Wat is een goede column?
“Een slecht geschreven column jaagt je al na twee zinnen weg,” zegt Frits Abrahams, de columnist van het NRC Handelsblad.
Stephan Sanders, de columnist van Vrij Nederland, schrijft dan weer “Een mening is maar zelden uniek. Het gaat erom hoe je ’m verwoordt. Daarin onderscheid je je van andere columnisten.”
Theodor Holman schrijft een dagelijkse column voor Het Parool en een wekelijkse column voor De Groene. Een column moet van hem in de eerste plaats “heel leuk geschreven” zijn. Daar staat of valt alles mee. “Vorm is voor mij veel belangrijker dan inhoud. Een column is vermaak. Dat kan grappig zijn of ernstig, poëtisch of grof.”
Holman zegt: “Te veel willen beweren is vaak fataal. Een column moet persoonlijk zijn. Ik wil polemisch zijn, soms ruziemaken. Al ben ik nauwelijks geïnteresseerd in meningen. Die mening moet namelijk altijd in dienst staan van de stijl. “Mark Rutte is een slappe zak” vind ik op zichzelf een volkomen oninteressante mededeling. Het gaat erom hoe je ’m verwoordt.”
Hier knelt het schoentje op deze website. Veel columns en verhalen die hier gepubliceerd worden zijn slecht verwoorde en doordrammerige meningen of lijken op uittreksels uit een dagboek waarin dan steeds maar weer geluld wordt over ziekten, naar de supermarkt gaan, een koelkast die kapot is, ik noem maar wat, terwijl al die schrijfsels bovendien door een oubollig en plechtig taalgebruik onleesbaar zijn.
Mensen, waar is de humor en het sprankelend taalgebruik gebleven?
Denk diep na voor je een verhaal of column schrijft, corrigeer voortdurend, en luister naar de goede raad van Godfried Bomans: “Schrijven is schrappen.” Lees de columns van Carmiggelt, de grote leermeester.
Leer schrappen, en vervang oubollige woorden. Je kan andere woorden vinden op https://synoniemen.net/
Ik zie de eerste reacties op deze column al voor me: “zijn jouw columns en verhalen dan zoveel beter dan de onze?” zal er ongetwijfeld geschreven worden.
Mijn antwoord is: ja, mijn columns zijn beter geschreven, maar sommige hier gepubliceerde schrijvers zijn ook heel goed.
Geplaatst in de categorie: taal
Inderdaad, en dat is de reden waarom ik weg ga.
Blijkbaar wil de webmaster niet dat ik opbouwende kritiek lever op ingezonden stukken want dat is te "belerend"
Los van zure commentaren, dat bij vraagtekens of kritiek nogal eens gesteld wordt, dat het dan vast de bedoeling is de eerzame auteur 'de grond in te stampen'. En waarom slaat de zeurkous dan de column of verhaal niet over? Ook heel merkwaardig, stukken overslaan omdat je als lezer en medeschrijver op een schrijfsite reageert, waardeert en ja, soms bezwaren uit over de vorm, het taalgebruik, of de misplaatste arrogantie van de schrijvers.
Dat uitgerekend Gunter reageert en verder niemand, spreekt voor mij weer boekdelen. Juist hij is altijd (soms 'te') genuanceerd en zelfkritisch. Terwijl hij helder schrijft en problemen, vragen en meningen op persoonlijke wijze noteert.
Mijn conclusie naar aanleiding van dit weinig gelezen stukje van Vleugels is: deze site is een mooie plek voor schrijfwerk, ontmoeting en nadenken. Maar kritische nootjes of doorprikken van dik opgeblazen ballonnen, of bijdragen wat kritischer beoordelen dan een stukje tekst in een schoolkrant?
Neen, dat liever niet. Maar wellicht is de site alleen al goed voor dagboekachtig werk en delen van zorgen. Niks mis mee. Maar dan gaat het inderdaad niet om het schrijfwerk, maar om deel te zijn van een groep, welke elkaar steunt, waardeert,en complimenteert. Nogmaals: niks verkeerds aan. Misschien is dat eigenlijk vooral de formule van deze site. In dat geval is Vleugels een spelbreker. Net zoals af en toe Karel Jong.
Bomans was natuurlijk een meester, net als Carmiggelt, maar toch is elke columnist in spé op zoek naar een unieke stijl, in weerwil van zelfs de meest aanzienlijke columncoryfeeën..
Mijn inzendingen heb ik tot nu toe meestal gevoelsmatig ervaren als tamelijk goed gelukte opstellen. Tot twee keer toe heb ik een column geprobeerd, maar ik vond dat het resultaat een vergelijk met het werk van andere columnisten niet kon doorstaan. Wie weet Dirk . . . misschien probeer ik het ooit nog eens een keer. Graag gelezen.