Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Pien Storm van Leeuwen: Verstreken tussen paletmes en penseel

Verstreken tussen paletmes en penseel

(bij 'Titus aan de Lezenaar', Rembrandt van Rijn)

Met aarden fijngewreven, in oliën gelengd
grondt vloeiend vaste hand laag over laag
donker omber-schaduwend het kind omvat

rondom gezicht en handen - het peinzen
gepenseeld in sober licht gevouwen -
vonkt losser toets het rossig haar
speelt tafelrood in mouwen

langs lemmet laat de lezenaar zich schrijven
in veeg en streek de toon gezet
ijkt oer de huid van veelgewreven hout

de zoon - vertrouwd met geuren en gebaren
een oog dat scherp hem schouwt - dwaalt
weg van pen en schrift, staart zoekend
zijn gedachten langs, keert in naar eigen boek

de laatste hand nauwkeurend nog gelegd
aan doek, het ogenblik verstreken tussen
paletmes en penseel, verstilt, leeft voort
in tijdloos, teder beeld.

Pien Storm van Leeuwen is woonachtig in Chaam, nabij een bosrijke omgeving; Chaamse Bos, Prinsenbos.
Ze is zeer verbonden met het oude Brabantse land, wat doet vermoeden dat ze een echte Brabantse is, ze woont even buiten Chaam midden in een mooie, rustgevende natuurlocatie, met het uitzicht op o.a. het kerktorentje van Chaam. Ze wil haar leeftijd niet verklappen, omdat ze beoordeeld wil worden op wat ze maakt en ze voelt zich leeftijdloos.
De foto's beoordelend schat ik haar op begin vijftig en ze is daarbij slank en knap gebleven, ze lijkt zelfs wat op Meryl Streep, diezelfde liefdevolle blik vol mededogen.

Ze publiceerde o.a. in: Gierik/NVT, Brabant Literair, Leydraden, Brabant Landschap, Factor K, Brabants Dagblad en BN De Stem.
In 2004 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Zinder' bij uitgeverij Ceedata in Chaam. Het handelt over intens genieten van de wereld om ons heen, een levenskunst die zij volop verstaat en in kunstvormen uitgiet.
Naast dichteres is ze een voorvarend beeldend kunstenares, die vooral werkt met sculpturen en picturen; zo maakte ze bijvoorbeeld een kring van twintig keien, synoniem voor de twintig eeuwen christendom. Ook maakte ze honderd wuivende waterhanden in een Bredase vijver en mystieke, reusachtige figuren in het landschap.
Ze is vooral beroemd geworden vanwege haar 'poosplaatsen', poëziebanken en dichtstenen op wandel- en fietsroutes. 'Poosplaats' is een neologisme, een mix van verpozen, poëzie en plaats. Er zijn inmiddels minstens vijftig poosplaatsen in Brabant. Ze wil graag een baan van poosplaatsen door heel Brabant maken. Ze is al begonnen met een kunstpoëzieroute langs de rivier De Dommel.
Ze maakte een Cittaslow-kunstwerk voor Alphen-Chaam. Cittaslow staat voor duurzaamheid, groen, rust, behoud van de eigen identiteit, het cultureel erfgoed en met streekproducten. Het is in 1999 bedacht in Italië vanuit de slow-foodbeweging.
Ze droeg samen met andere dichters gedichten voor tijdens de Internationale Plein Air Aan De Mark, in het Markdal ten zuiden van Breda, een gebeuren dat zij heeft opgezet, met een knipoog naar het verleden, toen rijke dames van adel hetzelfde deden. Dit is al enkele jaren een groot succes.

Ze won in 2010 de Brabantse Bokaal, een prijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds voor inspirerende vrijwilligers, die zich op uitzonderlijke wijze inzetten voor de Brabantse cultuur en natuur. Pien kreeg deze prijs, omdat ze in diverse projecten geschiedenis, poëzie, muziek, beeldende kunst, natuur en monumenten heeft verenigd. Ze kreeg de prijs uit handen van de Commissaris van de Koningin Wim van de Donk.

Maar belangrijker was de verschijning van haar tweede bundel in dat jaar. Bij uitgeverij Van Kemenade verscheen de bundel 'Geheimend Blauw', met een mooie blauwe zee op de cover. 'De lichtval in de natuur, het lijnenspel, het beweeglijke van water, dat kan me eindeloos boeien!', zegt ze.
Ze is gepassioneerd bezig met dichten en schilderen, ze zegt dat ze nog lang niet naar een cruiseschipreis verlangt. In 2011 was ze present bij LandArt Diessen en er werd een witte steen met een gedicht van haar geplaatst als oorlogsmonument.
Ze stond in de bloemlezing 'Tussen heimwee en verlangen' en ze maakt ook zijdebeschilderingen.

'Weids eindert zee van verten nabij, eender en anders herhaalt zich het water, belijdt ons haar diepten bezonken in blauw, ijvert geheimend in golven langszij, maakt ons dansers in branding van eindeloos tij'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.3 met 3 stemmen 144



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)