Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De dubbelspion met het breekbare hart

(voor Secondino Tranquilli (1900 - 1978))

Jij bent geboren op 1 mei 1900 in Pescina, Abruzzi, Italië. Jouw geboortehuis doorstond de aardbeving van 1915 en het is nu een museum voor jou. Het bevat diverse manuscripten en originele brieven van jou. De dichter/humanist Paole Marsi is ook in Pescina geboren. Jouw vader Paolo Tranquilli was een kleine boer, die in 1911 overleed. Tijdens de aardbeving van 13 januari 1915 overleden jouw moeder Marianna Delli Quadri, een weefster, en veel andere familieleden. Jij verliet Pescina en jij voltooide de middelbare school Op jouw 16-de ontmoette jij de priester Luigi Orione, die erg belangrijk voor jou was. Luigi was een favoriete leerling van Sint Giovanni Melchiorre Bosco en hij werd op 16 mei 2004 door paus Johannes Paulus II heilig verklaard. In 1917 werd jij lid van de Jonge Socialistische Groep van de Italiaanse Socialistische Partij (PSI), waar jij de leider van werd.

In 1921 was jij mede-oprichter van de Communistische Partij van Italië (PCI), geleid door de oprichters Amadeo Bordiga, Antonio Francesco Gramsci en Nicola Bombacci, die op 28 april 1945 in Dongo werd vermoord. Nicola is samen met o.a. Benito Mussolini, Clara Clarette Petacci, Achille Starace en Alessandro Pavolini op het Piazzale Loreto in Milaan omgekeerd opgehangen. Tijdens het fascistische regime (1922 - 1945) was jij één van de geheime leiders. In 1927 ging jij naar de Sovjet-Unie. Jouw broer Romolo werd in 1928 gearresteerd, omdat hij PCI-lid was en werd verdacht van betrokkenheid bij de aanslag op koning Vittorio Emanuele III op 12 april 1928, waarbij 20 mensen overleden. Romolo werd eerst in de gevangenis S. Vittore in Milaan gestopt, waar ze hem gebroken ribben sloegen. In 1930 ging jij naar Zwitserland. Jij verzette jezelf tegen Jozef Stalin en de Komintern, waardoor jij uit de PCI werd gezet en naar de PSI terugkeerde. Romolo overleed op 28 oktober 1931 in de gevangenis te Procida door zware slagen en een longontsteking. Hij werd 28 jaar en jij stond op het punt om zelfdoding te plegen. Vanaf 1931 woonde jij bijna 10 jaar bij de filantroop Marcel Fleischmann, die schilderijen van Van Gogh, Picasso, Matisse en Braque had. Jij schreef onder jouw pseudoniem Ignazio Silone om jouw familie tegen de fascistische vervolging te beschermen.

Jij leed aan tuberculose en een ernstige chronische depressie. Jij zat een jaar in Zwitserse klinieken. In 1933 verscheen jouw debuutroman 'Fontamara', geschreven als vluchteling van de fascistische politie in Davos. Het is een document van antifascistische propaganda. Pescina staat model voor Fontamara. Het personage Berardo Viola, die zichzelf heldhaftig opoffert, is geïnspireerd door Romolo. De Nederlandse vertaling verscheen in 1934 bij Van Holkema & Warendorf. In 1952 verscheen de Nederlandse vertaling van J.F.A. Allen bij N.V. De Arbeiderspers. In 1980 verscheen de film 'Fontamara' van Carlo Lizzani, met Michèle Placido, Ida Di Benedetto, Immacolata Piro en Antonella Murgia. Lizzani was getrouwd met de schrijfster/actrice Edith Bieber, met wie hij 2 kinderen kreeg. In 1934 verscheen de korte verhalenbundel 'Un viaggio a Parigi' en in 1936 verscheen de roman 'Pane e vino'. In de Tweede Wereldoorlog was jij de leider van een socialistische organisatie, die vanuit Zwitserland verzetsgroepen in het door de nazi's bezette Noord-Italië hielp. Jij was ook een agent van het Office of Strategic Services. Het Amerikaanse leger drukte 'Fontamara' en 'Pane e vino' en verspreidde dit onder de Italianen.

In 1942 ontmoette jij de antifascistische journaliste Darina Elisabeth Laracy in de privé-bibliotheek Museumgesellschaft in Zürich. Darina is geboren op 30 maart 1917 in Rathgar, Dublin. Haar zussen waren Cecily, Moira en Eithne. Zij studeerde geschiedenis en politieke wetenschappen. In Rome was zij de correspondente voor de Herald Tribune en de International News Service. Vanwege de fascisten, die haar van spionage beschuldigden, vluchtte zij naar Bern en later naar Zürich. In 1942 verscheen 'Il seme sotto la neve'. Vanaf 1944 leidde jij o.a. de socialistische kranten 'Avanti!' en 'Tempo Presente'. In oktober 1944 gingen Darina en jij naar Italië terug en in december 1944 zijn jullie in Rome met elkaar getrouwd. Jullie woonden in de Via di Villa Ricotti in Rome. Darina was goed bevriend met Indira Gandhi. In 1946 werd jij PSI-afgevaardigde. Vanaf 1946 was jij medewerker van het politieke tijdschrift 'Rosso e Nero', opgericht door de journalist Alberto Giovannini. Tijdens de verkiezingen van 1953 was jij kandidaat voor de Senaat op de PSDI-lijst, wat mislukte, waarna jij elke deelname aan de Italiaanse politiek verwierp. In 1956 verscheen 'Il segreto di Luca', in het Engels vertaald door Darina. In 1960 verscheen 'La volpe e le camelie'.

Tussen 1946 en 1963 ontving jij 10 nominaties voor de Nobelprijs voor de Literatuur. Jij noemde jezelf 'Een christen zonder kerk'. Jij schreef: 'Voor levende geesten zijn de meest toegankelijke vormen van rebellie tegen het lot in ons land altijd franciscanisme en anarchie geweest.'. Jij overleed op 22 augustus 1978 in een ziekenhuis in Genève. Jij werd 78 jaar en jouw as is eerst in het familiegraf in Pescina begraven. Na een jaar werd jouw as aan de voet van de middeleeuwse klokkentoren van de oude kerk van San Berardo in Pescina begraven. Geheel volgens jouw wens en met een ijzeren kruis. Na jouw overlijden redigeerde en voltooide Darina jouw onvoltooide roman 'Severina', waar jij in 1977 in Fiuggi aan begonnen was. Darina overleed op 25 juli 2003 in jullie huis aan de Via di Villa Ricotti in Rome. Haar as is in Ierland begraven.

De geschiedenis-professoren Dario Biocca en Mauro Canali publiceerden 'L'informatore. Silone, i comunisti e la polizia', waarin zij via documenten aantonen, dat jij van 1919 tot 1930 informant voor de fascistische politie was. Dat stopte, toen zij Romolo martelden. In 2005 verscheen de biografie 'Ignazio Silone, La Doppia Vita di un Italiano' van Dario Biocca, met de documenten, die jouw betrokkenheid bij de Amerikaanse inlichtingendienst (OSS) aantonen.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
19 augustus 2023


Geplaatst in de categorie: idool

3.0 met 1 stemmen 53



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)