Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een verschijning bij Bommen Berend

Op de dag van mijn 54-ste verjaardag reisde ik met de trein van Gouda naar de stad Groningen, zeg maar mijn roots, want ik ben op 25 mei 1965 aan het Boterdiep in Bedum geboren. In een herenhuis, wat er nog steeds staat. Mijn moeder stapte in Assen in de trein. We doken een winkel met ouderwetse rariteiten in en in de boekhandel 'Isis' aan de Folkingestraat 20 kocht ik een Engelstalig boek over Arthur Rimbaud, wat ik nog niet kende. Na wat gesnuffel hier en daar liepen we via de Grote Markt, waar de zaterdagmarkt in vol bedrijf was, naar de Bistro Bommen Berend voor koffie en taart. Dit ligt aan de Oude Ebbingestraat 17, vlakbij de Martinitoren, oftewel d'Olle Grieze.

Bommen Berend was de bijnaam van Christoph Bernhard von Galen (1606 - 1678), bisschop van Münster en abt van de benedictijnse Abdij van Corvey. Zijn vader Theodorich zat van 1607 tot 1619 gevangen in de burcht van Bevergern. Vanwege moord. Zijn moeder Catherine van Hörde liet zich vrijwillig bij haar man opsluiten. In 1619 werd hij vrijgesproken. Christoph werd door de fanatieke Jezuïeten opgeleid en hij studeerde rechten in Leuven en Bordeaux. Hij was ook een krijgsheer en in 1672 belegerde hij een kleine maand de stad Groningen, die hij met 5000 bommen bestookte, wat veel schade aanrichtte. Het omliggende platteland werd leeggeroofd.

Baron Carl von Rabenhaupt, een luitenant-generaal, leidde de verdediging van Groningen op uitstekende wijze. Christoph werd ook 'Kanonenbischof' en 'Zwijnenbisschop' genoemd. Hij had ook al o.a. Groenlo, Bredevoort, Enschede, Elburg, Harderwijk, Deventer, Zwolle, Kampen, Hasselt, Staphorst, Zwartsluis en Coevorden belegerd. De inwoners van Genemuiden, Vollenhove en Meppel gingen er vandoor en Urk hield zich staande. Op 17 augustus 1672 was het einde van het beleg, wat het Gronings Ontzet heet. De stad zat barstensvol Groningse en Drentse verdedigers en de aanvoer via het noorden van de stad was niet geblokkeerd. Berend Bommen trok zich met zijn gehalveerde troepen terug.

Bistro Bommen Berend bestaat sinds 1962. Er hangt een gemoedelijke, huiselijke sfeer en de bediening is er formidabel, zij het soms wat gehaast en ongeduldig door de drukte. Wij zaten na binnenkomst rechts achteraan. Ik snakte naar een kopje koffie, maar een gebakje weigerde ik, gek genoeg. Ik was uiterst relaxed en ik keek traag in het rond. Buiten zag ik een zwerver en terwijl er om mij heen werd gekletst, luisterde ik ook naar het nummer 'Jesus to a child' van George Michael, wat 'gedraaid' werd. Ineens zag ik mijn overleden vader Jan Rutgers op de bank aan de zijkant, langs het raam, zitten in een iets van gestreepte bloes en een vlotte broek. Hij was dolgelukkig en hij lachtte erg vriendelijk en verheugd. Het duurde iets van één, twee of drie seconden. Ik vond het zelfs heel gewoon, dat dat gebeurde, maar het was natuurlijk een unieke ervaring.

