Het weergalmende genadeschot in de Notre Dame

(voor Antonieta Rivas Mercado (1900 - 1931))

Jij bent geboren als Maria Antonieta Rivas Mercado Castellanos op 28 april 1900 in Mexico-Stad, in het ouderlijk huis op de Calle de Héroes 45. Jouw vader was de architect/ingenieur/restaurateur Antonio Rivas Mercado, geboren op 26 februari 1853 in Tepic. Hij had aan de Lycée de Bordeaux gestudeerd en hij had architectuur aan de École des Beaux-Arts in Parijs en techniek aan de Sorbonne gestudeerd. Hij ontwierp in 1910 de overwinningszuil Monumento a la Independencia/De Engel van Onafhankelijkheid (Nike) op de Paseo de la Reforma in het centrum van Mexico-Stad. Nike is door de beeldhouwer Enrique Alciati gemaakt. Brons met een laag van 24k goud. Van 1903 tot 1912 was jouw vader de directeur van de Esculela Nacional de Bellas Artes op 22 Academia Street in Mexico-Stad. Jouw moeder was Matilde Cristina Castellanos Haff, geboren in 1869. Jij was één van hun zes kinderen. De anderen waren: Maria Emilia (1895), die na enkele maanden overleed, Alice (1896), Antonio (1898), die na enkele dagen overleed, Mario (1908) en Amelia. Van jongs af aan kreeg jij de beste opleiding en dansles. Op jouw 8-ste reisde jij met jouw vader naar Parijs en had jij graag balletles aan de Opera van Parijs gekregen, maar in plaats daarvan kreeg jij les in Engels, Duits, Frans, Italiaans en Grieks. Hij wilde jou niet alleen in Parijs achterlaten.

Rond 1910 zijn jouw ouders gescheiden en op 20 november 1910 begon de Mexicaanse Revolutie tegen de dictator/president Porfirio Díaz. Jij ging met jouw moeder en jouw zus Alice naar Parijs en in 1915 gingen jullie naar Mexico terug. Jouw vader wilde niet dat jouw moeder weer in het familiehuis ging wonen. Jij moest het familiehuis besturen, want jouw moeder was met een minnaar terug naar Europa gegaan. Op jouw 18-de trouwde jij met toestemming van jouw vader met de in Engeland geboren, maar in Amerika opgegroeide ingenieur Albert Edward Blair. Jullie woonden in een ranch in de staat Durango, waar veel schorpioenen zijn en waar veel westerns zijn gefilmd. Er worden daar ook mollen gegeten. Op 9 september 1919 werd jullie zoon Donald Antonio (Tonito) geboren. Jij wilde diverse keren van Albert scheiden, maar dat weigerde hij, waardoor jij periodiek depressief was. Tenslotte verhuisde jij naar Mexico-Stad en probeerde jij een scheiding te bewerkstelligen, maar dat mislukte. Jij probeerde ook steun voor Donald te krijgen. Op 3 januari 1927 overleed jouw vader in Mexico-Stad. Hij werd 74 jaar. Jij kreeg de verantwoordelijkheid en de zorg voor het ouderlijk huis en jouw broers en zussen.

Na het overlijden van jouw vader, moeder en zus Alice verhuisde jij met jouw zus Amelia en broer Mario van de Calle de Héroes 45 naar de Calle de Monterrey. Manuel Rodriguez Lozano was de schilderleraar van Amelia en zo leerde jij hem kennen. Jij financierde en bevorderde belangrijke, culturele projecten, zoals de oprichting van het experimentele Teatro Ulises op de Calle de Mesones 42. Dit deed jij samen met groepsleden van Los Contemporáneos, waar jij lid en mecenas van was. Met o.a.: de dichter/diplomaat Gilberto Owen Estrada, de schrijver/scheikundige Jorge Cuesta, die in 1928 met de romanschrijfster Guadalupe Marín trouwde, de ex van Diego Rivera, met wie hij in 1930 de zoon Lucio Antonio kreeg. Jorge en Guadalupe zijn in 1933 gescheiden. In 1938 vescheen Guadalupe's semi-autobiografische, erotische roman 'La Única', wat in Mexico jarenlang verboden was, wat een pluim is. Verder de dichter/toneelschrijver Xavier Villaurrutia, de homoseksuele schrijver Salvador Novo López, die later zijn haar fel oranje kleurde, gekleurde pakken en opzichtige ringen droeg. En de dichter Carlos Pellicer Cámara en de schrijver Jaime Torres Bodet, die op 13 mei 1974 in Mexico-Stad zelfdoding pleegde met een geweer en 72 jaar werd. Hij was o.a. beïnvloed door de briljant geschreven roman 'De Tempel van het Gouden Paviljoen' van de biseksuele Yukio Mishima, die op 25 november 1970 in Honmura-cho, Ichigaya, Tokio harakiri/seppuku pleegde, gevolgd door kaishaku (onthoofding). Yukio werd 45 jaar. Zijn kaishakoenin (hij, die de onthoofding uitvoerde) was Hiroyasu Koga, na drie mislukte onthoofdingspogingen van Masakatsu Morita, die ook seppuku pleegde en eveneens door Hiroyasu werd onthoofd.

