Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Neologismen: blogkeren, en alfa-omegatiseren

Een nieuw woord gebruiken, dat spontaan is ontstaan, en iets uitdrukt dat gevoelsmatig wel in ons leeft, maar nog geen plaats heeft gevonden in de officiële woordenboeken, wordt al heel lang neologisme genoemd en na verloop van tijd heel dikwijls alsnog in de daartoe bestemde lexicografische naslagwerken opgenomen.

Vandaag zei ik spontaan hardop het nieuwe woord ‘blogkeren’. Dit onstond doordat iemand had gereageerd op één van de artikelen op mijn eigen weblog: Blikken Trottel leert Latijn, een bijdrage die u ook in de categorie Beschouwingen van dit weblog kunt vinden. Ten eerste had de reactie, die doorverwees naar een Belgische site, niets met de inhoud van het artikel te maken en de site in kwestie evenmin, en ten tweede was er een begeleidende regel van de web-beheerder, of hoe zo 'iemand' ook maar mag heten, dat het waarschijnlijk om een soort Spam zou gaan, en werd me geadviseerd deze afzender eventueel te blokkeren. De weg tot het blog kunnen afleggen en dan moeten keren, ging door me heen en zo ontstond heden en hier het 'nieuwe woord' blogkeren. Tot zover het ‘blogkeren’ in actieve zin.

Een tweede ervaring verhaalt van het ‘geblogkeerd’ worden. Ik ben op het gebied van weblogs, blogs — of hoe die fenomenen in nieuwerwetse, stadse fratsen-taal ook mogen heten — een groentje en ik vermoed dat ik dat de komende 156 jaar, die de rest van mijn leven zullen uitmaken, ook voor het grootste deel wel zo zal blijven. Doch daarom in het geheel niet getreurd.
Ruim twee weken geleden plaatste ik op een Belgisch schrijversweb een verhaal, dat ik eerder op Nederlandse schrijversblogs ook al had geplaatst.
Ten eerste omdat ik het zelf nog steeds een 'wonderbaarlijke belevenis' vind, die erin wordt beschreven, en ik daarom zoveel mogelijk weblezers de mogelijheid wil bieden daarvan kennis te nemen, en daarnaast omdat ik wel eens wilde zien hoe goed, of juist niet, het in de kring van dat bewuste weblog voor schrijvenden zou worden gelezen. Het verhaal, dat ook in deze elektronische krant te vinden is in de categorie Humor, is ooit bekroond met een prozaprijs, en nooit heeft iemand ook maar op enigerlei wijze inhoudelijk of qua taalgebruik de geringste aanstoot genomen. Wel ben ik er meer dan eens op aangesproken dat de inhoud dan wel leuk was, maar dat niemand die zou geloven, omdat deze vanzelfsprekend uit mijn dikke duim afkomstig moest zijn. Ook daarom niet getreurd.
Na een etmaal wilde ik wel eens zien hoe dikwijls het verhaal was opgevraagd en tot mijn niet geringe verbazing bleek dat dit al bijna honderd keer was: zoveel als op een Nederlands blog na drie-en-een-halve week. Ik dacht: "dan nog maar eentje" — ik heb er immers voldoende voorradig. Doch op dat moment verscheen er op mijn scherm heel kort een mededeling in een kader. Citeren kan ik de inhoud niet letterlijk, daarvoor was de tijd veel te kort. In ieder geval stond erin dat de redactie de klacht over de bijdrage in kwestie had ontvangen en dat er nader onderzoek zou plaatshebben. Men bedankte en passent de denunciateur.
En ja hoor, ik kon niet meer inloggen en dus ook geen nieuwe tekst meer laten opnemen. Ik had gelezen dat de gebruikers van het weblog in hoogdravende bewoordingen werden gewezen op de onderlinge hulp en op de mogelijkheid de assistentie van een redactie in te roepen. Tweemaal heb ik erom gevraagd om mij weer toe te laten. Tweemaal bleef het stil. "Nou ja, dan maar niet", dacht ik; mijn door ‘alfa-omegatiseren’ — ha, nog een neologisme (?) — uitgewerkte belevenissen kan ik wel elders kwijt, en anders maar helemaal niet. Ik heb in bijna een halve eeuw zo ontzaglijk veel gepubliceerd, in, zij het vrijwel uitsluitend gedrukte, media in binnen- en buitenland, dat ik over zoiets niet van slag zal raken.

Dus schreef ik een derde elektronisch briefje aan de beheerders/redacteuren met het verzoek om dan ook mijn gegevens uit de lijst van auteurs weg te halen en eveneens het 'aanstootgevende' verhaal te verwijderen.
Inmiddels zeg ik al: uiteraard is er niets gebeurd. Er kwam ook nu niet de geringste reactie: actief noch passief. Kortom, het onfatsoen viert ook bij redacties hoogtij, zij het niet alle, want ik heb ook goede ervaringen, zoals met onder meer nederlands.nl, dit, uw bloedeigen bron van levendige leesmogelijkheden. Sommige (kranten- en tijdschriften-)lezers waren echter ook al, en veel eerder, tot een zelfde conclusie gekomen.


Zie ook: http://www.bloggen.be/cultuursfinx/

Schrijver: Heinz Wallisch, 19 juni 2007


Geplaatst in de categorie: taal

3.7 met 3 stemmen 836



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)