Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Kees Ouwens: Enige tranen

Enige tranen

Toen ik aan u dacht, schoten mij enige tranen te binnen.
Buiten hing een grijs daglicht. De radio stond zachtjes aan.
Ik staarde voor mij uit; er viel niet veel te zien, dus zag
ik niets. Wel ontdekte ik een gevoel van ontreddering, dat
gepaard ging aan een gevoel van eenzaamheid.
Beide kwamen goed van pas, want nu ging ik mij in hen
verlustigen, waarna ik mij in de keuken begaf, vervolgens
alle kamers in het huis betrad, de trap nogmaals afdaalde,
mij enige tijd roerloos ophield in de wc en tenslotte nam
ik weer plaats in mijn stoel. In zekere zin wist ik mij
geen raad. De avond viel en weldra ook de nacht. Zacht
jankend begaf ik mij naar buiten. De deur sloot ik
zorgvuldig achter me, alsof wat ik ging doen
eindelijk gebeuren ging.


Cornelis Johannes 'Kees' Ouwens is geboren in 1944 te Zeist.
Toen hij 18 was begon hij met het schrijven van gedichten en verhalen, dus vrij laat.
Hij ging psychologie studeren en na zijn eerste college schreef hij zijn roman 'De strategie'.
Sindsdien was hij verslaafd aan de literatuur en wijdde hij zijn hele leven eraan.
Hij was een experimenteel dichter, die de grammaticale regels aan zijn laars lapte. Daardoor werd zijn werk ook door een select gezelschap gelezen en gewaardeerd. Hij vond dat men vrij is als men de werkelijkheid beheerst, er grip op heeft, de chaos weet te beteugelen, er geen slachtoffer van is.
Identiteit is een must om staande te blijven in de chaos.

Hij werd sterk beïnvloed door Gerard Reve en Gombrowicz ('Pornografie').

Hij was eigenzinnig, sensitivistisch en oorspronkelijk.

In 1968 verscheen zijn dichtdebuut 'Arcadia' en zijn roman 'De strategie'. In 1976 won hij de Van der Hoogtprijs.
In 1987 verscheen zijn roman 'De eenzaamheid door genot', waar nauwelijks iets in gebeurt.
In 1998 ontving hij de Herman Gorterprijs.
In 2002 de Constantijn Huygensprijs.
Dat jaar verscheen ook 'Alle gedichten tot dusver' en het jaar daarop 'Alle romans tot dusver'.

Zijn thema's zijn: De terugkeer naar het landschap van de jeugd en de bittere teleurstellingen daarover. Melancholie en verstikkende hitte. De natuur rondom Zeist, die hem verpletterde en beangstigde. Zelfvervreemding; lichamelijk (uithollende zelfbevrediging), familiair qua afstand en inzake natuurbeleving intensie-verminderend. Het verlies van zijn sexuele onschuld en vooral de pijnlijke wil om terug te keren naar zijn verloren kindertijd.

Hij stierf in 2004 na een lang ziekbed te Heemstede.
In 2005 verscheen posthuum zijn dichtbundel 'Ben jij het, ik?'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 januari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 124



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)