De concentratiekamp-douches
Enkele jaren terug zijn we in de concentratiekampen Auschwitz -Birkeneau toegekomen, waar ook wat verder de fabriek, door de met Oscars bekroonde bioscoopfilm Schindlers List een inkijk van de geschiedenis weergeeft. Deze periode is gekenmerkt door meer dan 1600 kampen, vernietigingskampen, interneringskampen, reserveringskampen, verzamel- en doorgangskampen. Binnen de toenmalige Sovjetunie zijn er ook in de oorlog de Goelags.
Miljoenen mensen sterven in deze kampen. De Jappenkampen zijn ook actief waar wederzijds leed veroorzaakt is. Wanneer je kan lezen dat er vanuit de lage landen met voornamelijk meer dan honderdduizend Nederlanders sterven in de concentratiekampen val je even stil. Tachtig jaar lang telkens op 27 januari herdenken we het einde van de concentratiekampen Auschwitz -Birkeneau. Slecht is de toestand na de bevrijding van de kampen voor de thuislozen, staatlozen die jarenlang op een bestemming moeten wachten en in het ongewisse leven, ze zijn oeverloos gebleven, nu vergeten, amper besproken.
Tachtig jaren terug zijn er amper sanitaire voorzieningen in de huizen. Pas in de jaren zestig wint dit aan belang. 't Water stroomt dan uit de hemel terwijl men zich kan inzepen. Sproeikoppen in zoveel verschillende maten waar vriendelijk na het besproeien het afvalwater naar de riolen vloeien. Vanuit het schrobben van de huid, het bevochtigen van het hele lichaam, de doorweekte washandjes, handdoeken, stralen water, overvloedig vloeien, fris en monter de dag kan eindigen of beginnen. Warm water in wintermaanden, wat kouder fris in hittedagen. Mensen komen tot rust aan water.
Vanuit het georganiseerd spoorwegnet rijden vooral goederentreinen volgepropt met gevangenen zonder eten, drinken, toiletten, opeengedrukt, zonder zitplaatsen in dagenlange transporten naar de verspreide concentratiekampen. Deze omstandigheden waar de dodentol dan al oploopt, de urinegeur, de ontlasting, het gebrek aan zuurstof, wordt nijpender afgebeeld wanneer de krant "De Standaard" op 9 februari 2002 het kannibaliseren beschrijft van doden uit hongersnood. Na deze helse tocht komt men dan aan in een concentratiekamp.
Eerder heeft men daar al besloten, gezien de grote toevloed van mensen, kogels uit te sparen, snellere activiteiten te onderzoeken om het tempo van het uitmoorden te kunnen opvoeren. Vrachtwagens ingezet op diverse plaatsen waar de laadruimte gevuld wordt met koolmonoxide worden de eerste rijdende gaskamers. Overlevenden worden alsnog doodgeschoten.
Meerdere kampen verrichten gruwelijke medische experimenten. Ravensbrück waar fosgeen, een gifgas dat in de eerste wereldoorlog ingezet is voor chemische oorlogsvoering en waar de gevangen in een gesloten ruimte aan blootgesteld worden is daar een voorbeeld van. Auschwitz Birkeneau ontwikkelt zich tot een uitroei-industrie, waar onophoudelijk, zonder pauzes, op de beperkte oppervlakten van de kampen bij het toekomen gevangenen gedood worden. De ontmenselijking, de veters van de schoenen die de gevangen moeten samenbinden, het ontnemen van de weinige bezittingen, de lijken waar de laatste kostbaarheden zoals gouden tanden beroofd worden bij de werkende omgeving van crematoriums en de ondragelijke indringende stank.
Vriendelijk uitnodigend is het dan ook na de beleving van de transporten dat een douche wordt aangeboden. Misleidend in de omgang en met een smoesje waar de meesten niet eens beseffen dat ze vergast worden. Halsreikend naar het water waar ze ook hun dorst zouden kunnen lessen, ontstressen, de beproefde lichamen het zachte water zouden voelen, kijken ze verwonderd naar de sproeikoppen waar geen water zal uitvloeien. Beschreven is dat via dakluiken het dodelijke ontluismiddel Zyklon B pellets wat blauwzuur veroorzaakt in de besloten overvolle ruimte ingebracht zijn. Gevangen zoals in een sardienendoos, angstkreten, de verstikking, de doodstrijd doeltreffend toegepast is. Binnen een proces en opeenvolging aan een tempo waar bij het ontruimen nog levende lichamen verbrand worden. Beschreven getuigenissen van al voor de deportatie en latere overlevenden zoals Anne Frank, Etty Hillesum, Corrie Ten Boom, Pimo Levi, Elie Wiesel, en meerderen maken dat de feiten nooit ontkend kunnen worden. Aangenomen wordt dat er naar omvang ongeveer evenveel niet- joden als joden sterven in de concentratiekampen.
Duitsland is al tachtig jaren de vijand niet meer, integendeel. Onze huidige levensstandaard is gedeeltelijk aan hen te danken. Ondertussen weten we allen dat na de tweede wereldoorlog waar vooral burgerslachtoffers vallen er regimes en groepen zijn ontstaan die mensen gijzelen, uitroeien, martelen, meestal straffeloos gruwelijkere toepassingen uitvoeren.
Alles gaat weg en komt terug. Hopelijk blijft de wereldvrede de beoogde eindtermen.
Veiligheid, democratie, mensenrechten, welstand, vrede, gezondheid, blijven immers kwetsbare broze begrippen.
... De informatie werd bekomen na opzoekingswerk op het internet. ...
Schrijver: Erembrecht Niemandsland, 20 januari 2025Geplaatst in de categorie: oorlog