Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Voor het grote verval weggevlucht

(voor Margot Werner (1937 - 2012))

Je bent geboren op 8 december 1937 in Salzburg. Je vader Josef R. Werner was een koopman, die acht talen sprak. Je moeder Margarethe was een concertpianiste.
Je bent beschermd opgevoed en je genoot een degelijke opleiding. Zo studeerde je aan het humanistische gymnasium voor meisjes bij de Ursulinen-zusters, waar je ook Latijn leerde.

Vanaf je vijfde begon je al met ballettrainingen en op je zesde had je je eerste bloedende tenen. Je speelde een engel in 'Hans und Gretl', een fee in 'A Midsummer Night's Dream' en een jongen in 'Rosenkavalier'.

Op je zeventiende werd je danseres bij het Ballet van de Beierse Staatsopera in München.
Op je twintigste werd je prima-ballerina. Je danste o.a. met Heinz Bosl en je kreeg les van de uitstekende balletlerares Friderica Derra de Moroda. In Londen trainde je met Margot Fonteyn, Svetlana Beriosova en Beryl Grey.

Je had een intieme relatie met Heinz Bosl en dat versterkte de balletdans. Je vader overleed en dat kwam hard aan en de enige manier om het te verwerken, was door hard te gaan werken.
Tot overmaat van ramp overleed ook je geliefde/danspartner Heinz, die op zijn zevenentwintigste overleed door leukemie.

Je koos weer voor hard doorwerken als remedie. Toch kon de zware discipline van de balletdans niet al je verdriet onderdrukken. Je voelde je eenzaam zonder een man en toen ontmoette je de acteur Peter Pasetti en het klikte over en weer. Hij was wel twintig jaar ouder. Vol overgave ben je met hem getrouwd en het waren enkele aangename jaren met hem, al liep het hier en daar behoorlijk stroef, waardoor je na wat wikken en wegen van hem bent gescheiden. Liever alleen, dan verstikt worden.

In 1974 verscheen je debuutalbum 'Und für jeden kommt der Tag' bij Deutsche Grammafon. Twintig albums verder verscheen tenslotte 'Meine grössten Erfolge'.
Je was een unieke chanson-zangeres met een uiterst geraffineerd gevoel voor theater. Je had fel rood haar en je droeg de meest extravagante en kleurrijke jurken. Gezien je mooie, strakke lichaamsbouw stonden die je stuk voor stuk als gegoten. Je had veel concertreizen, samen met je vaste begeleider Max Greger junior.
In 1977 verscheen je grootste lied 'So ein Mann' van je album 'Wasser, Feuer, Luft und Erde'.

Rond 1975 verscheen je in vele televisie-shows als aanlokkelijke danseres en zangeres. Je had een mooie, heldere, wat rokerige stem. Een echte Lorelei-stem. Net zo charmant als die van Lili Marleen. Koket, uitdagend en recht voor zijn raap.
Je trad op met artiesten als Hans-Joachim Kulenkampff, Max Greger, Roberto Blanco en Hans Rosenthal.
Je werkte met choreografen als Alan Carter, Harald Lander, Birgit Culberg, Heinz Roses, Anton Tudor, George Balanchine en Hans van Manen.
Je kreeg je eigen televisie-shows 'Margot Werner Show' en 'Margot bis Montag'.
Je werkte samen met Klaus Kinski, Leonard Bernstein, John Neumeier en Rudi Carrell.
Als actrice debuteerde je in 1963 in de film 'Weekend in Schwarz-Weiss'. Acht Duitse films verder speelde je in 1981 voor het laatst in 'Collin'. Je speelde ook in tv-series als 'Dalli Dalli', 'Liebt diese Erde' en 'Tatort'. De laatste jaren werkte je succesvol als entertainer op cruise-schepen.

Op je veertigste trouwde je met de hotelier/zakenman/gastronoom Jochen Litt. Hij runde een hotel in Tirol. Je woonde afwisselend daar en in München.
Je ontving de Schwabing Arts Award en de Trude Hesterberg Ring.
Je stond meer dan 55 jaren op de planken. Je hebt nooit aan schoonheid en belangstelling ingeboet. Zelfs over de zeventig verscheen je nog in gewaagde, sexy outfits, tot groot genoegen van Jochen, want je was van hem tot op het laatst.
In 2003 probeerde je zijn Tiroler hotel te redden door er 1,6 miljoen euro in te pompen, maar dat mocht niet baten. Je was bankroet en je werd depressief. Om dat te verhelpen werd je alcoholiste. In jouw geval uitstel van executie.

In mei 2005 zei je al, dat je bezig was om recht op de Niagara-watervallen af te varen. Een stille hint voor wat er gebeuren zou. Op 3 juli 2012 verbleef je als patiënte op de neurologische afdeling van het Munich Bogenhausen ziekenhuis. Je was daar vanwege verlammingsklachten in je schouders. Je vreesde verder verlamd te raken en in een rolstoel terecht te komen. Jij, de ooit zo fiere, gevierde danseres! Die vernedering kon je niet verdragen en het zou je zelfbeeld aan diggelen slaan. Voor dat treurige hoofdstuk paste je en dus wist je op een onbewaakt moment uit een raam op de derde verdieping te springen. Het was hoog genoeg om niet lang daarna aan je verwondingen te overlijden.

Je werd vierenzeventig jaar. Jochen dreigde krankzinnig van verdriet te worden. Hij had je rolstoel graag tot zijn laatste adem willen duwen. In zijn dromen vangt hij je alsmaar op. Je urn is bijgezet in het graf van je ouders op de gemeentelijke begraafplaats van Salzburg.


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=sMXwkOIKmUU

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 februari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.7 met 3 stemmen 106



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)