Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De pijn van jouw Armeense verleden implodeerde

(voor Arshile Gorky (1904 - 1948))

Je bent geboren als Vostanik Manoug Adoian op 15 april 1904 in Khorgam, Armenië, aan het Lake Van. Khorgom heet nu Dilkaya. In 1908 ging jouw vader naar Amerika en liet hij zijn gezin in Van achter. Van heette ooit Tushpa en was in de 9-de eeuw voor Christus de hoofdstad van het Urartu Koninkrijk met de koningen Arame, Lutipri, Sarduri I, Ishpuini, Menua, Argishti I ect., totdat de Medes met behulp van de Scythen Urartu veroverden. Koning Cyaxares van de Medes en koning Nabopolassar van het Neo-Babylonische Rijk pikten Urartu in. Tushpa was vernoemd naar de godin Tushpuea, de vrouw van de zonnegod Shivini.

In 1915, tijdens de Armeense Genocide, waarbij de keizerlijke regering van het Ottomaanse Rijk ruim 1 miljoen Armeniërs heeft laten vermoorden, vluchtte jij met jouw moeder en drie zussen, o.a. Vartoosh, naar Russisch grondgebied. In 1919 overleed jouw moeder door de honger in Yerevan, nu de hoofdstad van Armenië, met uitzicht op de besneeuwde Mount Ararat en waar de Hrazdan rivier doorheen stroomt. In 1920 ging jij naar jouw vader in Amerika, maar er ontstond geen hechte band tussen jullie. Je veranderde jouw naam in Arshile Gorky en je zei, dat je een Georgische edelman was en verwant aan Maxim Gorky, die toen 52 was en de dictatuur van Lenin verafschuwde en omver schreef. In 1922 ging jij in Boston naar de New School of Design. Je woonde in New York City en je werd door het werk van Paul Cézanne beïnvloed. Je schilderde enkele schilderijen in het Metropolitan Museum na.

In 1925 vroeg de impressionist Edmund Greacen van de Grand Central Art Galleries jou om leraar van de Grand Central School of Art in NYC te worden, wat jij graag wilde en tot 1931 bleef doen. Deze kunstacademie werd geleid door Edmund Greacen, John Singer Sargent en de beeldhouwer Daniël Chester French, die in 1920 het kolossale beeld van de zittende Abraham Lincoln maakte. De kunstacademie was op de zevende, bovenste verdieping van de oostelijke vleugel van de Grand Central Terminal op 89 East 42th Street in Midtown Manhattan. In 1927 ontmoette jij de schilderes Ethel Kremer. met wie jij bevriend raakte. Jij leerde haar het automatisme en zij werd door jouw biomorfe abstracties en erotische vormen geïnspireerd. Zij verkende haar onderbewuste met het automatisme en abstracte vormen. Zij trouwde met de Joodse advocaat Wolf Schwabacher, met wie zij twee kinderen kreeg; de schrijfster Brenda Webster en de advocaat Christopher. Ethel was in 1957 jouw eerste biografe.

In 1931 hingen er schilderijen van jou in de Downtown Gallery in NYC, waarvan Abigail Greene Aldrich Rockefeller het Cézanne-achtige stilleven 'Fruit' kocht. Zij woonde op 10 West 54th Street, in een herenhuis met negen verdiepingen. In 1933 was jij één van de eersten, die voor het Works Progress Administration Federal Art Project ging werken. Latere artiesten, die dat ook deden, waren o.a. Mark Rothko, Jackson Pollock, Diego Rivera, Alice Neel en Lee Krasner, de vrouw van Pollock. In 1935 tekende je een 3-jarig contract met de Guild Art Gallery op 37 West 57th Street, eigendom van de schilderessen Anna Walinska en Margaret Lefranc. Hier hield jij jouw eerste solo-expositie 'Abstract Drawings of Arshile Gorky'. De schilderes Corinne Michelle West was jouw muze en minnares, maar zij wilde niet met jou trouwen. Jullie gingen samen naar de musea en galleries. Zij had haar eerste solo-expositie in 1936 in de Rochester Art Club en door jou ging zij de artiestennaam Michael gebruiken. Op 30 juni 1948 trouwde zij met de filmmaker Francis Lee.

Jij was zeer goed bevriend met Willem de Kooning, die jij minstens tien jaar beïnvloedde. Jullie deelden samen een atelier. Jij was zijn aanbeden meester. Je had Willem voor het eerst bij Misha Reznikoff en Genevieve Naylor in Greenwich Village ontmoet. Jouw vriend André Breton noemde jouw schilderij 'The Liver Is the Cock's Comb' één van de belangrijkste schilderijën van Amerika en hij noemde jou een echte surrealist. Dit schilderij hing in de 1947 in de Galérie Maeght in Parijs, tijdens de laatste show van de surrealisten. In 1941 ontmoette jij Agnes Ethel Magruder (1921 - 2013), de dochter van admiraal John Holmes Magruder. Jij vond Agnes vertederend en jij bent in 1941 met haar getrouwd. Jullie kregen samen twee dochters, Maro en Yalda (Natasha). Maro werd een schilderes en zij trouwde met de beeldhouwer Matthew Spender, de zoon van de dichter/schrijver Stephen Spender en de schrijfster/pianiste Natasha Litvin. Matthew's zus is de actrice Elizabeth Spender.

