Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Maar persoonlijk een stuk wrakhout

(voor Lee Alexander McQueen (1969 - 2010))

Je bent geboren op 17 maart 1969 in Lewisham, een wijk in Londen.
Je Schotse vader Ronald is een taxi-chauffeur en je moeder Joyce was een lerares in de sociale wetenschappen. Je was de jongste van zes kinderen. Op je zesde wist je al dat je van jongens hield.

Op je zestiende verliet je de Rokeby School. Je ging in de leer bij de kledingzaken 'Anderson and Shepard' en 'Gieves and Hawkes' aan Savile Row. Je klanten waren o.a. prins Charles en Michail Gorbatsjov.
Op je achttiende vertelde je je familie, dat je homoseksueel was, wat na een hobbelige periode door hen werd geaccepteerd. Daarna werkte je voor de theaterkostuums ontwerpers 'Angels and Bermans' aan Shaftesbury Avenue.
Op je twintigste werkte je een tijd voor de Japanse ontwerper Koji Tatsuno. En daarna werkte je in Milaan voor Romeo Gigli.
Op je vijfentwintigste ging je terug naar Londen en studeerde je aan het Central Saint Martins College of Art & Design. Daar was het Bobby Hillson, die je stimuleerde tot het behalen van een eredoctoraat/masters degree in fashion design.

Je afstudeercollectie is in zijn geheel voor 5000 ponden gekocht door de mode-styliste Isabella Row. Na vele pogingen tot zelfdoding overleed zij na het drinken van de onkruidverdelger Paraquat. De pers verspreidde daarna de valse geruchten, dat jij haar onderwaardeerde, maar jouw vriendschap met haar had niets met de mode te maken. Ze zogen alles uit hun drama-duim.

Je verhuisde je werkgebied naar Hoxton, waar Hussein Chalayan en Pauric Sweeney ook werkten. Na je tweede collectie ontmoette je de styliste Katy England en zij werd je rechterhand. Ze hielp je met je derde collectie 'The Birds', een ode aan Hitchkock. Katy bleef je sterk beïnvloeden.
In 1996 ontwierp je de garderobe voor David Bowie's wereldtournee en je maakte de Union Jack jas voor hem. Je ontwierp jurken voor de zangeres Björk, ook een topless-jurk voor één van haar video's. Men noemde je het l'enfant terrible en de hooligan van de Engelse mode.

In de zomer van 2000 trouwde je onofficieel met de 24-jarige George Forsyth, een documentaire-filmmaker. Dat was op een luxe jacht in Ibiza. De relatie duurde een jaar, maar jullie bleven uitstekende vrienden.

Van 1996 tot 2001 was je de hoofdontwerper van het modehuis Givenchy, maar dat heeft je creativiteit doen verwelken. De cocaïne gaf je de vleugels van Pegasus zelf en de energie van een Speedy Gonzalez.
In 2001 liet je het publiek een uur naar zichzelf kijken via een grote spiegelbox, pas daarna gingen de boxlichten aan en zagen ze de naakte schrijfster Michelle Olley op een chaise longue en met een gasmasker op, terwijl de spiegelwanden neerploften.

Je voorjaarscollectie van 2003 was een replica van een schipbreuk, in 2005 was het een menselijk schaakbord en in 2006 was het thema 'Weduwen van Celloden', waarbij een hologram van Kate Moss gekleed was in lange, golvende lappen stof.
Je ontwierp low-rise jeans, oftewel bumsters, die tijdens het bukken en zitten het billen-decolleté zichtbaar maken.
Je gebruikte schedels in je ontwerpen en een sjaal met schedels is wereldwijd nagemaakt. Met je hoogtechnische modeshows verraste en schokte je het publiek. Je was extreem en vernieuwend in je fantasie en rebellie.

Je ging vaak diepzee-duiken bij de Malediven en daar dook je letterlijk je inspiratie op. Zo had je in 2009 de Manta ray collectie, geïnspireerd door deze prachtige, kleurrijke, kolossale vissen. En in 2010 heette je voorjaarscollectie 'Plato's Atlantis'.

Je was vier keer 'Britse Designer van het Jaar' en in 2003 'Internationale Designer van het Jaar'. Je fuseerde met Gucci en je werkte voor Puma en MAC Cosmetics. Je had winkels in Londen, New York, Los Angeles, Las Vegas en Milaan.
Je kleding werd gedragen door o.a. Nicole Kidman, Penelope Cruz, Rihanna en Lady Gaga.

Op 2 februari 2010 overleed je moeder aan kanker. Je was er kapot van, maar je was vooral kapot in jezelf. Je stoere imago was een aangemeten schildpadschild, zoals je als tiener de boze, harde blik van skinheads indrukwekkend vond. Je inborst was echter het tegendeel van een doorsnee skinhead. Je gebruikte veel cocaïne, slaappillen en kalmeringsmiddelen. Je gebruikte de laatste tijd meer drugs dan gewoonlijk en je was uiterst depressief.
Op 11 februari 2010 heb je eerst je polsen doorgesneden met een rituele dolk en een hakmes. Daarna nam je een overdosis antidepressiva, wat je ook al in mei en juli 2009 deed. En om zeker te zijn van je zaak heb je jezelf daarna nog met een bruine band opgehangen in je huis aan Green Street in Londen.
Je werd veertig jaar.
Je huishoudster heeft je gevonden. Het schrikbeeld laat zich raden. De volgende dag is je moeder begraven en op 25 februari was jouw begrafenisdienst in de St. Pauls te Knightsbridge. Je as is verstrooid over het eiland Skye.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 februari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.3 met 3 stemmen 130



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)