Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Blaudzun - Promises Of No Man's Land

Blaudzun is de artiestennaam van Johannes Sigmund, die op 26 oktober 1974 in Arnhem is geboren. Hij was het oudste kind van vier kinderen. Zijn ouders waren lid van de Pinkstergemeente, waardoor hij al vroeg leerde zingen tijdens de kerkdiensten. Zang en muziek is een belangrijk onderdeel bij de Pinkstergemeente. Ik heb er als kind wel eens een dienst meegemaakt en dat gaat er uitbundig aan toe, alsof de Heilige Geest op afspraak kan worden uitgestort.

Voor Johannes is zingen een absolute noodzaak, net als ademen. Zijn hoogstgeniale stem is zijn belangrijkste instrument. Dat merkte ik tijdens een Nacht van de Poëzie, waar hij meesterlijk optreden verzorgde. Hij zingt meestal met een hoog, indrukwekkend stemgeluid en met een typische snik. Bovendien brengt hij het met veel drama en pathos, wat ook nog eens niet gespeeld is. Johannes is een grote fan van het wielrennen, waar hij ontzettend veel van weet en in 2011 maakte hij de documentaire 'Il Lombardia', met de begeleiding van zijn muziek.

In 2015 maakte hij de soundtrack voor de komische fietsfilm 'Ventoux' van Nicole van Kilsdonk. Zijn filmsong heet 'Powder Blue'.

De kleine Johannes groeide op in het Gelderse dorp Renkum, waar sinds 1649 Herberg de Vergulde Bock stond, gesloopt in 1815 en in 1825 bouwde Willem Offenberg de nieuwe herberg 'De Vergulde Bok', waarbij ooit bierbrouwerij De Bok stond. Samen met zijn broer speelde Johannes in de band van de Pinkstergemeente. Hij was jarenlang een achtergrondzanger en hij speelde in diverse bands.

In 2006 begon hij als singer-songwriter Blaudzun een solo-carrière. Hij noemt zichzelf naar de nogal onbekende, Deense wielrenner Verner Blaudzun, die in 1976 op de Olympische Spelen een bronzen medaille won en het vast niet erg vindt, dat zijn achternaam ook nog doorklinkt via zo'n wereldster als Johannes. Zijn zoon Michael Blaudzun was ook een professionele wielrenner.

In 2007 verscheen in eigen beheer zijn EP 'Loveliesbleeding' met zes nummers. In Barcelona werkte hij aan een volledig album en in april 2008 verscheen zijn eerste, titelloze album bij V2 Records Benelux. Zijn broer Jakob zingt mee en speelt gitaar en lapsteel. Verder zijn er de drummer Wouter de Waart, de toetsenist Tom Swart, de basgitarist Franc Thomas Timmerman, de trompettist/mandolinespeler Jan Dekker en Laurens M. Palsgraaf voor percussie en synthesizers.

Op 12 februari 2010 verscheen zijn tweede album 'Seadrift Soundmachine', met als eerste single 'Quiet German Girls'. Met verder o.a. 'The Choking Game', 'Light of Love', 'Midnight Room', 'Jezebelle' en 'February Flare'. Op 9 januari 2012 verscheen zijn derde album 'Heavy Flowers', met naast de titelsong o.a. 'Flame on my Head' (refererend naar de uitstorting van de Heilige Geest, wat zo subliem door El Greco is geschilderd, gezien in het British Museum), 'Elephants', 'Le chant des cigales', 'Solar', 'Who took the wheel' en 'Monday'.

Op 18 april 2012 won hij de 3FM Award in de categorie Best Alternative. In september 2012 won hij de 3VOOR12 Award voor het Album van het Jaar. Op 11 februari 2013 ontving hij voor zijn album een Edison in de categorie Beste Zanger. Op 7 maart 2014 verscheen zijn vierde album 'Promises Of No Man's Land', met naast de titelsong o.a. 'Too Many Hopes For July', 'Hollow People', 'Any Cold Wind (Sweet Selene)' (Selene is de maangodin) en 'Streets of Babylon'. Op 10 april 2014 won hij opnieuw een 3FM Award voor Best Alternative.

Op 7 oktober 2016 verscheen zijn vijfde album 'Jupiter - Part 1', wat een drieluik in wording is. In de NRC Next vertelde Johannes open en eerlijk over het einde van zijn lange liefdesrelatie/huwelijk. Samen met zijn ex-vrouw kreeg hij twee kinderen. Hij worstelde met een heftige depressie met suïcidale neigingen. Zijn song 'Ocean Floor' was bijna letterlijk een afscheidsbrief. Alleen de muziek hield hem op de been. Tijdens een nachtelijke strandparty ten tijde van Oerol-festival op Terschelling gaf iemand hem een glas met gemixte GHB, waardoor hij helemaal knock-out ging en wat hem sindsdien gek genoeg geen doodsverlangen meer heeft opgeleverd, als een soort van initiatie en bezwering, zoals Christus Jezus drie dagen onderging bij Egyptische magiërs.

Laurens M. Palsgraaf en Wouter de Waart deden niet meer mee met het vijfde album en daarna ook niet meer. 'Jupiter - Part 1' bevat naast de titelsong o.a. 'Between A Kiss And A Sorry Goodbye', 'Here's To Now', 'Echo Heartache' en 'Rotterdam'. Op 3 maart 2017 verscheen het zesde album 'Jupiter - Part 2', met o.a. 'When We Wrote This', 'Mud', 'Press On (Monday Child)', 'To Be Lost In 87', 'Modern Talk' en 'Manic Talk'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 maart 2017


Geplaatst in de categorie: idool

3.5 met 2 stemmen 964



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)