Drosophila melanogaster
Wie wijdt er beschouwingen aan de fruitvlieg? Ik. Noem me gerust obsessief. Hoe komt dat zo? Allereerst zijn ze onverbrekelijk verbonden met de zomer.
'Eén fruitvlieg maakt nog geen zomer'. Je moet er meer van hebben, wil het écht zomeren. Het gaat om de macht van het getal en dat verstaan ze als geen ander.
Zie je een paar larfjes kleven aan de binnenkant van je pedaalemmer met GFT-afval dan moet je snel zijn om ze een andere bestemming te geven, want een paar dagen later zijn die twee tot de tiende macht tot vlieg gepromoveerd.
Ze zijn verslaafd aan seks: gegarandeerde reproductie. Ze zitten continu aan elkaar vastgeplakt behalve in vliegende toestand.
Ik zie een uiterst klein roodachtig vliegje voor me met vooral een hele grote neus. Die karikatuur maakt ze aardig grappig. Maar is ook niet bezijden de waarheid, want reken maar uit: op een ontbijtbord in de keuken ligt een partje abrikoos te verteren van ca. 1 cm. doorsnee. Op 600 centimeter komt een vliegje van 2 mm. vanuit de tuin via een hor van 100 bij 200 cm. met gaas met een diameter van 3 mm. de kamer binnen die zich linea recta naar de abrikoos in ruste spoedt. Hoezo klein maar dapper en hoezo goede neus?
Ik heb ze wel eens tijdelijk asiel verleend in een kruimelzuiger met de bedoeling ze zo snel mogelijk uit te zetten, maar binnen de kortste keren zaten ze op de behuizing en niet langer in het inwendige nog net geen hele grote lange neus naar mij te maken. Ze kriebelen overal in, uit, tussenin en tussendoor. Houdini schreef er bewonderend over in zijn 'De leermeesters van de boeienkoning'.
Toen ik ook nog een mevrouw voor de radio een lofzang hoorde houden op de fruitvlieg die vanwege zijn gigantische voortplantingssnelheid de generaties zo snel laat opvolgen dat er voor ons genetisch van alles uit viel af te leiden en daarom van groot belang geweest is voor de wetenschap en ons welzijn en die er daarom niet over piekerde een drosophila dood te meppen heb ik dat diervriendelijke standpunt na willen volgen met als consequentie dat ik zomers verdwijn in een mij voortdurend omringende wolk en niet om het een of het ander ik min of meer toch ook wel een beetje verlang naar de herfst wanneer ze weer zijn opgehoepeld.
Zie ook: http://www.apartefact.nl
Schrijver: Albert Goudberg
25 juli 2025
Geplaatst in de categorie: humor