De Jeanne d'Arc van FEMEN

(voor Oksana Chatchko (1987 - 2018))

Jij bent geboren op 31 januari 1987 in Khmelnytskyi, West-Oekraïne. Jij kwam uit een orthodox-christelijk gezin en jouw ouders werkten in een fabriek. Toen de Sovjet-Unie instortte, sloten de fabrieken. Op jouw 8-ste ging jij naar de Nikos-school, met onderwijs in orthodoxe iconografie. Na jouw afstuderen werden jouw vroege kunstwerken in Oekraïne en de VS tentoongesteld. Op jouw 12-de begon jij fresco's te schilderen en werkte jij fulltime in de orthodoxe kerk. Jij wilde graag een non in een klooster worden, maar jouw moeder en jouw familie wisten jou tegen te houden. Op jouw 14-de werd jij een atheïste. Jij vond, dat de priesters meer kooplieden dan vertegenwoordigers van God waren. Jij zat op de middelbare school toen jij het ouderlijke huis verliet. Jij ging in een huisje van klei wonen, dat van jouw opa was geweest. Jouw vader was een alcoholist. Jij bleef schilderen voor de kost.

In 2000 ging jij filosofie aan de vrije universiteit studeren, wat een diepe gewetenscrisis veroorzaakte. Jij las 'Die Frau und der Sozialismus' uit 1879 van Ferdinand Auguste Bebel, wat jou sterk beïnvloedde. Jij voelde je boos over het ruimtegebrek voor vrouwen om hun ideeën en creativiteit te uiten. Samen met andere studenten heb jij het 'Center for New Perspectives' opgericht. Deze organisatie strijdt tegen corruptie en voor studentenrechten. Destijds ontmoette jij Anna Vasylivna Hutsol en Olexandra Shevchenko. Anna is geboren op 16 oktober 1984 in Moermansk. Ze verhuisde in 1991 naar Oekraïne. Ze is econome en ex-assistente van de zangeres Tetiana Hryhorivna Lieberman. Olexandra is geboren op 24 april 1988 in Khmelnytskyi. Op 10 april 2008 heb jij samen met Anna en Olexandra de radicale, feministische, activistische protestgroep FEMEN opgericht. Anna reageerde op de verhalen over Oekraïense vrouwen, die werden misleid om naar het buitenland te gaan en daar seksueel werden misbruikt. Viktor Sviatsky leidde de FEMEN-beweging een tijd.

FEMEN organiseert topless protesten tegen sekstoerisme, religieuze instellingen, seksisme, homofobie en andere sociale, (inter)nationale onderwerpen. Zij strijden tegen het patriarchaat in drie vormen; seksuele uitbuiting van vrouwen, dictatuur en religie. Eerst demonstreerden jullie in ondergoed, maar op 24 augustus 2009 heb jij als eerste tijdens een protest in Kiev jouw borsten ontbloot. Jij protesteerde in een bikini in een fontein op het centrale plein van Kiev, Maidan. Jij toonde jouw blote borsten en jij schreeuwde: 'Stop met het verkopen van Oekraïne!'. Daarna hebben jullie regelmatig topless geprotesteerd. Jij zei: 'Naaktheid was een toespeling op onze armoede.'. Jullie begonnen ook voor de vrouwenrechten en de burgerrechten in Oekraïne en de rest van de wereld op te komen. In Oekraïne maakte jij maakte jij voor FEMEN de borden, maskers, spandoeken en kostuums. Jullie werden talloze keren ontvoerd, vastgehouden, zwaar geslagen, vernederd en bedreigd door de Oekraïense autoriteiten en hun geheime diensten. Viktor ook. In 2011 eisten jullie de vrijlating van politieke gevangenen in Minsk. In Minsk sprong jij van een muur en brak jij beide onderarmen, achtervolgd door de Wit-Russische KGB-fascisten. Jij werd samen met twee andere vrouwen door de Wit-Russische KGB ontvoerd en naar het Homiel-bos gebracht. Jullie moesten jullie uitkleden en jullie werden geschoren, waarna jullie met olie werden overgoten. Zij dreigden jullie in brand te steken. Jullie werden onder de sneeuw en op een uur rijden van de bewoonde wereld achtergelaten.

