Na een grauw bestaan de zwarte bladzijde

(voor Gisela Elsner (1937 - 1992))

Jij bent geboren op 2 mei 1937 in Neurenberg, Beieren. Jouw moeder was Gertrud Elsner en jouw vader was Richard Elsner (1905 - 1994), een directeur bij Siemens. De concentratiekampgevangenen in Auschwitz en Lublin moesten voor Siemens werken, voor oorlogsproductie. De grote baas Hermann Werner von Siemens werd op 5 december 1945 gearresteerd, maar hij werkte niet mee en hij begon in 1948 weer aan het roer van Siemens te staan. In 1949 vestigde Siemens zich in het Palais Ludwig Ferdinand aan de Wittelsbacherplatz in München, waar ooit het ongeschonden, imposante Café Luitpold stond, waar Paul Klee en Wassily Kandinsky in 1911 Der Blaue Reiter oprichtten. Jij bent samen met jouw broer Richard en jouw zus Heidrun (Heidi) in Neurenberg-Erlenstegen opgegroeid. Heidrun is op 2 december 1948 geboren. Jij ging naar een kloosterschool en naar een Realgymnasium in Neurenberg, waar jij in 1957 afstudeerde.

Tot 1959 studeerde jij filosofie, Duitse studies en theaterstudies in Wenen. Vervolgens was jij een freelance schrijfster aan het Stambergmeer, in Frankfurt am Main, in Rome (van 1963 tot 1964), in Londen (van 1964 tot 1970), in Parijs, Hamburg, New York en München. Op 30 augustus 1958 trouwde jij met de schrijver/redacteur Klaus Roehler, geboren op 25 oktober 1929 in Thüringen. Klaus was een bohemien en jouw ouders waren tegen jouw relatie met hem. Nadat jij een plank met tuinkabouters in de tuinkabouterfabriek van Klaus' vader kapot liet vallen, ben jij door Klaus in het hooi ontmaagd. Op 21 januari 1959 werd jullie zoon Oskar Richard Robert Roehler geboren. Tijdens de zangerschap van Oskar probeerde jij abortus te plegen. Je werkte als prostituée om daar geld voor te bemachtigen. Klaus heeft jou geslagen, want hij wilde dat jij het kind kreeg. Jij weigerde Oskar borstvoeding te geven. Klaus zat bij de Hitlerjugend en daar was hij blij mee. Oskar noemde zijn vader later 'een nazi vermomd als linkse'. In 1958 verscheen het debuutboek 'Die Würde der Nacht' van Klaus. In 1963 zijn Klaus en jij gescheiden. Jij verliet ook Oskar. Oskar werd een filmregisseur, journalist en schrijver.

Jij hertrouwde met de antifascistische kunstschilder/schrijver Hans Platschek, geboren op 12 maart 1923. Hij was leraar aan de Hochschule für Gestaltung Ulm, in 1953 opgericht door o.a. Inge Aicher-Scholl, de zus van de verzetsstrijders Hans en Sophie Scholl van de Weisse Rose, die op 22 februari 1943 samen met Christoph Probst zijn vermoord. Hans werd 24 jaar, Sophie 21 jaar en Christoph 23 jaar. Ze zijn in de Begraafplaats van de Perlacher Forst begraven. Alexander Schmorell, Hans Leipelt en Marie-Luise Jahn van de Weisse Rose zijn daar ook begraven. In 1964 verscheen jouw debuutroman 'Die Riesenzwerge', waarmee jij direct beroemd werd en waarvoor jij de Prix Formentor kreeg. Je had een satirische blik op de hypocriete wereld van de na-oorlogse, Duitse samenleving, wat veel ophef teweeg bracht. In Oostenrijk werd het boek een tijd als gevaarlijk voor jongeren beschouwd. In 1968 verscheen 'Der Nachwuchs' en in 1970 'Das Berührungsverbot', waarin groepsseks voorkomt. Daarna volgden er nog zes romans, met als laatste 'Fliegeralarm' uit uit 1989. Verder publiceerde je nog twee essaybundels, drie hoorspelen en het opera-libretto 'Friedenssaison' in 1988.

In 1964 kreeg je de Julius Campeprijs, samen met Thomas Bernhard en Hubert Fichte, die op 8 maart 1986 door aids overleed en 50 jaar werd. In 1987 won je de Gerrit Engelkeprijs en in 1991 de Preis der Stadt Nürnberg. Jij hebt jezelf radicaal verzet tegen alle vormen van burgerlijkheid en jij was socialistisch en communistisch. In 1976 zijn Hans en jij gescheiden. Op 4 mei 1978 is jouw moeder Gertrud overleden. Op 5 mei 1981 heeft jouw zus Heidrun zelfdoding gepleegd en zij werd 32 jaar. In 'Abseits' uit 1982 heb jij over Heidrun en haar zelfdoding geschreven. Op 20 oktober 1991 overleed jouw vriend, de schrijver Ronald M. Schernikau, door aids. Hij woonde op de Cecilienstrasse 241 in Berlijn-Hellersdorf en hij werd 31 jaar. Jij leed onder economische problemen, literair falen en politieke desillusie. Jij raakte totaal geïsoleerd in jouw appartement op de Elisabethstrasse 8 in Schwabing, München. Jij bleef nog één nacht bij Klaus, die vanaf 1973 in Darmstadt woonde. Hij had net als jou nooit een diep trauma kunnen verwerken. Bij hem was dat een geliefde vrouw van hem, die door brand was overleden. Hij was alcoholist geworden.

Eind jaren tachtig heeft jouw uitgeverij Rowohlt Verlag het contract met jou opgezegd. Op 12 mei 1992 wilde jij een gekochte Dior-jas terugbrengen, wat geweigerd werd. Later werd jij dronken in een bar en ben jij op straat door een zenuwinzinking ingestort. Jij belandde in de Privékliniek Josephinum in de Schönfeldstrasse 16, 18 en 20 in Maxvorstadt, München. Jij moest van de nicotine en tabletten gaan afkicken, anders moest er een been geamputeerd worden. Op 13 mei 1992 pleegde jij zelfdoding. Na een laatste sigaret in het toilet ben jij op de vierde verdieping van de kliniek uit een raam gesprongen. Jij werd 55 jaar en jij bent in de Begraafplaats St. Jobst in Neurenberg begraven, bij jouw moeder en twee jaar later jouw vader.

Hans Platschek overleed op 9 februari 2000 in zijn appartement in Hamburg. Door een nog brandende Havana-sigaar is er brand ontstaan, wat hem fataal werd. Op diezelfde dag is in Darmstadt Klaus Roehler ook overleden. In 2000 verscheen de film 'Die Unberührbare' van jouw zoon Oskar, over de laatste fase in jouw leven. Met Hannelore Elsner (1942 - 2019), die jou speelt. In 2013 verscheen de autobiografische film 'Quellen des Lebens' van Oskar, waarin Lavinia Wilson jou speelt.