De filmactrices Isabela Corona en Clementina Otero Mena waren ook lid van Los Contemporáneos, net als de schilder Manuel Lozano, met wie jij in 1928 een relatie begon, waarbij jij zijn homoseksuele relaties negeerde. Jij deed veel voor zijn carrière, maar jij had nooit een seksuele relatie met hem. Hij had een relatie met de kunstenaar Abraham Ángel, die op 27 oktober 1924 zelfdoding pleegde met een overdosis cocaïne, mogelijk per ongeluk. Hij was depressief en hij voelde zich vernederd en in de steek gelaten door zijn mentor en minnaar Manuel Lozano. Hij werd 19 jaar. Door jouw aanmoedigingen kwamen er literaire lounges en werd het Orquesta Sinfónica de México gevormd. Jij publiceerde in de tijdschriften 'Los Contemporáneos' en 'El Sol'. Jij was hopeloos verliefd op jouw vriend Manuel, maar dat was niet wederzijds. In 1929 had jij een liefdesaffaire met de politicus/schrijver/filosoof José Vasconcelos, die met Serafina Miranda getrouwd was, met wie hij twee kinderen had gekregen, José Ignacio en Carmen. José had meerdere liaisons, zoals met de Joods-Russische actrice/zangeres Berta Singerman. Hij had ook nog een langdurige relatie met de feministe Elena Arizmendi Mejia. Toen zijn vrouw Serafina in 1942 overleed, weende hij bitter en besefte hij wie zijn ware vrouw was geweest.

In de herfst van 1929 ontmoette jij Federico Garcia Lorca in de Columbia University. Twee charmante foto's resteren. In 1929 verloor jij jouw ouderlijke gezag en vluchtte jij met de 10-jarige Donald naar Spanje. In 1931 volgde jij de presidentskandidaat José Vasconcelos naar Parijs. In Parijs werkte jij als schrijfster en journaliste. Door de Mexicaanse wetten dreigde Donald van jou te worden afgepakt. Jij had geldgebrek en de met zichzelf ingenomen José steunde jou niet. Sterker nog, hij heeft jou afgewezen. Jij ontvreemde zijn pistool, wat hij altijd bij zich droeg. Op 11 februari 1931 pleegde jij zelfdoding in de Notre Dame de Paris. Op de bank voor het altaar van de Gekruisigde, met een schilderij van de gekruisigde Christus Jezus, heb jij jezelf met José's pistool in jouw hoofd geschoten. Jouw lichaam overleed. Jij werd 30 jaar.

In 1982 verscheen de dramafilm 'Antonieta' van Carlos Saura, waarin jij door Isabelle Yasmine Adjani (1955, Parijs) wordt gespeeld. In 2010 verscheen de opera 'Antonieta' van de componist Federico Ibarra Groth, met in de titelrol de mezzosopraan Grace Echauri, geboren in Guadalajara. Donald is in 2011 overleden. In 2020 verscheen het toneelstuk 'Antonieta, spook van de Notre-Dame' van Guillermo Schmidhuber. Vanwege jouw 'ontheiliging' van de Notre Dame, stuurde de regering van Mexico een beeld van de Maagd van Guadalupe naar de Notre Dame. Zij zagen niet de groteske eenwording met het lijden van de Christusgeest in jou. Zij zagen niet de symboliek van de zorgvuldig uitgekozen plek. Zij zagen niet hoezeer jij verlangde naar de troost en ontferming van Moeder Maria en Christus Jezus. Zij zagen niet de poëtische diepgang van jouw wanhoopsdaad. Zij wisten niet hoe zwaar depressief jij was en hoe alleen in jouw psychische ellende. Hoe jij jouw ouders, Alice, Antonio en Maria Emilia miste. En alle geesten, die jou dierbaar waren en zijn en zullen zijn. Kortom, zij zagen niet hoe jij God, de Heilige Liefdesgeest, de levende Maagd van Guadalupe, Maria Magdalena, Christus Jezus en Moeder Maria Ineen was.

Antonieta Rivas Mercado

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 41