Mijn jongste broer Gustaaf was in Apeldoorn cum laude geslaagd voor een opleiding, waarmee hij in kledingzaken kon gaan werken. Zijn eerste baan was meteen in hartje Londen in een uiterst chique herenzaak. Hij woonde een jaar in Londen, maar het kan ook minder zijn. In ieder geval heb ik hem daar op een gegeven moment opgezocht. Ik reisde zo goedkoop mogelijk en via een schimmige, Belgische luchthaven. Het vliegtuigje was misschien vijftien meter lang en de piloot had zich verslapen. Eenmaal in…

Ik was begin negentien, toen ik postulant in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen werd, op 24 augustus 1984, op diezelfde dag werd abt Gerard Mathijsen ingewijd door de bisschop van Haarlem. Het was een rooms festijn, waarin je als individu verdwaalde. Mijn ouders zaten in de kerk en via via vernam ik, dat mijn vader zei 'Daar gaat onze zoon!'. Ik snapte het allemaal maar amper, waarin ik was binnengestapt, alsof ik gedrogeerd was en met open armen in de val gelopen ben. Ik wist toen nog…

Op het terrein van het psychiatrische ziekenhuis in Ermelo, vlak langs de spoorlijn, vertoefde ik in de therapeutische gemeenschap op De Strook. De naam refereert aan de goeroe van de borderline-patiënten, die strokes, zeg maar complimenten, als het hoogste goed zag. Professor Kouwenhoven introduceerde die van oorsprong Amerikaanse leer. Op De Strook was de psychiater Ernst nog wat een rare kwiebus, die elke ochtend met zijn ronkende motor arriveerde, maar vervolgens de hele dag onzichtbaar in…

Een fors aantal jaren geleden begon ik te sukkelen met mijn gezondheid, kon het huishouden niet meer aan, zoals ik dat normaal wel deed, en zo deed de eerste van een complete colonne helpsters zijn intrede in ons huis.
Voordat we een echte goeie hadden, moesten we door dat diepe dal, dat elke vrouw wel kent als je het spreekwoordelijke roer uit handen moet geven, door eerst een paar meisjes "op proef" te krijgen. En net toen we het haast opgaven, kwam daar DE HULP.
Ze was ouder dan wij,…

Tijdens mijn benedictijnse kloosterschap van anderhalf jaar maakte ik kennis met mijn medebroeder broeder Henk, die in de hoogste kloostercel woonde, bovenaan het trappenstelsel, wat het dormitorium bereikbaar maakte. Broeder Henk was net als ik van gereformeerde origine en dat schiep bij voorbaat al een hechte band. Wat mij bezield had om ooit in de Sint-Adelbertabdij als postulant in te treden, is mij nog steeds een groot raadsel. Ik verwarde ware godzoekerij met bestaande grootmachten op…

32.
Mijn vader kon mijn geboortedatum maar niet onthouden. Daardoor werd mijn verjaardag door mijn ouders vaak vergeten of werd er op het laatste nippertje lacherig nog even een snippertje aandacht aan besteed.
Maar soms vergaten ze het niet en moest mijn verjaardag juist uitbundig gevierd worden. Dat maakte het ingewikkeld en verwarrend.
Al mijn klasgenootjes werden dan uitgenodigd en Meester en mijn moeder vierden enthousiast mijn verjaardagsfeestje. Halverwege het feestje trok ik me van pure…

Hoeveel jaren geleden ik mijn eerste inzending verstuurde, weet ik niet precies, daar kan ik na lang gezoek achter komen, maar daar heb ik de puf niet voor en dat is ook niet echt belangrijk. De eerste inzendingen verstuurde ik nog met zo'n dik bakbeest en dat ging echt supertraag, soms moest ik minutenlang wachten, voordat er iets verzonden was, maar ik had dat geduld er graag voor over. Ik kwam vaak bij mijn buurman over de vloer, die zijn woonkamer met hasjwalmen vulde. Hij was het die eerst…

Warempel zonder een rouwkaart gezien te hebben, ben ik in de rouw, zonder een overlijdensbericht ben ik bijna in het zwart gekleed, zonder een condoleanceregister getekend te hebben, ben ik bedroefd.
Ik las op www.nederlands.nl dat Johan ermee wil stoppen, te weinig bezoekers, t.o.v.een aantal jaren geleden...mijn eerste reactie was 1 april, maar het is geen april en ook geen grap.
Waar moet ik nou met mijn beweringen, columns autobiografieën heen? Waar moet ik heen met mijn kreten? Deze…

Hij was van de trap gevallen, heel erg dom, wilde eerst geen arts maar ziekenauto kwam weerom. Aldaar werden wat kneuzingen geconstateerd en mocht hij weer naar huis.
Echter eenmaal thuis, kon hij de trap niet op, vanwege de pijn en zo besloot men, dat de bank zijn slaapplaats maar moest zijn. Er was een belletje dat kreeg ie bij zich, maar elke keer dat hij zich alleen voelde, belde hij zelfs voor niks.
Moeder en dochter waren de wanhoop nabij tot een van de twee zei: dan nemen we je…

Wie droomde er niet van in de jaren '60 en daarvoor? Een onbezorgde jeugd was voor heel veel kinderen niet weggelegd. Al helemaal niet wanneer er sprake was van een 1 ouder gezin, of wanneer een van de ouders ziek of werkeloos waren. Wie droomde er niet van onbezorgde dagen, weken, maanden en jaren?
Nou eigenlijk niemand want iedereen wist niet beter dan dat de zorgen er waren, dan dat de dingen waren zoals ze waren, je accepteerde het omdat je domweg niet beter wist. Je NAM het ook al omdat…