In 1946 kreeg jij het zwaar voor jouw kiezen: jouw atelier brandde af, vanwege kanker werd er een colostomie gedaan en Agnes had een affaire met de Chileense schilder Roberto Matta, die abstract expressionistische en surrealistische kunst maakte en jouw vriend was. Roberto stimuleerde jouw eigenheid. Over de verbrande schilderijen deed je vrij laconiek, want alles zat immers nog in jou zelf. Jouw schilderijen werden somber en Agnes en jij maakten ruzie met elkaar. Je begon haar zelfs te slaan. In 1948 kreeg jij samen met jouw dealer Julian Levi een auto-ongeluk. Jullie waren dronken en Julian reed. Jouw nek was gebroken en jouw schilderarm was tijdelijk verlamd. Agnes verliet jou en zij nam de kinderen met zich mee. Zij gingen naar de moeder van Agnes. Jij belde haar en je zei haar, dat je zeker zelfdoding ging plegen. Agnes had jou acht maanden van de zelfdoding weten af te houden. Ze wist het, toen je meerdere keren met een touw over jouw schouders liep. 'Papa gaat een schommel voor jullie maken!', zei ze tegen de kinderen, 'ga maar naar hem toe!'. Ze had natuurlijk professionele hulp moeten inschakelen.

Jij bleef alcohol drinken en jij zag geen uitweg meer. Het uitzicht rondom het huis in Sherman leek op de bergen in Armenië. De eenzaamheid confronteerde jou met de dubbel en dwars opgedoemde trauma's uit jouw kindertijd en jeugd. Er was geen ontkomen meer aan. Je stond weer naakt tegenover jouw vreselijk verstikkende oerpijn. Jouw schilderij 'The Artist and His Mother' vermorzelde jouw onstuitbaar bloedende hart. Je had dat schilderij gemaakt via de enige foto uit 1912, die jij van jouw jeugd in Armenië had. De bloemen in jouw hand verwijzen naar jouw afwezige vader. Jij voelde jezelf nu een afwezige vader. Je was ernstig depressief en de historische spookbeelden hakten op jou in. Je voelde jezelf aan alle kanten tekort schieten. De kunst had jouw demonen niet verdreven, jouw trieste verleden niet weggevaagd of afgevlakt. Je had jouw eigen graf gegraven en het naderende noodlot rondgebazuind. De draaikolk zoog je naar onderen, recht in de bek van de meedogenloze haai, vermomd als pijnverlosser. Er is je niet geleerd hoe je jouw verdriet direct kon uiten. Door de shocks van de traumata heb je het spontaan kunnen huilen afgeleerd, de pijn verbeten en ingeslikt.

Op 21 juli 1948 pleegde jij zelfdoding door jezelf op Spring Lake Road in Sherman op te hangen. In het telefoongesprek met Agnes had je haar nog gezegd, dat je haar zou bevrijden. Je had jezelf moeten bevrijden door jouw pijn en verdriet aan iemand te uiten. Je schreef op een briefje 'Goodbye, my lovers!' en je ging naar het boshuis, zo'n vijf minuten lopen vanaf het woonhuis. Omringd door de vredige natuur heb jij jezelf opgehangen. Je werd 44 jaar en je bent in de North Cemetery in Sherman begraven. Volgens Agnes had jij totaal geen zelfcontrole. Volgens mij had jij emotioneel gezien juist teveel zelfcontrole. Maro was 5 jaar en Natasha was 2 jaar, toen jij een einde aan jouw leven maakte.

André Breton verbrak Roberto's connecties met de surrealistische beweging, omdat hij vond, dat Roberto indirect jouw zelfdoding had veroorzaakt. In 1978 hertrouwde Agnes met de schrijver/majoor Alexander Wallace Fielding, nadat hij scheidde van de schrijfster Daphne Winifred Louise Vivian, die van adel was en eerder getrouwd was met Henry Thynne, 6th Marquess of Bath, met wie zij vijf kinderen kreeg. Daphne's zoon Alexander George trouwde met de actrice Anna Abigail Gyarmarthy, met wie hij twee kinderen kreeg, Lenka en Ceawlin, die met het half-Nigeriaanse modemodel Emma Clare McQuiston trouwde, de eerste, bruin getinte markiezin van Engeland. Zijn ouders weigerden bij het huwelijk aanwezig te zijn. En dan te bedenken dat Alexander George ruim 70 maîtresses had en zijn huiskamers met zelfgeschilderde scènes uit de Kama Sutra versierde, waarvan Ceawlin enkelen verwijderde, wat kwaad bloed zette en de huwelijksboycot mede bepaalde. Alexander George overleed op 4 april 2020 in Bath door corona.

Jouw kleindochter Cosima Spender maakte in 2011 de aangrijpende documentaire 'Without Gorky', over de schok en het trauma, wat jij onbedoeld hebt achtergelaten.

Schrijver: Joanan Rutgers
18 februari 2021


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)