij zingt in 'Sandra', en evenaart hij Hans Liberg qua virtuositeit.
Mike's zangstem doet mij aan Hans Dorrestijn denken, die ook veel met depressiviteit heeft. Het is een bepaalde eentonigheid, die toch aan afvlakking doet denken. De zangtonatie liegt niet en past zich automatisch aan de gevoelsstemmingen aan. In die zin zou Mike wel een hogere dosis anafranil kunnen gebruiken, zou je denken, maar dat is een drogreden, want het zou alleen maar de bijwerkingen verhogen. Er is nu eenmaal een grens aan wat mogelijk is. Het gaat om de meest haalbare en werkzame balans.

Zo'n lief en tragisch lied als 'Sandra' doet mij nieuwsgierig worden naar wie de echte Sandra Vech was en waarom zij uit haar leven is gestapt. Ik vind het daarom jammer dat Mike niet meer over haar vertelt, ook omdat hij haar zo graag wil eren. Hij zou haar nog dichter bij het publiek kunnen brengen, maar hij kiest er blijkbaar voor om het bij zijn mysterieuze lied te houden en misschien is dat ook wel het hoogstmogelijke wat hij kan doen in zijn geval. Een psychoanalytische uitweiding over Sandra is waarschijnlijk veel te zwaar voor hem, zoals dat ook veel te zwaar is over hemzelf. Zijn indirecte benadering via de kunst is zijn gezegende uitweg en Sandra Vech zal bij vele kijkers/luisteraars een vage, maar intens verdrietige ziel geworden zijn, die onze aandacht inderdaad volop verdient. Mike laat ons met een neerslachtig gevoel over het zelfverkozen einde van Sandra's incarnatie achter. Hij levert er geen anafranil bij. Hij zou iets meer compassie met zijn publiek kunnen hebben door meer uitleg en verklaringen te geven, maar wellicht staat hij net zoveel met lege handen als wij. Dat Sandra nog zwaarder depressief dan Mike was, neem ik aan, of zit het verschil toch in die anafranil? (-)

Via internet zijn wij in staat steeds meer het totale plaatje van iemand af te lezen. Zo tweette Mike onlangs: 'Ik heb nu 96 x het Engelse volkslied gehoord; is al geen geweldige deun, maar kom op zeg: ze is vredig ingeslapen op 96 jarige leeftijd, en ze heeft veel gezwaaid en met de hondjes gewandeld. Klaar nu.'
Ik tweette terug: 'Misschien kun jij je nu over die hondjes ontfermen en stiekem met hen naar de uitvaart gaan. Samen met hen een herdenkingslied blaffen, dwars door dat volkslied heen!...'.

In 'Op 1' zat Mike samen met Floris en Dieuwertje aan de gesprekstafel. De hoogst integere, lieftallige en bevallige journaliste Suse van Kleef zat er ook en zij sprak opnieuw vol lof over wijlen koningin Elizabeth en over de stijlvolle manier van afscheid nemen door het Schotse volk. Zij bleef maar liefdevol over het overlijden van koningin Elizabeth en de daaraan gekoppelde ceremonies spreken, terwijl ik Mike's hoofd steeds verder zag wegzakken en naar een extra anafraniltje zag verlangen. Door zijn afgeschoren baard waren zijn naar beneden hangende mondhoeken duidelijk te zien. Hij zweeg in alle toonaarden en dat is in zijn geval een unicum. Hij gaf wel toe dat hij niet zo'n beste zanger is en dat maakt hem direct weer aandoenlijk. 'Geeft niet, jóh, jij zingt tenminste uit jouw hart!', zullen de meeste kijkers gedacht hebben. Ze zaten daar om aan te geven dat hun programma 'Podium Klassiek' is begonnen, wat iedereen al weet, maar het staat zo gezellig, weer die bekende gezichten in een tv-programma. Verder hadden ze weinig te melden, alleen dat Mike Dieuwertje al heel lang kent en dat Dieuwertje niet pretendeert Paul Witteman te hebben opgevolgd. Dieuwertje droeg een andere bloes en opnieuw foeilelijk en uit de crisisopvang of de Leger des Heils grabbelton.
O ja, en Floris ziet zichzelf als een ober, die mooie muziek opdient. Dieuwertje Blok deed haar achternaam eer aan en zat gebeiteld, want heel hun onzinnige optreden daar was een langgerekt reclameblok, zoals de meeste narcistisch gestoorde tv-uitzendingen. Het viel me nog reuze mee, dat Mike zichzelf in de hand kon houden (lang leve de anafranil!) en dat hij Suse geduldig liet uitspreken, zij het zichzelf van binnen opvretend. Ik had namelijk ieder moment een hoogst agressieve kreet verwacht, zo van 'Allez Suse, klaar nu!' of in het geval van anafranil-afkick 'Kom Suse, vrij met mij!'

Mike Boddé Sandra Vech

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 6 stemmen 120