Familie van Janine Abbring
De achternaam van mijn oma van moederszijde is Abbring. Zij heet Fennechien Abbring en zij is in Onnen geboren. Vlakbij Haren. Vlakbij Groningen-Stad. Janine Abbring is op 5 februari 1976 in Groningen-Stad geboren. Zij is opgegroeid in Roden, net als Ellen ten Damme. Later ging Janine met haar familie naar Warffum, waar mijn jongste broer nog heeft gewoond. Op de middelbare school werd ze gepest en ze wisselde van middelbare school. Zij studeerde journalistiek aan het christelijke Windesheim in Zwolle, duidelijk te zien vanaf het spoor. Daar was zij een nogal teruggetrokken type, maar wel iemand met het hart op de tong. Na haar afstuderen ging ze eerst een jaar iets anders doen om de druk te vermijden, die het journalistieke werk haar gaf. Ze zat toen tegen een burn-out aan en ze moest echt rustiger aan gaan doen. Zo werkte ze in een broodjeszaak in de Gamma. Daarna werkte ze bij de kunstredactie van het Groninger Dagblad, op de redactie in Winschoten. Van 1999 tot 2001, toen ze bij RTV Noord ging werken. Bij RTV Noord zijn de programma's 'Zondag met Lubach' en 'Zomergasten' ontstaan. Zij is de eindredactrice van 'Zondag met Lubach' en Arjen duldt het alleen dat zij boos op hem mag worden. Dat voorrecht heeft ze blijkbaar bij hem verdiend. Bij 'Zondag met Lubach' gebruiken ze o.a. het journalistieke werk van 'Follow the Money', waar ze dan grappen over verzinnen.
Vanaf 2006 woonde Janine in een boerderijtje in Westeremden, met een bomentuin van ruim 10.000 vierkante meter. Westeremden ligt vlakbij Stedum, waar mijn oma Abbring en opa Wiepkema in een bejaardenhuisje woonden. Ik heb als kind vier jaar in Stedum gewoond. Over mijn herinneringen daaraan heb ik reeds in de rubriek 'autobiografie' op deze schrijfsite geschreven. Overigens ligt Westeremden ook in de buurt van de hereboerderij tussen Roodeschool en Uithuizermeeden, waar mijn moeder is opgegroeid. Mijn ouders en ik zijn in Bedum geboren. Mijn oudste broer in Sint-Annen en mijn jongste broer in Stedum. Op een hereboerderij, waar ze ooit als kind de tong naar een Duitse soldaat heeft uitgestoken. In Westeremden woont de realistische kunstschilder Henk Helmantel in zijn eigen droomkasteeltje. Zijn commerciële schilderen loont de moeite.
Hoe Janine aan zo'n grote bomentuin is gekomen, is mij een raadsel. Wellicht had/heeft ze rijke ouders. In gedachten zie ik haar als een Jane naakt door de bomen slingeren. Haar Tarzan zal ze wel nooit vinden en ze heeft nog nooit samengewoond. Te eigengereid kan een onoverbrugbare handicap zijn. Bovendien is ze de stilte, verlatenheid en verre uitgestrektheid van het Groningse landschap gewend. Lang geleden had ze een relatie met de populaire volksnar Arjen Lubach. Naast haar boerderijtje had ze een kleine woonark in Loosdrecht, bij Hilversum. In 2012 deed ze mee met 'Wie is de Mol?', waarbij ze een fatale sprong van 11 meter in het water maakte. Ze verbrijzelde een ruggenwervel. Haar fiere rug was gebroken. In Pretoria werden 4 van haar ruggenwervels aan elkaar vastgezet. Er werd één van haar ribben verwijderd en vermalen. Daar werd één nieuwe wervel van gemaakt. Er zitten nog steeds pinnen en schroeven in haar rug en ze traint iedere week, samen met fysiotherapie en yoga.
In 2014 verhuisde ze naar Amsterdam en in 2017 presenteerde ze haar eerste 'Zomergasten'. Vooral de uitzending met Eberhard van der Laan staat bij menigeen nog op het netvlies. Voor die uitzending ontving zij bij DWDD de Sonja Barend Award uit handen van de verrimpelde, fossielachtige Sonja zelf. Plus de openbare nasleep-feuilleton van zijn charmante weduwe Femke Graas, die als braaf en gewiekst schaapje gezellig nagraasde. Voor 'Zomergasten' werkt Janine vooral thuis in Hilversum. Ze zegt 'Een goed interview is in het moment zijn' en daarom draagt ze geen oortje. Tijdens de keuzefragmenten heeft ze wel contact met haar eindredacteur. In de zomer van 2018 verhuisde Janine naar Hilversum. Daar woont ze in een huis aan de bosrand. Samen met haar hond Loïs, die niet net als haar vegetariër is. Loïs gaat overal mee naartoe en Janine laat in haar contracten vastleggen, dat Loïs met haar mee mag komen.
Janine is een typisch hoofdmens, een georganiseerde intellectueel met een flinke dosis bijeen vergaarde kennis. Ik vermoed dat zij van huis uit protestants is, ook gezien Windesheim. Ze heeft diezelfde onverzettelijke vastberadenheid als de meeste christelijke dames van protestantse huize. Vastgepind in de geestdodende sleur van de catechismus. Maar als journaliste/presentatrice/programmamaakster/tekstschrijfster is ze losgebroken en heeft ze, ondanks haar vrijzinnige, aangeleerde denkbeelden, haar rigide vesting versterkt. Na vier keer 'Zomergasten' krijg je al gauw het nodige commentaar in een eigenzinnig, vrij ongezellig, star en bevooroordeeld landje als Nederland. Ze kreeg dan ook heel wat kritiek te verduren. Zo zou ze zich teveel opdringen aan de kijker, de geïnterviewde teveel interrumperen en teveel van haar eigen kennis tentoonspreiden. Sommigen stoorden zich zelfs aan haar stem en haar mimiek. Er is altijd wel wat te zeuren. Maar gelukkig heeft Janine een olifantshuid gekweekt, want in Groningen is snauwen en mekkeren een volksvermaak. Persoonlijk heb ik al zin in de 'Zomergasten' van 2021 en zeker weer met Janine! Niet dat ik een BN-er ben, maar ik hou mijzelf van harte aanbevolen, want gezien de gemiddelde gastenpresentaties heb ik veel meer in mijn Mars om er een spectaculaire piekervaring van te maken! Je zult het nooit te weten komen als je mij niet uitnodigt, Janine! Maar hoe dan ook, we blijven toch goedgezinde familie van elkaar.
Altijd als ik Janine betweterig, alwetend en echt belangstellend hoor praten, krijg ik zo'n vertrouwd en herkenbaar gevoel, alsof de Groningse familiereünies van vroeger weer plaats vinden, zonder de dwang van naast een rochelende oom te moeten zitten, die je brutaal uithoorde, terwijl hij gore rookwolken in jouw gezicht blies en naar oude jenever stonk. Achter Janine's harnas van zelfverzekerdheid schuilt een diep gekwetst meisje, dat graag bemind wil worden om wie zij in wezen is. Als je goed luistert, hoor je behoorlijk wat onzekerheid in haar somtijds aarzelende stem door sijpelen. Of je kunt het van haar Sidonia-gezicht aflezen, want die spreekt boekdelem over het gepeste kind in haar, wat nog steeds naar acceptatie en bescherming hunkert, ondanks haar solitaire, vrijgevochten, feministische positie en het schijnbare gemak, waarmee ze zichzelf voortbeweegt en kleedt.
27 augustus 2020
Geplaatst in de categorie: familie