Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Over ouderschap en de moonwalk

Na schooltijd bracht ik mijn 6-jarige zoon bij zijn vriendje en stapte op mijn fiets terug naar huis. Toen ik thuiskwam, zag ik drie gemiste oproepen. De moeder van zijn vriendje had me niet kunnen bereiken; mijn zoon was bijna in een snoepje gestikt. Ze had zelfs de huisarts gebeld en geprobeerd hem te laten braken. Gelukkig was het goed gekomen, maar de schrik was groot. “Ik wilde het snoepje doormidden bijten, maar het ging niet, en toen schoot het in mijn keel,” zei mijn zoon, nog altijd beduusd. De moeder van zijn vriendje en ik slaakten een zucht. Het is goed afgelopen, zeiden we tegen elkaar.

Ouders zijn ongelukkiger dan mensen die geen ouder zijn. (Dit is geen wilde hypothese, maar een terugkerend resultaat van sociaal-wetenschappelijk onderzoek naar factoren die samenhangen met iemands geluksniveau.) Het heeft te maken met slapeloze nachten en het inleveren van vrijheid.

Ik denk dat dit ‘ongelukkige gevoel’ voor een deel wordt veroorzaakt door de staat van paraatheid als het om je kind gaat. Het voelt onvrij om steeds alert te moeten zijn. Die angst krijg je gratis bij het ouderschap. De grote verantwoordelijkheid die je hebt en voelt. Het verkeer, de speeltuin, de ijsbaan, zelfs een snoepje, in principe kan er iets gebeuren. Als ouder sluit je je hier een groot deel van de tijd voor af, anders word je gek. Hoe blijf je ontspannen en laat je je kinderen vrij om te worden wie ze zijn?

Je eigen persoonlijkheid is niet zo makkelijk te veranderen. Sterker, het lijkt of veel wordt uitvergroot waarvan je dacht dat je het onder controle had. Overbezorgde ouders die hun kinderen op de voet volgen en hen op alles en nog wat bekritiseren en dingen verbieden, creëren onzekere, ongelukkige volwassenen, stelt de Britse professor en psycholoog Tanya Byron. "Het is belangrijk voor ouders om hun kinderen te leren loslaten. Dat moet al op jonge leeftijd gebeuren. Steeds meer kinderen groeien op in een gevangenis, waarbij ze elk klein ding aan hun ouders moeten vragen," schrijft ze.

Volgens Byron moeten ouders dringend leren hun angsten voor zichzelf te houden en hun kind steunen wanneer het iets wil ondernemen. " Ze zouden zich niet de vraag moeten stellen wat er allemaal mis kan gaan, maar hoe ze hun kinderen kunnen steunen en hen tot normale volwassenen kunnen laten opgroeien."

Als ouder probeer je alles goed te organiseren. Veel gaat gepaard met haast, wat een zekere controle kan aanwakkeren. Voor je het weet maak je een punt van haren die niet gewassen zijn. Onder het mom van liefde en goede bedoelingen creëer je misschien geen monster maar wel een neuroot. Goed om te weten. Nu nog naar handelen want als ouder ben je ook maar een mens. Maar als niet-ouder ben je alleen zelf de dupe van je gedrag.

Thuisgekomen was mijn zoon nog steeds onder de indruk. Zijn moeder ook. Een uur later oefende hij de ‘moonwalk' op zijn sloffen door de kamer: het lag weer achter ons.

Schrijver: Mohair
4 januari 2025


Geplaatst in de categorie: ouders

3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 164

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)