Om stil van te worden

(voor Helga Pärli-Sillaots (1912 - 1939))

Jij bent geboren op 23 september 1912 in Tartu, Estland, wat aan de rivier de Emajögi ligt. Aan de Vallikraavi-straat in Tartu staat tegenwoordig een bronzen sculptuur van Eduard Vilde en Oscar Wilde op een granieten bank en met een lantaarn, gemaakt door de beeldhouwster Tiiu Kirsipuu. Jouw vader was de postbeambte Karl Sillaots. Jouw moeder was de telefoniste Aliide Kongas, geboren op 23 juli 1892 in Umbusi. Jouw zus was Eha Bogdanova-Sillaots, geboren op 14 maart 1921. Eha was getrouwd met Grigori Bogdanov (1909 - 1968). Één van hun kinderen Victor (1952 - 1994) was karate-meester en scheepsarts. Victor kreeg samen met zijn vrouw Illu Erma twee dochters, Helen en Ester. Jouw moeder had twee zussen, Emilie (1895 - ?) en Ella (1897 - 1975). Hun broer was Werner (1907 - 1909). De ouders van jouw moeder waren Andres Kongas en Miina Loot. Opa Andres was eerst met Leena Olt (1856 - 1891) getrouwd, met wie hij de dochters Anna Maria (1882 - ?) en Liina (1886 - 1970) kreeg. En de zoon Paul (28 - 31 januari 1891), die na drie dagen overleed.

Jij ging in Emajögi naar school en in 1931 ben jij aan het ENKS Meisjesgymnasium, opgericht in 1906, afgestudeerd. Het heet nu het Miina Härma Gymnasium en staat op Tönissoni 3 in Tartu. Een andere oud-leerling was de beeldhouwer Ülo Õun (1940 - 1988), bekend van zijn werk 'Isa ja poeg' (Vader en zoon). Zijn vrouw was de leerkunstenares Inara Zvaigzne (1941 - 2012), met wie hij twee dochters en één zoon kreeg, Kristjan. Voorts studeerde jij 3 jaar geneeskunde aan de Universiteit van Tartu. Destijds was jij lid van de Estonian Society of Female Students, opgericht op 14 november 1911. Op school begon jij verhaaltjes en probeerde jij toneelstukken te schrijven. Jij ging naar theatervoorstellingen, maar jouw toneelwerk hield jij achterwege. Jouw moeder redde ze en zij gaf de manuscripten in 1971 aan het Literair Museum. Jij debuteerde met enkele verhalen in de tijdschriften 'Laste Rõõm' en 'Eesti Naine'. Jij dacht dat jouw schrijfdrang van jouw vader kwam, die interessante, humoristische brieven schreef.

Aan de faculteit geneeskunde ontmoette jij Bruno Pärli, een jonge advocaat uit Veljestola, met wie jij in 1933 trouwde. Bruno kreeg een baan in Rakverre en jullie verhuisden. Jij bent met jouw studie gestopt. Jij vond het niet bij jou passen, het kostte onnodig veel tijd en het hield jou bij de literatuur en het theater weg. Jullie verhuisden van Virumaa naar Paide en daarna terug naar Rakverre. Jij was bezorgd over jouw onzekere toekomst. Jij schreef over de levenssituatie in kleine, depressieve steden. In januari 1939 verscheen jouw debuutroman 'Improvisatie in een speelkamer' in de serie 'Chronicle of Nature'. Jij protesteerde tegen het vegeteren en de grijsheid van een provinciestadje. Dit bracht grote opwinding en wrok teweeg. Ze dreigden jou zelfs aan te klagen. Vervolgens verscheen jouw zomerroman 'De weg leidt naar het meer', geïnspireerd door jouw zomervakantie in Rõuge en een droom. Jij hebt het in 2 maanden in Tallinn geschreven. Daar was Bruno in 1938 als rechter/officier van justitie werkzaam. Het verscheen in de herfst van 1939 in de Daily Newspaper en in 1940 als boek. In Tallinn ging jij vier keer per week naar het theater, wat jouw schrijflust losweekte en stimuleerde.

Eind 1939 verscheen jouw derde en laatste roman 'Carrière' (Karjäär), een psychologische roman over het justitiële hofmilieu en jaloeziemotieven. Hierbij moet Bruno jou van de nodige informatie hebben voorzien. Het won de Nature Novel Competition. Jouw drie boeken verschenen bij het Tallinn Estonion Bublishing House Nature. Om familieredenen wilde jij een schrijfpauze inlassen en droomde jij ervan om een fantastisch toneelstuk te schrijven. Jij wilde zelfs weer terug naar de universiteit. Op 30 november 1939 ben jij in het Rakverre City Hospital van jullie zoon Andres bevallen. Jij kreeg bloedvergiftiging en jij bent op 21 december 1939 in het ziekenhuis overleden. Jij werd 27 jaar en jij bent in de Forest Cemetery in Tallinn begraven. Jij liet een toneelstuk, een nieuwe roman en enkele korte verhalen na. Bruno werd op 14 juni 1941 gearresteerd en hij werd samen met Andres naar Sevurallag, oblast Sverdlovsk, gestuurd. Andres overleed na twee maanden in gevangenschap. Bruno overleed op 1 februari 1942 in Sevurallag. Eha overleed op 17 november 1989 en zij is in de Tallinna Metsakalmistu begraven.

Helga Pärli-Sillaots

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 47