Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe de magiër Dali zijn vrouw heeft leeggezogen

(voor Gali Dali (1894 - 1982))

Je bent geboren als Elena Dmitrievna Djakonova op 7 september 1894 in Kazan. Je ouders waren intellectuelen.

Op je elfde overleed je vader. Je moeder hertrouwde met een advocaat, waar je een goed contact mee had. Je stiefvader schonk je een gedegen opleiding. Je was o.a. jeugdvriendin van Marina Tsvetajeva.
In 1913 ging je naar een sanatorium in Clavadel, omdat je tuberculose had. De dichter Paul Éluard verbleef daar ook en je was meteen verliefd op hem. Hij was een jaar jonger en hij gaf je de bijnaam Gala, wat je voorgoed hebt aangenomen. In 1913 verscheen zijn debuutdichtbundel 'Premiers poèmes'.

Je woonde grotendeels in Moskou, waar je in 1915 afstudeerde als lerares. In 1916, tijdens de oorlog, ging je naar Parijs om bij Paul te zijn. Op 10 mei 1918 ben je met Paul getrouwd en later werd jullie dochter Cécile geboren. Jij verfoeide je moederschap en je verwaarloosde Cécile en niet zo'n beetje ook, want je hele leven heb je haar genegeerd en afgewezen. Via Paul kwam je in aanraking met de surrealisten. Je werd de muze voor o.a. André Breton, Louis Aragon en Max Ernst. Breton heeft je later geminacht, omdat hij je een femme fatale vond, die een destructieve invloed op kunstenaars had.

Omdat André Paul bij de surrealisten verbande, verliet Max de surrealisten demonstratief. Paul, Max en jij hadden een periode een driehoeksverhouding. In 1917 trouwde Max met Marie-Berthe Aurenche. In augustus 1929 bezocht je samen met Paul en een paar vrienden de surrealistische schilder Salvador Dali in Port Lligat, nabij Cadaqués. Salvador en jij waren meteen verliefd op elkaar. Je verliet Paul en Cécile voor deze tien jaar jongere, uiterst verleidelijke en betoverende charmeur. Je woonde bij hem in Port Lligat. Je bleef wel bevriend met Paul.

In 1929 was Salvador nog maagd, want hij vreesde vrouwelijke genitaliën. Hij had een diepe vriendschap met de homoseksuele dichter Federico Garcia Lorca, die vergeefs seksueel contact met hem zocht. Na de surrealistische film 'Un chien andalou' uit 1929 van Salvador en Luis Buñuel, verbrak Federico de vriendschap, omdat hij deze film als een persoonlijke aanval beschouwde. Breton prees de film, maar die was dan ook een homo-hater.

In 1934 ben je met Salvador getrouwd. Je was weliswaar de muze van Salvador, maar je bleef seksueel contact met Paul hebben en je had regelmatig affaires met jonge minnaars/kunstenaars, die je trakteerden op vele cadeaus. Salvador moedigde jouw seksuele uitspattingen aan, want hij genoot intens van Candaulism.

Je was tevens de compagnon, zakenleidster en publiciste van Salvador. Je had een platonisch huwelijk met een vleugje erotiek, wat zich afspeelde op de schilderijen, die hij van jou maakte, zoals op 'Portrait of Galarina', waarop je linkerborst prominent is ontbloot. In 1936 onderging je een hysterectomie vanwege vleesbomen. Tijdens de tweede wereldoorlog verbleef je met Salvador in New York. In 1948 gingen jullie naar Port Lligat terug. Je bleef met jonge mannen het bed delen en je was gokverslaafd.

In 1964 ontmoette je in New York de 22-jarige drugsverslaafde William Rothlein, die je liet afkicken en voor wie je nieuwe kleren kocht. William ging mee naar Spanje en je bedreef de liefde met hem. Je was 48 jaar ouder. Salvador schilderde hem, omdat hij vroeger exact op hem leek en hij wilde hem als hoofdpersoon in een film van Fellini over zijn leven. William faalde op de auditie en Salvador stuurde hem direct naar New York terug. Ondanks de bezorgde en adviserende brieven van jou, overleed William aan een overdosis.

In 1969 kreeg je van Salvador het kasteel van Púbol in Baix Empordà, waar je elke zomer vertoefde. Salvador bezocht je alleen, wanneer jij daar schriftelijk toestemming voor gaf. In de late jaren zeventig had je nog een affaire met de rockzanger Jeff Fenholt, die 56 jaar jonger was. Je schonk hem enkele schilderijen van Dali en een miljoen dollar.

Op 10 juni 1982 overleed je in Port Lligat. Je werd zevenentachtig jaar en je bent bij Château Púbol begraven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 november 2014


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 2 stemmen 353



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
20 november 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Als je nu dan klaar bent met testen en toetsen, dan praat ik graag verder via mail. Waar nog veel is te zeggen. Je weet mijn virtuele adres. En je bent meer dan welkom.

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
19 november 2014
Volgens mij ben jij een juweel van een mens en heeft het geen zin meer van mij om je te toetsen. Anneke Haasnoot is dezelfde mening toegedaan, ook zij vroeg me om de beste beschouwingen te laten bundelen en uitgeven. Van de weeromstuit heb ik enkele uitgeverijen benaderd en werd ik op een goede dag gebeld door de vader van één van hen, die eventueel nieuwe gegadigden binnen haalde. Hij belde ruim een half uur met mij, maar toen ik enkele voorbeelden moest noemen, kwam ik niet meer uit mijn woorden en zei hij 'Dat schiet niet op!'.
Verder kreeg ik een preek over de malaise binnen de boekhandels. Wil iemand de beste beschouwingen bundelen en uitgeven, van mij mag dat, maar ik ga er niet meer mee leuren, pak ze maar van internet en mijn zegen heb je. De balans tussen wat ik geef en wat ik ontvang is allang zoek, dus what the hack. Voor eigen beheer ben ik niet vermogend genoeg, barones Gabriëla, mijn adellijke inborst is niet in overeenstemming met mijn uiterlijke verschijning. Ik speel al lange tijd met de gedachte om mijn internet-abonnement aan de wilgen te hangen. Dan weet je het wel. Ik weet ook wel dat ik meer in mijn mars heb, dan deze status quo, maar aan de andere kant tel ik ook mijn zegeningen en heb ik op Nederlands.nl mijn sporen meer dan verdiend. Ik kan zo nog eindeloos doorgaan, maar het is de vraag of de redactie daar nog steeds genoegen mee neemt, omdat ik in principe meer kan bereiken, maar ik blijkbaar een soort poète maudit ben!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
9 november 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Ik hoop dat je je beschouwingen een keer zult bundelen voor een groter publiek. Via een nieuwe uitgever of in eigen beheer. Een boek met één beschouwing voor iedere dag. Want ze lezen als biografische romans, waarbij de fantasie nog zoveel invullen mag. Een mooi geschenk voor mensen die zich graag verdiepen in de levens van anderen.
Deze is ook weer een juweeltje.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)