Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Kleurrijke zangvogel en troosteres

(voor Cynthia Ann Stephanie (Cyndi) Lauper (1953))

Je bent geboren en opgegroeid in de wijk Queens te New York City.
Je vader Fred is van Duitse en Zwitserse afkomst en je moeder Caterine van Siciliaanse afkomst. Je moeder fungeerde ooit als artieste in muziekvideo's.
Je oudere zus heet Ellen en je jongere broer heet Fred.
Je ouders hebben je rooms opgevoed en dat is gezien je ontfermende, troostende houding in je muziek terug te zien.
Na de scheiding van je ouders trouwde je moeder opnieuw en ook van die man is ze gescheiden.
Ze werkte als een serveerster en jij luisterde naar oude vedetten als Judy Garland, Billie Holiday en Ella Fitzgerald, maar ook naar de hippe The Beatles. Je moeder stimuleerde je creatieve vermogens en met name je onafhankelijkheid.

Op je twaalfde had je een akoestische gitaar van Ellen gekregen en je schreef al je eigen liedteksten. Je ging helemaal op in de muziek en de kunst. Je begon je haar opvallend te kleuren en je droeg opzichtige modekleren. Het was de bedoeling dat je naar een kunstzinnige school ging, maar dat werd gedwarsboomd door de stompzinnige directie, waardoor je naar een gewone school ging en op je zeventiende liep je van huis weg, want je wilde absoluut ergens kunst studeren, maar eerst hield je een queeste in een Canadees bos, samen met je hond Sparkle, waar je twee weken verbleef om je levensrichting te ontdekken.

Je ging studeren aan de liberale kunstacademie het Johnson State College in de staat Vermont en om rond te kunnen komen kluste je wat bij.

Op je tweeëntwintigste werd je de zangeres van de coverbands 'Flyer' en 'Doc West', waarbij je songs zong van Jefferson Airplane, Bad Company en Led Zeppelin. Toch maakte het zingen van louter covers je niet echt gelukkig.
Twee jaar later moest je een jaar rusten, want je stembanden waren zodanig beschadigd, dat de artsen dachten dat je nooit meer zou kunnen zingen, maar dat zag de stemtherapeute Katie Agresta geheel anders en via haar kwam je er bovenop.
Ted Rosenblatt werd je manager en met de saxofonist John Turi vormde je de band 'Blue Angel'. De jurist en zakenman Steve Massarsky zorgde ervoor dat je een elpee kon opnemen, maar dat werd geen succes, sterker nog, na een ruzie met deze geslepen zakenman kregen jullie als bandleden 80.000 dollar schuld te verwerken, waardoor je platzak werd en als medewerkster in de kringloopwinkel Screaming Mimi's belandde.
Om wat te verdienen zong je in allerlei louche clubs en vooral in 'El Sombrero'. Je kan vier octaven zingen en in een New Yorkse bar was David Wolff zeer van je onder indruk en hij werd je nieuwe manager en voor een periode ook je geliefde.
Je kwam bij Portret Records terecht, waar op je dertigste je debuutalbum 'She's So Unusual' verscheen, met de tophits 'Girls Just Wanna Have Fun' en 'Time After Time'. Je won er zes Grammy Awards mee en vier officiële, belangrijke prijzen. In de video-clip van 'Girls Just Wanna Have Fun' spelen je moeder, je broer en je hond mee.
Twee jaar later zing je mee op 'We Are The World' ten bate van de hongersnood in Afrika.
Je was de manager van de voormalige worstelaar Wendi Richter en je werd de hoofdattractie op de soundtrack van 'The Goonies', een film van Steven Spielberg, waar ook The Bangles aan meewerkten. De opnamen hebben je uitgeput, waardoor je vanwege deze werkdruk en gynaecologische problemen voor enige tijd in het ziekenhuis verbleef.

Op je drieëndertigste verscheen je album 'True Colors', waarbij de titelsong één van de beste songs ooit is. Je magische stem komt volkomen tot haar recht en het is zo diepgevoelig en opbeurend, dat ik het destijds dagelijks vele malen draaide, ook al omdat het pure poëzie is. Deze single loodste me door diepe dalen heen, waarvoor alsnog mijn dankbetuiging. Tevens zing je een fantastische versie van 'What's Going On' van Marvin Gaye.

Je had je filmdebuut in de komedie 'Vibes', maar dat was geen succes en je volgende album was 'A Night to Remember' met de hit 'I Drove All Night'. Maar het succes daalde en je stortte je op het acteerwerk. Je was wel aanwezig bij 'The Wall' in Berlijn en je werd een vriendin van Yoko Ono. Op de filmset van 'Moon Over Miami' ontmoette je de acteur David Thornton, met wie je op je achtendertigste trouwde.
Je album 'Hat Full of Stars' verscheen, waarop je zingt over homofobie, racisme, incest, abortus en huiselijk geweld.
Op je vierenveertigste werd jullie zoon Declyn Wallace geboren en je album 'Sisters of Avalon' verscheen. Het lied 'Say a Prayer' is voor een vriend, die stierf aan aids en in 'Brimstone and Fire' bezing je een lesbische relatie, ook omdat Ellen inmiddels voor haar lesbische geaardheid uitkwam. Je woonde toen in een oud herenhuis in Tuxedo Park en je verscheen bij vele gay-pride-evenementen.

Op je vijfenveertigste verscheen 'Merry Christmas... Have A Nice Life' en vervolgens 'Shine', 'At Last', 'The Body Acoustic', 'Bring Ya to the Brink' en 'Memphis Blues' (2010).
Je strijdt tegen de dakloosheid van jeugdige mensen als gevolg van hun homoseksualiteit, biseksualiteit en transgender-zijn. Ook ondersteun je op vele manieren de homorechten. 'Be yourself, no mather what they say!', aldus Sting.

Niet te geloven dat je al bijna zestig bent, wat me wel een beetje melancholisch maakt, maar het is niet anders en in mijn herinnering blijf je voor altijd jong, ook omdat ik de CD's nog heb.


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=CVS5rS_da9E

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 maart 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

4.0 met 2 stemmen 113



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)