De uitzonderlijke kleurenrijkdom van twee geisha's

Geisha’s

Hoe lang is het inmiddels geleden dat u een mooie geisha bent tegengekomen? Het zal niet driemaal per week zijn gebeurd, neem ik aan, tenzij u net diegene bent, welke jarenlang in het heel Verre Oosten werkzaamheden heeft verricht ter meerdere glorie van ons volk en het daarbij behorende vaderland. En misschien was u niet eens op de bon geslingerd, en naderhand tot een fikse geldboete veroordeeld, als u het had bestaan om te beweren dat de Hoofdvrouwe van dat éne Lage Land bij de Zee een geisha is. Helemaal niet als u de beschikking had gehad over de afbeelding, die wij hieronder presenteren van twee geisha's tegelijkertijd. En waarom ook niet? Schoonheid is, net als zo menig ander strevenswaardig element in ons bestaan, en al zeker binnen het kader van de veelzijdigheid in de kunsten, volstrekt ondeelbaar.
Beeldend kunstenares Annelies van Gils toonde deze beide dames op haar website — http://www.mijnkunst.punt.nl — en ik werd onmiddellijk gegrepen, ja, ik mag gerust zeggen: aangegrepen, door de kleurenrijkdom. Het betreft een schilderij in acrylverf van 100 cm x 120 cm, en het is meteen het grootste werk, qua omvang, van deze kunstenares tot dusver.

Trompettiste

Haar kleurgevoeligheid, in combinatie met haar sterk ontwikkelde Fingerspitzengefühl, leverde reeds meer veelzijdigs op qua koloriet, waarvan ik dankbaar gebruik heb gemaakt, bij voorbeeld de kunstenares als Trompettiste, optredend in wat zij omschrijft als een dweilorkest: een door haar zelf met pasteltinten bewerkte foto, die uitstekend past in een artikel over de Trompet, dat ik precies op dat moment onder handen had voor de onlangs gestarte website van het Nederlandstalige muziektijdschrift ‘Mens en Melodie’. Annelies was direct bereid mij dat ingekleurde object voor mijn artikel af te staan. U kunt dat bekijken op http://www.mensenmelodie.nl onder het hoofdstuk Instrumenten. Het is zo’n fraaie afsluiting, niet alleen van de tekst of van de illustraties op zich: een historische trompet, een eigentijdse en dan die van en met Annelies. Het toont eveneens dat er meer kan worden gedaan met het muziekinstrument trompet dan het virtuoze concert van Joseph Haydn (1732-1809) of dat van George Frederic Händel (1685-1759) te spelen, of — maar dan toch echt samen met iemand anders — het dubbelconcert van Domenico Cimarosa (1749-1801).

Meer schoonheid

Dat Annelies van Gils tot de categorie van de betere kunstenaars behoort, moge ook blijken uit haar uiltje van speksteen, driedimensionaal, 20 cm hoog, waarvan één kant abstract gehouden. Waarlijk schitterend, maar een uil, groot of klein, kan ik er niet in herkennen, de schoonheid daarentegen weer wel. En daar gaat het immers in eerste instantie om, in ieder geval in haar vak. Het pedagogische element, dat eveneens van kunst dient uit te gaan, komt vanzelf als men eenmaal door de schoonheid is gegrepen. Kijkt u vooral zelf eens wat ze allemaal te bieden heeft.