Vanuit Kollum verhuisde ons domineesgezin naar Coevorden. In Kollum werden we door de gastvrije, grote slagersfamilie Zeldenrust uitgezwaaid. Enkele dochters van heit en mem Zeldenrust hadden nog op ons gepast. Auke was mijn vriend geweest. Johanna de vriendin van mijn jongste broer Gustaaf. Het afscheid was behoorlijk pittig. In Coevorden woonden we in een pastorie naast de gereformeerde kerk en aan een drukke snelweg. Op die weg zou later onze geliefde poedel onder een auto komen en…

1969, een jaar duurt lang als je eraan het begin van staat, maar in feite vliegt het zo om, zoefffffffffff en het is december, ook in het bejaardentehuis vanzelf.
Ook daar werd natuurlijk Sinterklaas en zwarte piet verwacht vanzelf, het was niet alleen een kinderfeest, het was en is een feest van ons allemaal en dan in dit geval vooral voor de oudjes die aan het " vergeten " waren, ofwel dementeren.
Een geweldige tijd van schoen zetten, liedjes zingen, (geen wenkbrauwen fronsen want ze deden…

1995, Altijd stond je voor me klaar, dat was wederzijds, altijd was je daar waar ik je nodig had, maar dat was samen. Altijd luisterde je, maar ook dat deed ik, altijd gaf je raad, net als ik, gaf je advies, net als ik. Altijd en weet je, we zeiden altijd, als IK kan, KOM ik, BEN ik er.
En ik moet je nageven lieverd, je WAS er ook altijd, net als ik. Dat zulke dingen uniek zijn, is meer dan duidelijk want mensen nemen het tegenwoordig niet meer zo nauw, mensen zijn egoïstischer geworden,…

31.
Terug in Nederland uit Benidorm is het voor mij duidelijk… Iedere keer wanneer ik een nieuwe start wil maken in mijn leven breekt het af nog voordat ik er goed en wel aan ben begonnen. Mijn zware verleden achter me laten, wat ik zielsgraag wil, is onmogelijk. Ook al vlucht ik naar de andere kant van de wereld, viezigheid en smeerlapperij zullen me blijven achtervolgen.
Ik voel me een mislukkeling die niets fatsoenlijks van haar leven weet te maken.…

1969, Valide heren 2, als alle mannen beneden waren en er dus ontbeten kon worden, was het de bedoeling dat op de plaats waar eens grote schuifdeuren hadden gezeten, een "zuster" ging staan om te bidden want het grootste deel van de Valide Heren was Katholiek en dus werd er voor elke maaltijd gebeden.
Soms stond ook ik er, en het ging me prima af, al zeg ik het zelf. Natuurlijk is het niet zo moeilijk om dat soort dingen te doen, maar ik was jong, de Valide Heren waren oud, het was tenslotte…

30.
Het gedrag van Beerda de personeelschef hakt er behoorlijk in. Ik ben gezwicht voor zijn dreigementen met ontslag en heb besloten zijn spelletje mee te spelen.
Tijdens die sekspraatjes luister ik goed naar hem en voel feilloos aan wat hij wil horen. Hij mag me met geen vinger aanraken en ik raak hem ook niet aan.
Op een gegeven moment wordt er op het hoogtepunt van zo’n sekspraatje op de deur geklopt en vrijwel meteen stapt de directeur naar binnen. Ik zie dat Beerda schrikt, maar hij…

1969, en ik werkte in een bejaardentehuis, voor het grootste deel op de afdeling "valide heren". Tot ik daar kwam, had ik nog nooit van het woord valide gehoord, ja, van INvalide wel, maar valide nee, dat leerde ik snel genoeg.
Op die afdeling waar ik gestationeerd was, waren veertig heren op Valide heren 1 en veertig op Valide heren 2, dus tachtig mannen bij elkaar, gescheiden door een keukentje. Waarom die scheiding er was, weet ik NU nog niet maar ik "stond" dus op Valide Heren 1. Mannen…

1964 was het, zo zei ze me, haar ouders gingen uit elkaar en de kinderen zagen hun vader niet meer, die was met de noorderzon (zuiderzon mag ook) vertrokken. In die tijd was het normaal dat de vrouw terug viel op de bijstand. Een duur woord voor een uitkering van de sociale dienst.
Er waren nogal wat kinderen in huis, allemaal onder de hoede van moeders vleugels, maar die vleugels waren broos. Acht kinderen en zij was de oudste. Niet alleen moesten de kinderen wennen aan het feit dat er geen…

29.3
Aan de buitenkant is Beerda een keurige personeelschef. Iedere dag verschijnt hij in onberispelijk driedelig grijs en met gepoetste schoenen op kantoor.
Hij is ouderling bij de Gereformeerde kerk en schrijft iedere maand een stukje in het personeelsblaadje. Een stichtelijk stukje vol met verwijzingen naar bijbelteksten. Op het oog een keurige, betrouwbare, beetje saaie man. Wie zou mij geloven? En aan wie zou ik het kunnen vertellen?
Bovendien is hij de leidinggevende en sta ik onderaan…

Vijftig jaar geleden, zo vertelde ze mij was ze geen moment alleen maar zelden vrij van werkjes en klusjes. In die tijd normaal misschien maar ik hoorde tot mijn verbijstering dat zelfs de pauze " tussen de middag" moest worden benut om bijvoorbeeld het aanrecht toen nog een granieten geschrobd moest worden.
Ze zat op school, die ging uit om 12 uur, om 1 uur begon de les weer, het naar huis lopen 7 minuten, maal twee natuurlijk rennen of je leven er van af hing. Hijgend thuiskomend zei haar…