De realiteit is boeiend genoeg

Wetenschappers vinden de realiteit boeiend genoeg, de leek houdt van spektakel, onmogelijkheden, zwevende supermannen.

Zouden realisten gruwelen van thrillers waarin onmogelijkheden gebeuren? In technische recherche films lopen acteurs tien keer langs een plek. Als het onderzoek is vastgelopen ontdekken ze, de elfde keer, een haar.

Wetenschappers vinden het niet zinnig te schrijven over niet concreet te maken gevoelens. Gevoelens zijn: onmeetbaar, subjectief, dwaalsporen, gedrochten. Het zijn nuttige dingen voor iemand persoonlijk, althans als hij ze probeert te doorgronden en ze goed gebruikt.

Waarom zoeken we schandalen, complottheorieën, ongelukken en rampen? Geesten en goden?
Spoken.

Wat moeten we met op tekst gezette emotie?
Emotietelevisie brengt miljoenen op. Dat is tenminste zittend op de rug te consumeren.

Iemand die de realiteit bestudeert zou zich hoogstens kunnen laten meeslepen door speculatieve ideeën. Die dienen om het onderzoek op gang te houden.
Zoals een haar bij de elfde passage van de crime scene.

Het is ingewikkeld genoeg onszelf te begrijpen.

Wat moeten we met een ‘Goddelijke Komedie’ of een ‘weddenschap met de duivel’,
het huilen van een vrij ontvoerd geweest kind dat nu in de puberteit is?

Maar juichen, huilen en rouwen zijn realiteit.
Iemand die anderen kan laten huilen door uit zijn duim te zuigen, staat op een voetstuk.

Verzinsels zijn zelfs realiteit.
Alles is realiteit.

Fictieve kosten buigen beslissingen om.
Verwachtingen maken afwachters en versnellers.
Perspectieven duwen en trekken.

De realiteit draagt een enorm gewicht aan ballast. De realiteit weegt zwaarder dan nodig is.

We zoeken de eigenschappen van de realiteit. We denken ruim om haar eigenschappen aan te vullen of aan te passen.
Liefde is romantiek. Liefde is lust. Liefde is berekenend.

Als het beeld past, verdwijnt onze flexibiliteit.
‘Elke maand vijftienduizend erbij. Elke maand een andere vlam. Elke maand een offerande.’
‘Steeds die ellebogen en vlotte babbelaars, altijd die zakkenvullers en asielzoekers.’

De realiteit past zich aan ons aan.
Bebouwing van de aardkorst toont de aanpassing van de realiteit aan. Tenzij wij onderdeel zijn van iets immens.

Zichzelf voor de gek houden is de gangbare, objectiviteit zoeken de frustrerende manier van veranderen.
Wie ontkent zichzelf voor de gek te houden, besodemietert niet alleen zichzelf.

Wetenschap heeft al moeite met waarheidsvinding.
Statistiek maakt alles meetbaar. De waarheid van percentages en uitzonderingen.
Modellen zijn asymptoten naar de waarheid.

Wij staan, lopen, liggen en slapen op asymptoten naar de waarheid.

Wetenschap is een lopende discussie. ‘De huidige staat van kennis’ is een noodzakelijke toevoeging aan elke conclusie.

Een wetenschap van onszelf bestaat niet. Psychologen naderen van buiten. Wij komen er niet uit.

“Ken u zelve: maak een model van uzelf.”
Ergernis en genieting, frustratie en plezier verraden wat we zijn.

Objectief gezien zijn wij de te vinden onbekenden in het onduidelijke verhaal dat de werkelijkheid heet. Zolang niet alle onbekenden gevonden zijn, moeten we werken met theorieën en speculaties. Hierdoor is de realiteit boeiend. Er valt nog heel wat uit te halen.

Welke invloed heeft de manier waarop we de realiteit zien?
Natuurvolken nemen alleen van de aarde wat ze nodig hebben.
Wij niet dan?

Twee verdiener, twee auto’s!
Televisie voor nieuws en afleiding.
Vakantiekilometers tegen de sleur.

Elk standpunt heeft een wetenschapper.
De milieubeweging heeft bewijzen, de technologische vernieuwers bewijzen klimaatneutrale oplossingen.

De wetenschappelijke realiteit is doorgedrongen tot in onzichtbare dimensies en tot op enkele nanoseconden van het ontstaan van ruimte en tijd. Daarmee worden zelfs de lekenspoken getart. Het laboratorium is zo groot als het gehele al.

De aarde is 4,6 miljard jaar. Onvoorstelbaar. Als de aardse leeftijd als een jaar voorgesteld wordt, dan is 277 dagen geleden het leven begonnen te leven. De dieren kwamen pas 244 dagen later het land op. Vijf dagen geleden stierven de dinosauriërs uit. Homo Erectus onderwierp 2 uur geleden het vuur. Ik word geen seconde oud.

Het heelal is 14,3 miljard jaar oud. Dat betekent dat het heelal zeker 1,35 x 10^23 kilometer groot is. Hoe groot is dat?
De diameter van de aarde is 12756 kilometer. Een model van het heelal met een aarde van 1 cm zou nog steeds onvoorstelbaar zijn. De zon zou bijvoorbeeld een diameter van 1,1 meter hebben, de afstand tot de zon zou 117 meter zijn. De afstand naar de gedegradeerde Pluto zou 4,6 kilometer zijn. De dichtst bijzijnde ster zou nog steeds 31935 kilometer ver weg staan. Het heelal zou minimaal 1,1 x 10^5 Tm groot zijn (1 terameter is 1 miljard kilometer). Om de afmetingen van het heelal voorstelbaar te maken, moet de afmeting van de aarde onvoorstelbaar klein gemaakt worden.

Wetenschappers hebben mogelijkheden te over om met beide benen van de grond te komen.

Het vertier blijft trekken:
de verduisterde disco met slingerlampen en ritmische geluiden;
de gemotoriseerde skelters met snerpend lawaai en scheurend rubber;
de omgetoverde werelden, gevuld met achtbanen en spookhuizen.

Verbeelding en angsten oefenen hun invloed onverminderd uit.
Er wordt meer gedacht aan de zorgen voor morgen dan de realiteit van vandaag.
Er wordt meer aandacht besteed aan de plannen voor volgend jaar dan aan de verplichtingen en kansen van nu.

Zorgen verdwijnen door vandaag de realiteit te maken.

Een reclamespot: “Vandaag is ….” Er volgen een aantal ellendige zaken en tot slot de raad vandaag te vergeten. “Vergeet vandaag, morgen nieuwe voorstellingen.” Morgen is er nieuw vertier, morgen zijn er nieuwe mogelijkheden, morgen is alles mogelijk.

Vergeet nooit: morgen beleven we pas als die vandaag geworden is.
Gisteren beleefden we in de realiteit, morgen beleven we in de realiteit. Er zijn geen andere mogelijkheden dan de realiteit.

De inspanningen om de realiteit juist te zien zijn meer dan gerechtvaardigd.
Een juist beeld van de realiteit maakt het verleden minder pijnlijk en de toekomst minder bedreigend.

De realiteit is vandaag.
Vandaag maken en ondergaan we de realiteit.
Wat gisteren het geval was, is vandaag het geval en zal morgen het geval zijn.

Dingen die we kunnen veranderen zijn klein in de realiteit.
Hoe we de realiteit zien en ervaren kunnen we veranderen.
Dat moeten we vandaag doen, nu kunnen we de realiteit veranderen.