Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Kurz koerst op de overwinning aan

Vandaag zijn er in Oostenrijk vervroegde verkiezingen en het ziet er sterk naar uit, dat de 31-jarige Sebastian Kurz van de ÖVP de buit gaat winnen. De FPÖ gaat ook flink stijgen. Wat Wilders niet gaat lukken en wat Marine Le Pen vooralsnog niet is gelukt, lijkt deze jongere variant ineens met gemak waar te maken. Volgens de peilingen is het hoogstwaarschijnlijk dat hij de nieuwe Bondskanselier wordt. Hij is voor extreem strenge immigratiewetten en absoluut tegen de islamisering. Hij is de Oostenrijkse Thierry Baudet en hij schijnt een soort politiek wonderkind te zijn.

Sebastian is geboren op 27 augustus 1986 in Wenen. Zijn moeder Elisabeth Kurz is een lerares en zijn vader Josef Kurz is een technicus. Hij groeide op in de wijk Meidling, 12. Wiener Gemeindebezirk. Hij is duidelijk bij de allerrijksten opgegroeid, een kenmerk wat hij met Donald Trump gemeen heeft. Ik zeg niet dat daar geen beschaving uit voort kan komen, maar het vloekt in vele gevallen wel met een gezond wereldbeeld en solidaire humaniteit met minderbedeelde mensen. Sebastian woont nog steeds in de wijk Meidling.

Van 1996 tot 2004 studeerde hij aan het Bundesgymnasium en het Bundesrealgymnasium Erlgasse. Daarna vervulde hij zijn militaire dienstplicht. In 2009 werd hij voorzitter van de jongerenafdeling van de conservatieve, christendemocratische, Oostenrijkse Volkspartij (ÖVP). Van 2010 tot 2011 zat hij in de Weense gemeenteraad. Van april 2011 tot december 2013 was hij staatssecretaris voor Integratie. Sinds december 2013 is hij minister van Buitenlandse Zaken, waarbij hij de portefeuille Integratie vertegenwoordigt. Op 14 mei 2017 werd hij de partijleider van de ÖVP.

Met zo'n flitscarrière vertolkt hij blijkbaar de mening van nogal wat Oostenrijkers. Hij speelde serieus met het idee om een Grieks eiland voor alle immigranten te realiseren. Het populisme gaat vandaag hoogstwaarschijnlijk zegevieren in Oostenrijk. Veel Oostenrijkers zijn al die vreemdelingen uit verre landen en de oprukkende islamisering spuugzat.

Sebastian is al vanaf zijn 18-de met zijn blonde jeugdvriendin Susanne Thier, die bij het ministerie van Financiën werkt. Zij wordt dus de first lady, wanneer ze vandaag de ambtswoning van de Bondskanselier veroveren en daar wijst alles op. Sebastian wil zijn privéleven graag strikt gescheiden houden van zijn politieke loopbaan. Het lijkt wel een Sissi-achtig sprookje, maar achter de schone schijn liggen de vele slangenkuilen verscholen. De souplesse van landen als Duitsland, Italië, Nederland, Zweden en Frankrijk jegens immigranten gaat hiermee een behoorlijke deuk oplopen. In sommige gevallen is dat uiterst wenselijk, daar er ook tuig naar binnen glipt, dat diefstallen en vernielingen aanricht. In Zweden is de politie zelfs de dupe van onterecht naar binnen geslopen schorriemorrie.

Toch zullen we als beschaafde, Europese landen achter een rechtvaardig, humaan beleid moeten blijven staan en dat niet willen minderen, omdat diverse uitzonderingsgevallen de immigranten in een kwaad daglicht zetten. Het is vaak een dunne lijn tussen populisme en neonazisme, dat enkel van nationalistische belangen uitgaat. Rijke Europeanen gaan vaak wel graag naar verre landen om daar vakantie te vieren, maar als er mensen uit verre landen naar Europa willen komen, dan sluiten ze liever de grenzen en weigeren ze ineens vermengingen. Allemaal uit angst om hun weelderige posities en buitensporig hoge levensstandaarden te moeten verliezen.

Het is die gelikte gladjakker Sebastian alleen maar voor de wind gegaan in zijn verwende leventje en dat wantrouw ik. Hij verdedigt de Weense rijkdom, waaraan hij verslaafd is. Die wirwar van kostbare paleizen vol exorbitante kunstwerken en de vele droomparken. De chique restaurants en het elitaire uitgaansleven. Zijn liefdesspel met zijn geliefde Susanne onder frisgeurende lakens op peperdure, ongestoorde plekken. De keurige gesprekken met zijn familie en vrienden, die al even dandy-achtig als hij zijn. Waar ze gezamenlijk volhouden, dat ze geen vervuilde, vervuilende baneninpikkers/uitkeringstrekkers over de vloer willen hebben.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: politiek

3.8 met 4 stemmen 99



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
16 oktober 2017
Eigenlijk vind ik dat iedereen het recht zou moeten hebben om met zijn of haar geliefde onder frisgeurende lakens het liefdesspel te bedrijven op ongestoorde plekken. Maar ik snap je punt. Hij doet het op peperdure plekken. Dat is natuurlijk niet eerlijk.

Eigenlijk zou iedereen tenminste één keer in zijn of haar leven het recht moeten hebben om met een geliefde op een peperdure plek tussen satijnen lakens de liefde te bedrijven. En dan echt iedereen. Iedereen in de bijstand of met welke uitkering dan ook. We maken een wet dat iedereen daar één keer recht op heeft. Betaald van onze eigen duurbetaalde belastingcenten.

Of we gooien 10 procent extra BTW op ongezond voedsel, fastfood, snoep enz. en daar betalen we het van. Aan leeftijdsdiscriminatie doen we niet, men moet 18 jaar of ouder zijn, en 98 jaar of ouder mag ook. Indien men zelf geen geliefde heeft, schakelen we een wetenschappelijk programma in die een perfecte geliefde voor je weet te vinden.

Laten we een petitie starten. Handtekeningen verzamelen voor een referendum. Voor een Wet op het Recht op Luxe Liefde. Want per slot van rekening is de liefde toch het enige wat echt voor mensen belangrijk is. En dat mag best voor één keer een beetje luxe. Eten we wat minder kroketten. Is ook wel zo gezond.

Maar voor de rest heb je wel gelijk met je kritiek op het jonge Oostenrijkse neefje van Baudet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)