Het geheim van de incarnaties achterhalen

(voor Louise Elisabeth Glück)

'We look at the world once, in childhood. The rest is memory.' Louise Glück

Jij bent geboren op 22 april 1943 in New York City. Jouw vader was de zakenman Daniel Glück en jouw moeder was de huisvrouw Beatrice Grosby, die van Russisch-Joodse afkomst was. Jouw grootouders van vaderskant waren Terézia Moskovitz en Henrik Glück uit Valea lui Mihai. Henrik runde het houtbedrijf 'Feldmann és Glück'. Zij gingen in 1900 naar Amerika en zij hadden een supermarkt in New York. Jouw vader heeft met zijn zwager Sundel Doniger in 1930 het merk X-Acto opgericht, voor snijgereedschappen en kantoorproducten. Jouw moeder was aan het Wellesley College voor Frans afgestudeerd. In jouw jeugd vertelden jouw ouders jou de Griekse mythologie en klassieke verhalen over o.a. Jeanne d'Arc. Jij begon op jonge leeftijd gedichten te schrijven. Als tiener had jij anorexia nervosa, wat volgens jou een poging was om onafhankelijk van jouw moeder te zijn en/of het was een reactie op het overlijden van jouw zus, wat voor jouw geboorte gebeurde. Jij studeerde aan de George W. Hewlett High School en in de herfst van het examenjaar begon jij aan een psycho-analytische behandeling. Enkele maanden later werd jij van school gehaald om jezelf op de revalidatie te concentreren. Jij ging bewust niet naar een universiteit, omdat de therapie belangrijker was.

Jouw jongere zus Tereze (Tessy), geboren op 20 oktober 1945 in New York, groeide op in Woodmere en zij is aan het Vassar College afgestudeerd. Zij was vicepresident bij de Citibank en schrijfster. Zij won in 1995 de Iowa Short Fiction Award voor haar boek 'May You Live in Interesting Times'. Haar dochter is de actrice Abigail Savage, geboren op 26 juni 1984 in New York. Abigail is getrouwd met Caitlin McElroy, met wie zij een dochter heeft. Abigail speelde Gina Murphy in de Netflix-serie 'Orange is the New Black', gebaseerd op de gevangeniservaringen van de biseksuele schrijfster Piper Eressea Kerman. Jij volgde poëzielessen aan het Sarah Lawrence College en van 1963 tot 1966 volgde jij poëzieworkshops aan de School of General Studies of Columbia University. Daar kreeg jij les van de dichteres Léonie Fuller Adams (1899 - 27 juni 1988, New Milford) en de dichter Stanley Jasspon Kunitz (1905 - 14 mei 2006, NYC), die zeer belangrijk voor jouw dichterlijke ontwikkeling waren. Stanley's derde vrouw was de dichteres/schilderes Elise Asher, waardoor hij met Mark Rothko bevriend raakte. Mark pleegde op 25 februari 1970 zelfdoding, wat Stanley aan zijn vader Solomon deed denken, die voor zijn geboorte met het drinken van carbolzuur zelfdoding pleegde.

Jouw eerste publicatie verscheen in het vrouwenblad 'Mademoiselle'. Al gauw volgden o.a. 'Poetry', 'The New Yorker', 'The Atlantic Montly' en 'The Nation'. In 1967 trouwde jij met Charles Hertz Jr. en in 1968 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Firstborn', wat de dichter Robert Hass 'hard, kunstzinnig en vol pijn' noemde. In 2003 noemde de criticus Stephen Burt jou 'een angstige imitator van Robert Lowell en Sylvia Plath' na het lezen van 'Firstborn'. Tot na 1971 had jij een writer's block. Vanaf 1971 doceerde jij poëzie aan het Goddard College in Vermont en schreef jij nieuwe gedichten. In 1973 werd jullie zoon Noah geboren. Charles en jij scheidden. In 1975 verscheen 'The House on Marshland', wat veel critici als jouw doorbraakbundel beschouwden. In 1977 trouwde jij met de schrijver John Dranow. In 1980 heeft John samen met de man van de dichteres Ellen Bryant Voigt, Fran Voigt, het New England Culinary Institute opgericht. In 1980 verscheen 'Descending Figure'. De dichter Greg Kuzma vond dat jij, gezien jouw gedicht 'The Drowned Children' een 'kinderhater' bent. Dit was, omdat jij in dit gedicht klinisch en emotieloos registreert, maar dat kan juist als aanklacht bedoeld zijn en om tot de essentie van het niet geschrevene te komen. Jij bent immers zelf een in ijswater verdronken kind, dat Thuis komen kan.

De dichteres Mary Kinzie prees de verlichting van 'achtergestelde, gekwetste, stamelende wezens'. In 1980 is jouw huis in Vermont afgebrand en verloor jij het merendeel van jouw bezit. Jij begon de poëzie voor 'The Triumph of Achilles' te schrijven, die in 1985 verscheen. De dichteres Lizbeth Meg Rosenberg noemde deze poëzie 'duidelijker, zuiverder en scherper' dan jouw eerdere werk. Het gedicht 'Mock Orange' is met een feministisch volkslied vergeleken. In 1984 werd jij hoofddocente Engels aan het Williams College in Williamstown. In 1985 overleed jouw vader, waardoor jij de dichtbundel 'Ararat' schreef, die in 1990 verscheen, en de schrijver Dwight Garner vond het 'het meest brutale en verdrietige boek met Amerikaanse poëzie dat in de afgelopen 25 jaar is gepubliceerd'. In 1992 verscheen 'The Wild Iris', waarvoor jij in 1993 de Pulitzer Prize for Poetry kreeg. Jij kreeg er ook de William Carlos Williams Award voor. In 1996 zijn John en jij gescheiden en in 1996 verscheen 'Meadowlands', over een aflopend huwelijk. In 1999 verscheen 'Vita Nova', in 2001 'The Seven Ages', in 2006 'Averno', in 2009 'A Village Life', in 2012 'Poems: 1962 - 2012' en in 2014 'Faithful and Virtuous Night'. Op 16 december 2018 overleed jouw zus Tereze in NYC.

In oktober 2020 ontving jij de Nobelprijs voor de Literatuur, die vanwege corona bij jou thuis werd afgeleverd. In jouw schriftelijke Nobellezing benadrukte jij jouw vroegere betrokkenheid bij de poëzie van William Blake en Emily Dickinson bij het bespreken van de relatie tussen dichters, lezers en het bredere publiek. In 2021 verscheen 'Winter Recipes of the Collective' en in 2022 werd jij benoemd tot Frederick Iseman Professor in the Practice of Poetry aan de Yale University. Jij woont en werkt in Cambridge en Montpelier. Jij bent beïnvloed door de psycho-analyse, oude legendes, parabels, mythologie, Léonie Adams, Stanley Kunitz, Robert Lowell, Rainer Maria Rilke en Emily Dickinson, die kort, maar extreem krachtig dichtte.


The Wild Iris

At the end of my suffering
there was a door.

Hear me out: that which you call death
I remember.

Overhead, noises, branches of the pine shifting.
Then nothing. The weak sun
flickered over the dry surface.

It is terrible to survive
as consciousness
buried in the dark earth.

Then it was over: that which you fear, being
a soul and unable
to speak ending abruptly, the stiff earth
bending a little. And what I took to be
birds darting in low shrubs.

You who do not remember
passage from the other world
I tell you I should speak again: whatever
returns from oblivion returns
to find a voice:

from the center of my life came
a great fountain, deep blue
shadows on azure seawater.


Louise Glück

Louise Elisabeth Glück

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62