Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Amarantha Groen: Tapijt

Tapijt

het blijven van die jongens
die met blokken bouwen

alles rust op fundamenten
zeiden ze en leerde je balans:

een gelijkzijdige driehoek
op een vierkante, want

huizen zweven niet

zo werden blokken golven
en geen daken, maar
gelaagd geluid, muziek
zwarte stemmen onder water

het vergt een zelfde concentratie
om je meisje uit te kleden
de rits beheerst over haar schouder
vleugel gelijkvloers te dwingen -
haar hals geen seconde
ongekust

ik zie het zo voor me

laag voor laag, die
lange, blonde wimpers
een smalle lip, heel kleine tanden
toen je bloklandschap in één beweging
vlakgestreken werd


Amarantha Groen is geboren in 1989 te Dordrecht. Ze had op de basisschool en op de middelbare school (vermoedelijk gymnasium) al filosofieles. Ze is Filosofie gaan studeren aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Toen ze klein was, was ze al een enorme dromer en denker.
Als kind al vroeg ze zichzelf af hoe het bij andere families zou zijn om op te groeien. Hoe zou hun eten smaken en wat zouden zij eten? Hoe zou het in hun huizen ruiken en wat zijn hun lievelingsspullen? Zouden ze veel ruzie maken of juist heel lief tegen elkaar doen? Wat zijn hun hobby's en naar welke films kijken ze? Al dat soort vragen verwerkt Amarantha in haar poëzie.
Ze schrijft veelal beeldend en vrij direct, het is in een keer klaar. Ze ziet de schoonheid in vele dingen om haar heen en ze geniet daar volop van. Dat kan alleen als je van binnen ook een schoonheid bent en dat is ze absoluut. Feeërieke droomgezichten wisselt ze bewust af met de rauwe realiteitsbeelden, voor de nodige balans. De poëzie analyseren hoeft voor haar niet, dat het een ander kan raken is genoeg effect voor haar.

Ze wil graag naar Rusland reizen en ze wil graag een studie Slavische talen gaan doen. Verder wil ze graag Genderwetenschappen studeren. Ze is erg geïnteresseerd in de man-vrouwrelaties.
Ze voelt dat haar schrijfstijl nog aan het evolueren is en ze hoopt vurig op een eigen debuutbundel.
Ze heeft o.a. gepubliceerd in: De Brakke Hond, Meander, Met Andere Zinnen, Krakatau en Daidallain. Ze trad o.a. op bij Onbederf'lijk Vers te Nijmegen (2008, eerste optreden), Perdu- Vers van het Mes, Gedichtendag 2009 in Perdu (Amsterdam), Dichters in de Prinsentuin 2010. Ze was ook aanwezig tijdens De Nacht van de jonge Dordtse dichters 2010, ze kwam speciaal daarvoor met de trein uit Berlijn naar café 'De Vreemde Eend'. Ze werd daar begeleid door de gitarist Ed van Dijk.

Haar stem, tekst en lichaam waren een complete lentevreugde. Ze betoverde de aanwezigen. Haar stem klinkt zingend, hoog-vrouwelijk, ijl, weergalmend en uiterst lief. Ze is een tikkeltje verlegen, maar dat is alleen maar begrijpelijk en charmant.
Ze kan trouwens heel smakelijke cakes bakken, wat ook een vorm van poëzie is.
De beeldschone Amarantha (22) houdt van hartverwarmende moderne muziek, kunst, smaakvol eten, vooral toetjes, slapen, fotografie, kleurrijke en luchtige zomerjurken, feesten, showend modellenwerk om de zoveel tijd, reizen naar verre landen, met de hand geschreven brieven, haar computer, literatuur en bovenal esthetische poëzie.
Ze omschrijft zichzelf als zeer doorzichtig en uitnodigend, extreem onrustig en niet op een plek vast te houden. Ze toont zichzelf niet veel in het openbaar, daardoor bevindt ze zich in een kwetsbare positie, toch kan ze zich als scherpzinnig toeschouwer goed inleven in andere mensen. Ze vraagt zichzelf vaak af hoe het zou zijn om in het lichaam van een ander te zitten, hebben die ook zoveel kleine lasten of juist niet?
Wat wíj ons kunnen afvragen is hoe het zou zijn om Amarantha te zijn, zo aan het begin van een hoopvolle dichterscarrière, terecht verlangend naar een eerste dichtbundel en toch al behoorlijk geslaagd in poëzieland. Zij gaat ervoor, dus mijn zegen heeft ze.

'ze drukt een ordeloze adem uit benige lijven die over maten vallen, een reeks poses in het zwart licht maakt van ons een korte tekenfilm, we aaien ruggen, spreiden je vingers of de mijne en niemand weet nog van wie die hand was in mijn zij'

Schrijver: Joanan Rutgers, 19 september 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.7 met 7 stemmen 278



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)