Ik hield deze ervaring eerst een tijd voor mijzelf. Ik had niets afgedwongen, sterker nog, ik was totaal verrast, al begreep ik wel, dat mijn vader juist op mijn verjaardag wilde verschijnen. Ik zag hem de laatste jaren van zijn leven met name op mijn verjaardagen, wanneer hij samen met mijn moeder naar Gouda reisde. Hij is op 17 april 1938 in Bedum geboren en hij is op 1 mei 2014 in Assen overleden. Hij was net als George Michael homoseksueel. Ik was zo blij om hem zo gelukkig te kunnen zien. Nu weet ik dat hij helemaal zichzelf kan zijn. Het deed me denken aan het moment tijdens het 50-jarig huwelijksfeest van mijn ouders, wat we uitbundig in een restaurant in Assen vierden. De wijn vloeide rijkelijk en tijdens het diner zat ik recht tegenover mijn vader, die vrolijk van de wijn van ziel tot ziel naar mij proostte. Zijn ogen glinsterden toen op dezelfde wijze als bij Bommen Berend.

Zijn plotselinge verschijning was wel een heel bijzonder cadeau die dag, op dat moment. En tijdens 'Jesus to a child' was natuurlijk heel toepasselijk. Sommigen vonden hem ook meer een dominee voor de Pinkstergemeente, inplaats van voor de gereformeerde kerk, gezien zijn blijmoedige, begeesterde, opgetogen en vurige manier van preken. Het sacrale beschermt zichzelf. Hij legde ook even zijn linkerarm om de schouder van een meneer, die daar zat. Hoe duidelijk is dat. Het was wat het is en onvergelijkbaar schitterend en hartverwarmend. Misschien heeft mijn zielsavontuur met Elisa Nielsen er ook iets mee te maken of al mijn spirituele Facebookvrienden, waarvan veel mediums, wieweet. Het is natuurlijk vooral de spirituele band tussen mijn vader en mij. En het feit dat wij beiden hoogst spiritueel zijn. Zoiets.

Mijn moeder vertelde me nog dat mijn vader aan de overkant van Berend Bommen had gewerkt, want daar zat de V & D van Groningen. Die winkel had ik altijd elders gesitueerd, maar nu viel dat mooi samen. Mijn vader had als begin twintiger in de V & D aan de Grote Markt 21 gewerkt. Willem Vroom was in het Groningse Veendam geboren. Anton Dreesmann in het Duitse Haselünne. Mijn vader ging op een solex naar zijn werk. Hij heeft altijd van mooie, kwalitatief hoogstaande kleding gehouden. Zijn voetstappen staan daar in hartje Groningen in veelvoud en ook in Bistro Bommen Berend, waar hij samen met mijn moeder vaak gezeten heeft. Na Bommen Berend liepen we naar het oorlogsmonument 'Sint-Joris en de Draak' op het Martinikerkhof. Dit reusachtige standbeeld is van Ludwig Oswald Wenckebach (1895 - 1962).

Wat ook apart is, is het feit dat het standbeeld 'De drie springers' aan de Sportlaan in Gouda ook van Wenckebach is. Daar woon ik niet ver vandaan. Wenckebach's dochter Loes, een kunstenares, is in 2012 overleden. Zijn andere dochter Karla, in 1923 geboren en schilderes/glazenierster, leeft nog. We liepen langs het Willem Lodewijk Gymnasium aan de Oosterstraat 11 in Groningen, waar mijn vader gestudeerd heeft, voordat hij in Kampen theologie ging studeren. Er zitten nu afschuwelijke winkels in. Ooit zat mijn vader daar tegenover een leraar, die met zijn sigaret een gat in zijn krant brandde om zijn leerlingen in de gaten te houden. Ooit hadden de medeleerlingen van mijn vader daar op een schoolbord mijn vader met een rokje aan getekend. Arjan Lubach en Peter Kuipers Munneke zaten ook op dit gymnasium, maar dan aan de Verzetsstrijderslaan 220.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 juni 2019


Geplaatst in de categorie: bedankt

4.5 met 2 stemmen 1.578



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
16 juni 2019
Met n hart vol sympathie gelezen.
kHeb zelf ook heel wat voetstappen in Stad liggen. Het Feithhuis, Bommen Berend, Drie Gezusters, Brasserie. Prachtige sfeer van melancholie en nostalgie samenkomend op n speciaal moment..
Naam:
Ralameimaar
Datum:
15 juni 2019
Wat een mooie ervaring!! Dank voor het delen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)