Ginevra Di Marco - Seintes Maries de la Mer

Ginevra Di Marco is geboren op 15 juli 1970 in Florence. In het begin van de jaren 90 zong zij in de band ESP, net als Andrea Orlandini, die keyboardspeler bij de folkband Bandabardò werd. In 1993 was ze gast-zangeres op het album 'Ko de monde' van de band CSI (Consorzio Suonatori Indipendenti), wat succesvol was. Op het volgende album van CSI 'In quiete' zingt ze grotendeels met de leadzangeer Giovanni Lindo Ferretti 9!953, Cerreto Alpi). Ondertussen was ze samen met het CSI-lid Francesco Magnelli (3 april 1962, Florence) een solocarrière aan het uitstippelen. In 1999 verscheen haar debuutalbum Trama tenue', met naast de titelsong 'Canto di accoglienza', 'Lilith', '3', 'Neretva', 'Eclissi', 'Tempo di attesa', 'Le grandi scoperte', 'Voci di richiamo' en 'La sorgente del futuro'. Voor dit album kreeg zij de Targa Tenco en de Ciampi Award voor het beste albumdebuut. Zij werkte ook samen met Max Gazzè, Cristiano Godano en Marlene Kuntz. De laatste twee doen mee op haar album. Op 1 juli 2000 zijn Ginevra en de pianist/componist/arrangeur Francesco in Montespertoli met elkaar getrouwd. Zij kregen samen 3 kinderen; Jacopo, Viola en Alice.

In 2001 ging CSI uit elkaar, maar Ginevra begon een nieuw project met enkele leden van CSI, genaamd PGR, Per Grazia Ricevuta. In 2002 verscheen 'Concerto n. 1 Smodato temperante live'. In 2004 verlieten Ginevra en Francesco Magnelli PGR en gingen zij hun eigen weg. In 2005 verscheen 'Disincanto', en zij deed twee jaar de show 'Stazioni Lunari', bedacht door Francesco. Zij stelt zich open voor andere culturen en de populaire liederen van de landen rond de Middellandse Zee. In november 2006 verscheen 'Stazioni Lunari prende terra a Puerto Libre'. Zij zingt oude volksliederen, die in een nieuwe jas zijn gestoken. Met Francesco op de piano en Andrea Salvadori op de viool. In 2009 verscheen 'Donna Ginevra', met nog steeds ontdekte liederen uit een ver, vergeten verleden. Het album won de Targa Tenco 2009 voor de beste interpretatie. In 2011 verscheen 'Canti, richiami d'amore', in 2010 ontstaan door een live-kerstconcert in de basiliek van Santa Croce in Florence. Ginevra werkte samen met de wetenschapper Margherita Hack (1922 - 2013), met wie zij de liveshow 'The Soul of the Earth seen from the Stars' ontwikkelde, die 5 jaar succesvol in de theaters van heel Italië uitgevoerd werd.

Ginevra zong o.a. 'Amara terra mia' en 'Malarazza' van Domenico Modugno (1928 - 1994), bekend van 'Volare' (Nei blu dipinto di blu), waarmee hij in 1958 samen met Johnny Dorelli het Festival van San Remo won. In 1959 wonnen ze met het nummer 'Piove' (Ciao, ciao bambina). En ze zong 'Gracias a la vida' van Violeta Parra op 'Stazioni Lunari...'. 'Gracias a la vida' is een Chileens volkslied, wat door Violeta Parra is gecomponeerd en uitgevoerd op haar laatste album 'Las últimas composiciones' uit 1966. Violeta del Carmen Parra Sandoval was zwaar depressief en op 5 februari 1967 pleegde zij zelfdoding in Santiago de Chile. 'Gracias a la vida' is haar spirituele testament. Zij werd 49 jaar en zij is in de Algemene Begraafplaats van Santiago op de Av. Professor Alberto Zañartu 1996 in Recoleta begraven. In 2015 werkte Ginevra samen met de Chileense schrijver Luis Sepulveda en zijn vrouw, de dichteres Carmen Yanez, in de poëtisch-muzikale lezing 'Gedichten zonder thuisland', die ook in mei 2016 in de Sala dei Notari in Perugia werd uitgevoerd. In 2016 won zij de Maria Carta Award. Luis overleed op 16 april 2020 in Oviedo door corona en hij werd 70 jaar. Op 13 juni 1901 overleed de schrijver Leopoldo Enrique Garcia-Alas y Urena in Oviedo, de schepper van de roman 'La Regenta'. Hij werd 49 jaar. Voor de Kathedraal van San Salvador op Plaza de Alfonso II in Oviedo staat een standbeeld van La Regenta uit 1885, gemaakt door Mauro Álvarez Fernández (1945, Oviedo).

In mei 2017 verscheen 'La Rubia canta la Negra', gewijd aan Mercedes Sosa. Zij won er de Tenco Award 2017 als beste performer voor. In 2018 werkte zij met haar beste vriendin, de zangeres Cristina Donà, samen. In 2019 verscheen hun album en ze gingen tot 2020 op tournee. Op 23 augustus 2020 verscheen het tribute-album 'Quello che conta' (Wat telt), waarop zij liederen van Luigi Tenco zingt, wat geen vrolijke gast was. Luigi Tenco is op 21 maart 1938 in Cassine geboren. Hij was de geliefde van Dalida (Iolanda Cristina Gigliotti), die op 3 mei 1987 in Parijs met een overdosis barbituraten zelfdoding pleegde en 54 jaar werd. Luigi was bevriend met de anarchistische dichter Riccardo Mannerini uit Genua. Riccardo had een alsmaar erger wordende depressie en hij werd blind. Op 26 maart 1980 heeft hij in Genua in de sportschool van zijn vrouw, de dichteres/schrijfster Rita Serando, zelfdoding gepleegd en hij werd 52 jaar. Luigi's vriend, de zanger Gino Paoli (1934, Monfalcone), had een moeizame relatie met de actrice Stefania Sandrelli (1946, Rome), waardoor de vriendschap tussen Luigi en Gino werd verbroken. De dochter van Stefania en Gino is de actrice Amanda Sandrelli (1964, Rome). Op 27 januari 1967 heeft Luigi in San Remo zelfdoding gepleegd of is hij vermoord. Iets met het verschil tussen Luigi's Walther PPK en een mogelijke Beretta 70 met geluiddemper van een mogelijke moordenaar. Er is in ieder geval een kogel door zijn hoofd geschoten. Hij werd 28 jaar en hij is in Ricaldone begraven. Samen met Dalida deed hij mee met het San Remo zangfestival, maar hun nummer 'Ciao Amore Ciao' werd geschrapt. Dat zou de reden van zijn zelfdoding zijn geweest, wat natuurlijk nogal dubieus is voor zo'n ijzervreter, die hij was.

Ginevra Di Marco

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 128