Griet Op de Beeck's incestverleden
In de Trouw van 29 september 2017 stond het artikel 'Hervonden herinnering' is onwaarschijnlijk, maar niet onmogelijk' van Dirk Waterval. Griet's openbaring van haar seksuele misbruik door haar vader heeft de gemoederen doen opschudden en de snavels doen klepperen. Van haar vijfde tot haar negende is zij door haar schijnbaar intelligente vader seksueel misbruikt en dat op afschuwelijke wijze, zodanig, dat ze dat niet rechtstreeks op de televisie kon vertellen, wat begrijpelijk is. Griet gaat er een trilogie over schrijven, waarvan het eerste boek reeds in de boekhandels te koop is. Maar ze heeft inmiddels ook al van deze en gene kritiek gekregen, want die nemen haar bevindingen met een korreltje zout. Dirk komt met de psychologe Ineke Wessel op de proppen, die Griet aanvankelijk 'ontzettend dapper' vond, maar als onderzoekster van de Rijksuniversiteit Groningen heeft ze zo haar bedenkingen.
Ineke gooit het op 'misvattingen over het geheugen' en 'kun je traumatische herinneringen nu wel of niet verdringen?'. Ineke is niet overtuigd van het bewijs dat verdrongen herinneringen naar het onderbewustzijn kunnen worden verbannen. De slachtoffers in Jappenkampen en Duitse concentratiekampen zouden stuk voor stuk hun trauma's absoluut herinneren. Ze stelt dat soms een hervonden herinnering zo gruwelijk is, dat zij niet verzonnen kan zijn. Zij zegt, dat zo'n herinnering zich vormt in de loop der jaren. Dan heb je genoeg tijd om zoiets uit te bouwen in gruwelijkheid. Bovendien stelt ze dat het aanpraten van herinneringen goed mogelijk is. Verder zegt ze: 'Stel dat misbruik leidt tot een depressie, dan betekent een depressie niet dat er dan dus vergeten misbruik zal hebben plaatsgevonden!'.
Dat Ineke een psychologe is en geen psychiater zegt veel over haar oppervlakkige scepcis en stellingname. Ze is niet bepaald hulpvaardig jegens incestslachtoffers, sterker, nog, ze duwt ze nog verder de put in. Incestslachtoffers als Griet zijn juist zo bang om niet geloofd te zullen worden, waardoor ze er zo moeizaam mee voor de dag komen. Ze zitten dus helemaal niet op onbekwame psychologen te wachten, die hun traumatische story bij voorbaat al als gruwelfantasie afdoen. Door dit soort rampzalige psychologen worden er extra trauma's bijgevoegd. Worden de walgelijke trauma's dubbeldik gemaakt en gevoeld. Er zijn heel veel flutpsychologen in de omloop, die meer kwaad dan goed doen. Puur uit inzichtgebrek en angstig vermijdingsgedrag. Zij rommelen maar wat aan en de hulpvragenden zijn de dupe van hun inadequate onvermogen. Zij helpen hen van de regen in de drup en nog erger.
Bovendien zijn de wel effectieve behandelingen bij wel uiterst bekwame psychiaters tegenwoordig voor de gewone burger niet meer te betalen en wordt er nauwelijks nog iets in de geestelijke gezondheidszorg vergoed, waardoor steeds meer mensen met vreselijke trauma's bij voorbaat worden afgedankt door deze keiharde, asociale, zwaargestresste rampmaatschappij. Niets mag meer teveel geld en tijd kosten, de goedboerende VVD-ers hebben alles wegbezuinigd, maar een mens is veel meer dan een bruikbare pion in de zwaargestoorde werkmaatschappij. Mensen zijn verdomme niet waardeloos omdat ze niet kunnen voldoen aan de knettergekke, opgefokte, doodlopende eisen van de huidige cultuureisen. De kapitalistische maatschappij is op sterven na dood, omdat de humaniteit en solidariteit kapot bezuinigd is. Mensen zijn geen robots, maar de robots zijn wel aan de macht gekomen.
