Hoe dodelijk vuur je pijnlijk wakker schudde

(voor Ingeborg Bachmann (1926 - 1973))

Je bent geboren op 25 juni 1926 in Klagenfurt. Je vader Mathias Bachmann was een leraar en later een directeur op een middelbare school. Je was het eerste kind van hem en Olga Haas. Op je twaalfde zag je de nazi's in je woonplaats. Je eerste, korte verhaal 'Die Fähre' verscheen in het weekblad 'Kärtner Illustrierte'. Je studeerde filosofie, psychologie, Duitse filologie en rechten aan de universiteiten van Innsbruck, Graz en Wenen. In 1950 studeerde je af aan de universiteit van Wenen met het proefschrift 'De kritische ontvangst van de existentiële filosofie van Martin Heidegger'. Je proefschriftadviseur was de filosoof Victor Kraft. Je werd doctor in de filosofie.

In die tijd had je een liefdesrelatie met de dichter Paul Celan. Daarna werkte je als redactrice en scenariste bij het geallieerde radiostation Rot-Weiss-Rot. Door die baan verkreeg je een overzicht van de hedendaagse literatuur en had je een goed inkomen, waardoor je prima literair werk kon leveren. Je eerste hoorspelen werden bij dit radiostation uitgezonden. Je literaire carrière werd versterkt door je contact met Hans Weigel, een Joodse schrijver/criticus, en de leden van de invloedrijke, literaire vereniging Gruppe 47, met o.a. Heinrich Böll, Erich Fried, Günter Grass, Erich Kästner, Peter Handke, Ilse Aichinger, Hans Magnus Enzensberger, Marcel Reich-Ranicke en Paul Celan.

In 1953 verhuisde je naar Rome, waar je jarenlang gedichten, essays en korte verhalen schreef. In datzelfde jaar verscheen je eerste dichtbundel 'Die gestundete Zeit', waar je de Gruppe 47 Preiss voor kreeg. Samen met de Duitse componist Hans Werner Henze, die vanwege de homofobie in Duitsland naar Italië was verhuisd, maakte je de opera 'Der Prinz von Homburg', 'Serenades en Arias' en 'Choral Fantasy'. Hans was veertig jaar de partner van Fausto Moroni en hij woonde in de afgelegen villa 'La Leprara' op de heuvels van Marino. Jij woonde met Hans op het eiland Ischia, in Napels en in Rome. Jullie verbleven ook een tijd in de Harvard University in Amerika.

Je schreef rond 1955 onder het pseudoniem Ruth Keller politieke columns in de Westdeutsche Allgemeine Zeitung.

In 1958 ontmoette je in Parijs de Zwitserse schrijver Max Rudolf Frisch, die 15 jaar ouder was. Jullie kregen een liefdesrelatie met elkaar. Hij woonde met jou in Rome en hij bleef voortdurend vreemd gaan, zoals hij gewend was. Toen jij ook wilde vreemd gaan, werd hij walgelijk jaloers. Rond 1960 reisde je door Egypte en Soedan. In de zomer van 1962 ontmoette hij Marianne Oellers en verbrak hij de relatie met jou. Als dodelijk vuur. Naast Rome woonde je vanaf 1962 in Berlijn, München en Zürich. Dit was uiterst traumatisch voor jou. In 1964 ging hij met de 28 jaar jongere studente Marianne in Rome samen wonen en jij ontving in dat jaar de Berlijnse Critics Prijs en de Georg Buchner Prijs. Eind 1968 zijn Max en Marianne met elkaar getrouwd en jij kreeg dat jaar de Oostenrijkse Nationale Medaille. In zijn roman 'Gantenbein' is een hoofdpersoon door jou geïnspireerd.

Je leefde nogal teruggetrokken. Je was lid van een commissie tegen atoomwapens en je ondertekende een verklaring tegen de oorlog in Vietnam. De filosofie en de grenzen van de taal brachten je bij de filosoof Ludwig Wittgenstein, wiens 'Tractatus Logico-Philosophicus' je relatie met de taal volop heeft beïnvloed. Hij zette Heidegger bij jou in de schaduw. In het voorjaar van 1973 gaf je enkele lezingen in Polen en bezocht je de concentratiekampen Auschwitz en Birkenau.

In de nacht van 25 en 26 september 1973 stond je slaapkamer in brand door een ongedoofde sigaret. Je werd met ernstige brandwonden naar het Sant 'Eugenio ziekenhuis gebracht. Daar had je ook te kampen met afkickverschijnselen inzake je barbituratenverslaving, wat de artsen niet wisten en wat mede je overlijden kan hebben bepaald. Op 17 oktober 1973 overleed je, drie weken nadat je zwaar verbrand was tijdens een brand in je appartement in Rome. Je werd zevenenveertig jaar en je bent begraven op de Annabichl begraafplaats in Klagenfurt.

Ingeborg Bachmann Ha Hans Werner Henze Max Frisch

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 90