Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Kattenbeschouwingen.

‘Ligt de kat in januari
al in de zon te branden,
zal ze in februari
bij de kachel belanden.’
(spreekwoord)


Of het nu buiten is in een streepje zon, of binnen in huis voor de brandende kachel: katten houden van warmte. En van mediteren, en ingetogen soezen. Dat doen ze gedreven, bijna plichtsbewust. En als het jachtinstinct jeukt, zo nu en dan, tijdens het korte waken tussen het lange, genietende slapen door, dan wordt er al eens een argeloze muis gevangen, of een koolmees. Of zelfs een mol, wanneer het zittend bespiegelen zich afspeelt vlak voor een molshoop en de mol zich juist een weg naar boven baant.

In elk geval, katten dommelen met plezier in, ganser dagen. Zonder schuldgevoel. Ook zonder vooruitblik naar wat komen gaat, want dat zien ze wel op het moment zelf. Ze zijn daar heel filosofisch over. “Ik denk, dus ik ben” nemen ze letterlijk. En al verwees de 17e eeuwse filosoof Descartes met die visie naar het menselijke bewustzijn en de complexiteit ervan; ik denk dat de stelling vooral opgaat voor peinzende katten. Daarom hebben katten recht op namen als Voltaire, Plato, Socrates of Agrippa en Erasmus…, vind ik.

De katertijd - en ook de mollentijd, maar dat is een ander lastig hoofdstuk - is weer flink op dreef, met krijsende vechtpartijen tussen rivaliserende katers. De meeste gecastreerde katten en gesteriliseerde kattinnen sleeën zachtjes de winter door. Ze laten de katerperikelen voor wat ze zijn en meppen indien nodig het vreemde katervolk de tuin uit. Daarmee is de kous af.

Katten raken zelfs niet verstoord door het tuinwerk dat er stilletjes begint aan te komen. Volgens hen worden die nutteloze tuinbezigheden, die ze uitvoerig ter plekke bestuderen, beoordelen en afkeuren, uitgevoerd door de ondergeschikte mens. De onvrije mens, die als een middeleeuwse horige van de landeigenaar (de kat, wat dacht u!), dag in dag uit in de weer is om het onmogelijke te presteren in de tuin, zodat hij gedurende een korte periode in de zomer tevreden kan blikken op een luttel moment van allesomvattende schoonheid. Of die er een roeping van maakt om van elk tuinseizoen een topmoment te maken, vastgelegd in stemmige kiekjes, genomen in moeilijke omstandigheden en met veel geduld en kennis.

Allemaal larie, volgens de kat. En tijdverspil ook. Om van het excuus maar te zwijgen, vindt ze, de smoes die de mens aanhaalt om het uitputtende tuinwerk te rechtvaardigen: dat het ontspannend is en de ‘zinnen’ verzet, het warrige hoofd leegmaakt en de weerstand verhoogt. Welke weerstand, mijmert de kat? Waarom het hoofd leegmaken en de zinnen verzetten, vraagt ze zich peinzend af?

Van één ding is ze zeker, dat het onzin is, al dat ontspannend werken in de tuin. Werken is sowieso uitputtend. Zelfs mijmeren vergt energie.
‘Niet te verwonderen dat die mens overspannen is en opgebrand’, knikkebolt ze, ‘burnout’.
Ze is ook met haar tijd mee, de kat.

Schrijver: Greet Berghmans, 24 februari 2007


Geplaatst in de categorie: dieren

2.7 met 6 stemmen 1.119



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)