Ik maak mij zeer terecht heel veel zorgen over hoe de diehard restkapitalisten met de zogenaamde onaangepasten omgaat, hoe die hautaine zelfverrijkers steeds meer verharden in hun doen en laten en anderen het licht in de ogen niet gunnen, zodra ze volgens hen haperen en niet snel genoeg invoegen en meedraaien. Het algemeen mensbeeld is dramatisch vernauwd en eng gemaakt, waardoor de snelle gladjakkers er met de buit vandoor gaan en niets met eerlijk delen hebben. Juist bij de meest kwetsbaren zit het rijkste, humane potentieel, maar juist zij worden als onbruikbare paria's botweg weggezet, misbruikt en agressief weggetoverd. Dát zegt dus alles over onze inhumane, gewetenloze, asociale, incapabele, doodgelopen maatschappijconstructies. De manier waarop Ineke op Griet reageert, is daar een typisch voorbeeld van!...
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Het artikel in trouw brengt de nuance wel naar voren, ik citeer: "Een relativering komt van Walter Everaerd, toenmalig voorzitter van de Gezondheidsraad-commissie en emeritus hoogleraar aan de UvA. Volgens hem is het zeker mogelijk herinneringen kwijt te raken, om die vervolgens 'terug te vinden'. Door triggers - een liedje, een geur - komen die weer tot leven. Iedereen kent dat wel, zegt hij. "Verdorie, ja, dat was ik helemaal kwijt, denk je dan." En dat kan volgens hem in theorie zelfs bij een traumatische ervaring als ernstig seksueel misbruik. Of zoals het in het lijvige rapport uit 2004 staat: 'Het is zowel opmerkelijk als aannemelijk dat ook deze herinneringen geheel of gedeeltelijk - tijdelijk of context-afhankelijk - ontoegankelijk kunnen raken, en eventueel weer worden hervonden."
Niet alleen op grond van die nuance, maar ook op grond van mijn eigen jarenlange ervaring in de jeugdhulpverlening en de vrouwenhulpverlening, vind ik de kritiek van Joanan Rutgers op Ineke Wessels nog steeds terecht. Meer nuance had gekund, maar nadat ik Joanan inmiddels een aantal jaren gevolgd heb op deze site, denk ik dat hij vaak bewust ervoor kiest om de nuance achterwege te laten. Dat levert een schrijfstijl op die als zwart-wit kan overkomen, maar er wordt wel altijd een duidelijk punt gemaakt, wat bij meer genuanceerde artikelen soms lijkt te ontbreken. Het is maar net waar je als lezer van houdt.
En wellicht heer Rutgers, kunt u overwegen eens wat minder tijd aan uw schier ongebreidelde woordenbijproducties te besteden en wat meer aan achtergrondonderzoek doen alvorens zoveel, nogal eens boosaardige kritiek te spuien.
Ik heb het betreffende artikel gelezen en ze stelt daar dat "zogenaamde ‘verdrongen herinneringen’ volgens haar onwaarschijnlijk zijn (dit gebaseerd op onderzoek) en dit helemaal los van Op de Beecks verhaal, zegt ze er nadrukkelijk bij. "Ik was niet bij haar therapie aanwezig, en weet niet hoe zij precies tot haar inzicht is gekomen.", zegt ze. Het eerste wat ze dacht: wat ontzettend dapper, wat goed dat ze over haar beleving praat”.
Ik vind je verhaal daarom nogal zwart/wit. Het is goed of kwaad of het is waar of nietwaar en daartussenin bevindt zich niets.
Het geheugen kan bedrieglijk zijn en er zijn ook therapeuten die leiden aan tunnelvisie. Er is een probleem en het moet opgelost worden. Ook al wordt de waarheid soms geweld aangedaan, Als de “ cliënt” ermee geholpen is, is dat ook een verdienste kan het (soms niet onterechte) uitgangspunt zijn.
Wel vind ik het belangrijk te melden dat er ook psychologen zijn die hun werk wel goed doen. En ik weet dat je de beroepsgroep van psychiaters hoog hebt, maar er zijn ook psychiaters waar je liever niet behandeld wilt worden. In iedere beroepsgroep is het altijd weer uitkijken bij wie je komt: huisartsen, tandartsen, fysiotherapeuten, specialisten, psychologen, psychotherapeuten en ook psychiaters. Er zijn in iedere beroepsgroep heel goede en deskundige mensen te vinden, maar ook in iedere beroepsgroep vind je er een paar die het echt niet begrepen hebben. Dus het blijft altijd uitkijken.
Mijn advies aan iedereen die hulp zoekt: voelt het niet goed, dan wegwezen en verder zoeken, totdat je een goede gevonden hebt.