Blauwdruk Ik heb je een blauwdruk van mijn hart gegeven, maar je zei dat je liever een röntgenfoto van mijn gebroken voet had gewild, en mijn botten in het gips. Dit is hoe het altijd gaat tussen ons: 's avonds kom jij moe van je werk en vindt mij aan het raam, sterren vangend met open vingers, het huis ijskoud en mijn neus stijf en paarsig…

Het nieuws dat in oktober 2010 alle andere nieuwsberichten deed verbleken, was het plotselinge overlijden van zanger/acteur Antonie Kamerling door zelfmoord, slechts 44 jaar oud. Het is altijd weer verbijsterend en moeilijk te begrijpen als iemand, die ogenschijnlijk alles mee heeft in het leven toch niet meer verder kan en zijn leven beëindigd. Aan…

We weten allemaal niet waar we heen gaan die nacht in het tramhokje. Dus denk ik graag dat we allemaal hetzelfde denken die nacht in het tramhokje, weigeren aan te nemen dat we enkel in de kou staan om uit de kou te komen. Ik heb gezien hoe we seinen met ingeklapte paraplu's en gerommel aan sigarettenpakjes, hoe je aan de touwtjes van je regenjas…

I am Borg en weer is de schaduw over hem heen getrokken en weer heeft hij hem afgeschud en weer vond hij de weg naar de winkel met de flessen en zei hij: één fles graag of bij nader inzien toch maar allemaal en weer maakte hij de prak warm om ernaar te kijken en dronk hij alle flessen in zo min mogelijk teugen en weer vond men hem zonder…

Vitrine 's Ochtends breek ik een wijnglas ik zeg een ik bedoel mijn. Ik heb één wijnglas. Had, één. Alles is verschoven sinds ik ben verloren. Sinds mijn orde van achter het vertrek aan alles ruimen, sporen wissen, niet meer werkt. Nu spaar ik stukjes hem. De mens is een verzamelaar. Ik ben, en wat ik niet vastleg is niet gebeurd. Ik wil…

Jij hier ik nu wanneer opnieuw het oude wordt bezien, zodat het zich kan meten met een nu dat zich bijvoorbeeld vandaag tussen jou en mij heeft gespannen, (daarom niet meer of minder is) breekt dit dicht eindelijk open wat voor de wind al lang vrijspel betekende, voor ons slechts de herhaling van vragen die altijd zwanger wordend aan de eigen…

Over Gerd Leers, de Bulgaarse bungalow loser, de Maastrichtse 'schijn tegen' burgemeester, de man die zichzelf zo lief heeft dat hij louter nog in de derde persoon enkelvoud over zichzelf praat. ' Deze burgemeester staat hier voor u', en meer van dat soort larmoyante prietpraat. Gerd Leers de katholieke hypocriet met een ambitie als een uitslaande…

'O vogel, geef mij de kracht van je vleugels' W.T. Schippers Meeuwen Vanochtend vloog ik met meeuwen mee over de zee zacht op de wind gespreid de vleugels en ogen op golven gericht vanochtend vloog ik met meeuwen mee ons doel was ver van land verwijderd gebrul van branding onder luchtgebuitel vanochtend vloog ik met meeuwen mee we…

Hollands diep mijn vertaalprofesoor denkt dat mijn zinnen kraantjes zijn ik zwijg expres in alle talen naar waarheid naakt zegt hij poëzie stroomt hij knalt er een Hollandse lucht boven en de rokken van mijn moedertaal bollen op gaan breeduit staan mengen warm met koud vangen de luchtstroom een soort luilekkerland van Brussels kant illegaal…

Enige tranen Toen ik aan u dacht, schoten mij enige tranen te binnen. Buiten hing een grijs daglicht. De radio stond zachtjes aan. Ik staarde voor mij uit; er viel niet veel te zien, dus zag ik niets. Wel ontdekte ik een gevoel van ontreddering, dat gepaard ging aan een gevoel van eenzaamheid. Beide kwamen goed van pas, want nu ging ik mij…

Het schitterende ...En met de geur van water in de schaduw, een groene. Ik kantelde de bemoste stenen om de zilvervisjes weg te zien glibberen. Het was een droom over het plezier van omkeren, die wetenschap dat je van alle kanten... en dan toch niet verloren raken! De vrijheid om vanuit elk opzicht het uitzicht... Zoals dieren ruiken dat het gaat…

Schatplichtig Ze slaapt en dat is stil. Dan sneeuwt het in de kamers Van het huis waarin ik slaap met mijn vriendin. Ze ligt er naakt en wit, een ademende steen, Een groot en lastig beeld waaraan ik mij moet stoten, Een scherp gewicht dat ik moet drogen alle dagen, Alle nachten dat haar slaap me uit de slaap houdt. Ik ben met haar alleen.…

De eerste grondregel voor het studeren van de mens is dat men niet te veel moet nadenken. Dat zal u vreemd voorkomen, maar u zult zo dadelijk wel begrijpen wat ik bedoel. Door nadenken wordt een mens natuurlijk niet zo bijzonder verstandig. Als hij zo loopt te broeien over wat hij gadegeslagen heeft, dan komt er in de regel niet veel verstandigs te…

De wind De wind neemt de vorm aan van een deur De deur leidt naar een holle weg Weg van de ooit nabije dagen Die vervagen in de wind De wind die aait bemint niet Hij draait als een lus om een andere lus Heen en weer als een lint Dat niets verbindt Als nevel van leven verwaait lust Drijft over een lome vijver Waar de lucht wankelt en…

Van 1890 tot 1897 was Steiner medewerker van het Goethe-archief in Weimar. Directeur was daar Bernard Suphan (1845-1911). Over hem schrijft Steiner in Mijn Levensweg het volgende: Toen ik in Weimar kwam en in nauwer contact trad met Bernard Suphan, was hij een man die persoonlijk zwaar beproefd was. Twee vrouwen van hem, zusters, waren jong gestorven…

Verliefd Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandend as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op…

Moment Op een moment als dit heerst de schaduwzijde en voor de sombere blik van jaargetijde een papierdunne verbintenis van gemis. Omdat het zenuw raakt en het hart, achterlaten anders is dan achterblijven rollen de woorden als koorden van onthechtenis. Dit bericht is aan jou, want tijd bedriegt ons in herinnering van plaats, handeling…

Slapeloos 's Nachts als ik wakker word en niet weer in kan slapen raak ik je lichaam aan dat groot en slapend naast me ligt soms draai je weg van mij, vermoeid, alsof je zeggen wil dat ik mij heb vergist soms ook kom je dichterbij en lig ik op het licht te wachten met je warmte in mijn hals en ik denk dat ik je ooit verliezen moet -…

De geliefden Hij lag op de rotsen aangespoeld en droomde dat haar stem hem riep, zand dat over hem werd uitgestrooid en verwaaide. De zee legde zich neer aan zijn borst. Zijn hart was de broedplaats van kleurige vogels. De wind keerde terug. Een voor een stegen de vogels op, ze schreeuwden en vielen omhoog, hulpeloos werden ze opzij gesmeten…

Amsterdam Weer varen boten langs het raam. Ze zijn met vingertoppen te raken, varen veilig van eeuw naar eeuw recht op de haven aan. Een hoge stem zegt het ontstaan in drie talen, zo en niet anders is het gegaan met specerijen en slaven, de vrouwen stonden klaar onder hun fluwelen rokken en de mannen takelden liefde, liefde naar boven, stouwden…