Inloggen
voeg je column toe

Columns

Schoenen

Eerder weg dan we gepland hadden: wat moeten we met dat extra dagje thuis? Het betekent dat we minder goed voorbereid zijn op deze kampeervakantie. Onderweg blijken alle zelfopblaasbare matjes lek, de tent niet droog ingepakt te zijn, weerplekken te vertonen en te stinken en de lamp is niet opgeladen. Eén zoon heeft behalve zijn zwembroek geen korte broek mee, de jongste heeft twee shirts en drie paar slippers.

De Pyreneeën verwelkomen ons met hun zilveren toppen, we rijden door naar de Spaanse kant om daar te genieten van de natuur. De jongste zoon kan niet wachten, hij wil per se wandelen. Vorige week hebben lief en ik met onze jongste zoon wandelschoenen aangeschaft. We hebben wel iets gedaan aan voorbereiding! De oudste zoon heeft nog wandelschoenen van een survivaltocht en de middelste heeft net nog degelijke stappers gekocht.

Met de auto stijgen we tot zo’n 1550 meter hoogte op zoek naar Sauth det Pish, een waterval. Een wandelroute waarvan staat aangegeven ‘low difficulty’, een prachtig begin voor ongeoefende wandelaars. We genieten volop, klein beetje klimmen, klein beetje lopen, prachtig uitzicht en lunchen met de voeten in een verkoelend beekje. Dit smaakt naar meer, morgen gaan we voor het echte werk. Een flinke wandeling, nog steeds ‘low difficulty’.

De rugzakjes zijn gepakt: zonnebrand, lunch, snoepjes, veel water en zwembroeken. We zijn er klaar voor, althans lief, de jongste zoon en ik. De twee puberzonen weigeren degelijke schoenen aan te trekken, ze zijn niet over te halen iets anders aan te trekken dan hun gympies met merk en losse veters. Ik voel irritatie, die voelen zij waarschijnlijk ook, maar ik hou me in. We zullen wel zien, ik ga genieten.

Wat een bergen, wat een groen, verkoelende beekjes. We klimmen, dalen, bos wordt afgewisseld door graslandschap. Het wandelpad is goed te doen. Het doel is het Refuge de Colomers, daar is een meer waar we willen zwemmen en lunchen. Nog even klimmen. Na twee uur wandelen wordt het zwaarder, toch maar een korte break met een appeltje. Met de voeten gaat het gelukkig goed in de nieuwe schoenen, maar het tempo gaat wel naar beneden. Nog even volhouden.

Inmiddels loop ik alleen. De ruggen van mijn lief en jongste zoon zie ik voor me en geven me de route aan, de twee pubers zijn uit beeld verdwenen. Eindelijk is het meer in beeld, nog even de stuwdam over en dan is het doel bereikt.

Moe en hongerig kom ik aan bij het Refuge, ik ben trots op mezelf. Twee frisse pubers kijken me verbaasd aan, zij zitten al even te wachten. ‘Ja mam, het is wel mooi en zo maar we gaan zo langzaam.’

Ik voel irritatie, die voelen zij waarschijnlijk ook. Ik hou mijn commentaar voor me en zij gelukkig ook. Zo’n dertig jaar leeftijdsverschil is meer dan het verschil in kwaliteit van schoeisel. Au.

Schrijver: ellis van atten
Inzender: @EVATAALzaandam, 25 september 2012


Geplaatst in de categorie: familie

4.0 met 2 stemmen 209



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)