Jij werkte samen met de schrijfster/historica/journaliste Galia Ackerman, die een historie van FEMEN schreef, gepubliceerd in 2013 door Calmann-Lévy, opgericht in 1836 door de broers Michel en Kalmus Lévy. In 2013 verleende Frankrijk jou de status van Politiek vluchteling. Dit gebeurde na diverse aanvallen van de fascistische veiligheidstroepen met banden met Vladimir Poetin. Jullie protesteerden o.a. tegen Poetin en het Front National (Rassemblement National). Als politiek vluchtelinge/activiste kon jij niet terug naar Oekraïne. In een gevangenis in Moskou mocht jij jouw moeder niet bellen. Jouw moeder vond jou op Jeanne d'Arc lijken. Ik denk 'Maid of Orleans' van OMD erbij. In 2014 verscheen de documentaire over jou 'Je suis Femen' van Alain Margot. 95 minuten. De assistent-regisseuse was Olga Shurova. In 2014 verliet jij FEMEN. Jij botste flink met Anna Shevchenko van de Franse tak van FEMEN. Zij maakte FEMEN commercieel, waar jij van walgde. Dat deed jou aan de huichelachtige priesters denken, aan onechte, corrupte mensen. Jij was de meest briljante, artistieke, atypische, radicale en anarchistische heldin van FEMEN.

Jij woonde in kraakpanden in Parijs en jij werkte als kunstschilderes. Jij maakte orthodoxe iconen volgens de traditionele methode, maar met een baanbrekend verschil. Jij schilderde geniale details om de religieuze dogma's te confronteren met feministische, politieke en humanistische boodschappen. In mei 2016 had jij jouw eerste solo-expositie in de Mansart Gallery op 5 Rue Payenne in Marais, Parijs. Jij werkte en creëerde graag in het huis van jouw vriend Alain Margot in La Chaud-de-Fonds, waar jij graag in de Brasserie de l'Hôtel de Ville en de Arbeille dineerde. In 2017 was Olivier Blanckart jouw leraar aan de Beaux-Arts de Paris, maar jij was al een volleerd kunstenares. Jij vond ook geen aansluiting bij de jonge, streberige medestudenten. Jij was vereenzaamd en zwaar depressief.
Op 23 juli 2018 heb jij zelfdoding gepleegd.
Jij hebt jezelf in de klerenkast van jouw kleine appartement in Montrouge, Parijs, opgehangen. Op Instagram postte jij nog 'You are Fake'. Jij verzette je tegen de hypocrisie van de samenleving en de mannen. Enkele jaren eerder deed jij al een poging tot zelfverhanging. Jij werd 31 jaar.

Caroline Fourest en Nadia El Fani maakten de documentaire 'Nos seins, nos armes!'. Kitty Green maakte de documentaire 'Ukraine Is Not a Brothel' over FEMEN. In de documentaire 'Apolonia, Apolonia' van Lea Glob verschijn jij ook naast de figuratieve schilderes Apolonia Sokol, jouw vriendin. Charlène Favier maakte de documentaire 'Oxana Biopic' over jou. En Joseph Paris maakte 'Naked War'. In de Chapelle Saint-Sylvain in Nevers schilderde jij een klassiek tweeluik. Kort voor jouw overlijden exposeerde jij nieuwe kunstwerken in de 22 Visconti Gallery in het Quartier Latin. Jij streed tegen uitbuiting, patriarchaat en ieder autoritair, fascistisch regime.

Jij gaf jouw leven voor jouw Goddelijke, echt humane, liefdevolle en heroïsche ideeën.

Oksana Chatchko

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20